เป็นคนนึงที่ผิดหวังเรื่องความรักบ่อยมาก หลายครั้งที่พยายามสร้างกำแพงขึ้นมาให้ตัวเอง แต่ก็แค่นั้นเพราะสุดท้ายมันก็พังลงมาเพราะคนที่เราชอบ เขาเข้ามาเพียงเพราะเขาแค่เหงา เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราเลย ผิดหวังมากความเสียใจมันก่อตัวทำใจไม่ได้ ยอมเจ็บเพื่อที่จะได้คุยกับเขาเสียความรู้สึกมาตลอดจนมันสะสม จนครั้งสุดท้ายนั่งทบทวนตัวเอง จากชอบกลับกลายเป็นความรู้สึกสับสนมันหน่วงๆในใจ สุดท้ายแล้วคำที่เขาพูดกันว่า "ใจแข็งก็รอด ใจกระจอกก็เจ็บ"มันคือเรื่องจริง พอเรารักตัวเองมากกว่าเข้มแข็งขึ้นจากเรื่องที่มีผลต่อจิตใจมาก กลับกลายเป็นแค่เรื่องเล็กๆไปเลย

แล้วเรื่องราวความผิดหวังในเรื่องความรักของคุณล่ะเป็นยังไงบ้าง?