เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่าผมคบกับแฟนผมที่อยู่อุบลแต่ตอนนี้เขาอยู่กรุงเทพผมอยากไปหาเค้ามากอยากเจอมากครับคิดถึงก็ได้เเค่คอลผมว่าจะไปหาเค้าที่กรุงเทพเเต่
ทางครอบครัวผมเค้าไม่ให้ไปเพราะว่ากลัวผมจะโดนหลอกผมอยากรู้ว่าทำไมครอบครัวผมถึงคิดแบบนี้ผมถามครอบครัวผมว่าทำไมคิดเเบบนี้เขาก็ตอบว่าไม่รู้แหละถ้าโดนหลอกขึ้นมาจะทำยังไงผมจึงสวนไปว่าเเล้วรู้ได้ไงว่าแฟนผมจะหลอกเขาก็เงียบแล้วบอกไม่รู้ไม่ให้ไป
เขาตอบผมเเบบนี้เเล้วแม่ผมก็ไปคุยกับป้าเเล้ว
ป้าก็มาคุยกับผมว่าฟลุคเองไม่กลัวโดนหลอกเอาไปขายหรือไงในใจผมคิดทีเเรกๆป้าคงอำเเต่ฟังจากเสียงคงจริงจังผมเลยคิดจริงจังแล้วบอกป้าผมไปว่าป้าผมไม่ใช่เด็กเเล้วน่ะผมก็17แล้วผมก็ดูเเลตัวเองได้ไหมแล้วเงินที่ผมจะไปก็เป็นเงินผมหาเองจากการไปทำงานก่อสร้างช่วงปิดเทอมแล้วถ้าจำไม่ผิดป้าพูดกับผมอีกอย่างว่าฟลุคมาเอาเพื่อนฟ้าเป็นแฟนดีกว่ามาดูตัวจริงเลยเดวๆให้ไปดูผมก็คิดคือป้ากูคบกับแฟนกูอยู่อ่ะเเล้วพูดเเบบนี้เจ็บเลยครับผมก็บอกป้าว่าป้าผมเห็นหน้าจริงๆแฟนผมแล้วเราคอลกันทุกวันป้าก็บอกเขาเป็นกระเทยรึเปล่าคือแบบกูก็ดูออกป่ะว่ากระเทยหรือหญิงแล้วที่ผมบอกคุยกับแบบคอลนี้ป้าคงไม่เข้าใจแล้วป้าผมก็บอกอีกรอเรียนจบก่อนเเล้วค่อยหาแฟนดีไหมคือแบบป้าครับนี้มันสมัยไหนแล้วที่ผมจะบอกก็คือความรักมันไม่ได้เกิดง่ายๆกับตัวผมเลยนาๆผมจะเจอคนที่ผมแบบเอ่อคนนี้ใช่ว่ะเขาทำให้เรายิ้มได้เขาทำให้เรามีความสุขเเละหัวเราะได้เอ่อโอเครผมเลยคบกับเค้าเค้าเลยคบกับผมผมท้อมาเลยครับที่ครอบครัวผมเป็นแบบนี้แล้ะความรักมันไม่ได้จำเป็นต้องรักกันหลังเรียนจบหรือทำงาน

ผมเลยอยากถามว่าถ้าผมจะไปหาแฟนผมที่กรุงเทพผมจะแอบไปหาดีไหมไปวันศุกร์วันเสาร์กลับวันอาทิตย์เเบบไม่บอกใครเพราะผมบอกทางครอบครัวผมเเล้วไม่มีใครเข้าใจผม
เลย