เราเป็นคนชอบคิดมากค่ะ...ไม่ถึงกับเก็บทุกอย่างมาคิด แต่ถ้ามีเรื่องหรือมีเหตุการณ์อะไรที่มันทำให้คิดขึ้นมา ก็จะมโนไปต่างๆนานา กลัวว่าเรื่องจะเป็นแบบนั้น แบบนี้ แถมคิดหาทางแก้ไขเสร็จสรรพ ทั้งๆที่เรื่องอาจจะไม่เกิดก็ได้
     และอีกอย่างคือ เราเป็นคนที่จำฝังใจมาก ถ้าเคยมีคนทำไม่ดีมากๆกับเรา พอเห็นหน้าคนนี้ เหตุการณ์ในอดีตก็ย้อนกลับมาแบบไม่ขาดตกเลยค่ะ ไม่ใช่แค้น แต่มันลืมไม่ได้ ไม่รู้ทำไมมันถึงไม่หายไป และปัญหาตรงนี้แหล่ะค่ะ ที่ทำให้เราตั้งกระทู้
     พอเราเจอคนนั้น เข้ามาคุยดีด้วย พยายามมาอยู่กับเรา เราก็แบบ...ได้มั้ง เรื่องมันก็จบไปแล้ว แต่นิสัยเค้าก็ยังไม่เปลี่ยนอ่ะค่ะ ชอบทำเหมือนทุกอย่างโคจรรอบตัวเอง พูดจาไม่คิดถึงใจคนฟัง
     เราเลยปรึกษากับเพื่อนเรา แบบรอบแรกที่เรากับคนนั้นทะเลาะกันก็เพราะเรื่องการพูด ชอบพูดกดให้เรารู้สึกแย่ นานๆไปทนไม่ไหวเลยแยกกันไป แต่พอเค้ากลับมา พยายามคุยดี พยายามบอกว่าเราคือเพื่อนกันเหมือนเก่า จะเข้าใจเรา เราคิดผิดเองที่คิดว่าเค้าคงเข้าใจแล้วว่าเราไม่ชอบการพูดไม่ให้เกียรติคนอื่น แต่เค้าก็ยังเหมือนเดิม
     เราคุยกับเพื่อนเรา(ที่ดันมีสถานะคนกลาง ไม่ได้ชอบแต่ก็ไม่ได้เกลียดฝ่ายนั้น) ว่าเราอึดอัด ไม่อยากอยู่ด้วย ที่จริงเราจะแยกตัวจากกลุ่มไปเลยก็ได้ แต่คนนั้นก็จะแบบทำไมแกถึงไม่จบอ่ะ เรื่องมันก็ผ่านไปแล้วป่ะ  ...คือเราไม่อยากจะทะเลาะด้วยแล้ว เหมือนคุยกับกำแพง พูดอะไรไปไม่เคยเข้าหู
     เราเลยบอกเพื่อนเราว่า เราอึดอัด เราทนไม่ไหว ต่อจากนี้ถ้าเราไม่สบายใจ เราอาจจะออกไปหาที่เงียบๆอยู่ซักพักนะ เพื่อนเราคนนี้ก็บอกว่า ถ้าเราไป ตัวเองก็ไม่ค่อยสบายใจ เพราะไม่ได้สนิทกับคนนั้นขนาดนั้น ใจนึงก็อยากลากเพื่อนออกมาเลย แต่ดันติดที่เพื่อนเรากับคนนั้นต้องทำงานคู่กัน ตามเลขที่ที่ครูจับให้ และต้องทำอีกนาน เลยต้องไปไหนมาไหนกัน 3 คนบ่อยๆ ทั้งในห้องเรียนและอื่นๆ แทบจะทั้งวัน คงมีแต่ที่บ้านที่จะได้หายใจทั่วท้องบ้าง
     เราคิดมากบ่อยครั้ง แม้จะนานๆที แต่คนที่เรามักจะเอามาปรึกษาก็คือเพื่อนคนนี้ เรากลัว ว่าเพื่อนจะอึดอัดใจมั้ย ถามไป เพื่อนก็บอกไม่ต้องคิดมาก แต่เราก็ยังห่วง ว่าเพราะเราเป็นคนคิดมาก เพื่อนเลยไม่กล้าพูดรึเปล่า จะทำให้เพื่อนอึดอัดมั้ย โดยเฉพาะเรื่องกลุ่ม 3 คน เราก็ทนไม่ไหว คนนั้นก็...เหมือนยังไม่รู้ตัว เพื่อนเราก็คนกลาง เรื่องนี้ทำให้เราเป็นห่วงสุดๆ คือถ้าเราต้องตัวติดตลอดเวลาแบบตอนนี้ ฟังคำพูดแซะทุกวัน ก็ประสาทจะแด* (เรียกแซะได้มั้ย แบบเวลาทำงาน สมมุติว่าทำชิ้นงานอิสระ หัวข้อเปิด ก็จะแบบทำไมแกไม่ทำแบบนั้น ทำไมทำแบบนี้...คือเราจะทำยังไงก็เรื่องของเราป่าววะ ถ้าเป็นการแนะนำว่า ทำแบบนั้นดูดีกว่านะ เราก็รับฟังแล้ว อิทธิพลของการเลือกคำพูด -_-) เอาเป็นว่าเค้าพูดบ่อย จนเราอคติแบบ พูดอะไรก็แสลงหูไปหมด ฟังแล้วอารมณ์เสีย
     ความสัมพันธ์ของเรา 3 คน 1.เราที่เริ่มอคติและต้องการจะไปให้พ้นๆจากวงจรนี้ 2.คนนั้นที่ยังคงไม่เลิกนิสัย เคยทะเลาะกันมาแล้ว เตือนไปแล้ว ก็ยังเป็นเหมือนเดิม ไม่ฟังความคิดคนอื่น ทุกอย่างโคจรรอบตัวเอง 3.เพื่อนคนกลาง ที่ไม่สามารถแยกตัวได้ เพราะงานคู่ค้ำคออยู่ แต่ถ้าเราไม่อยู่ก็ไม่สบายใจ
     สิ่งเดียวที่เราห่วงคือเพื่อน เราพยายามเลี่ยงการพูดถึงคนนั้น เลี่ยงการพูดว่าเราไม่ชอบคนนั้น แต่บางทีก็คิดมาก ทนไม่ไหว อยากจะพูดมันออกไปให้ใครซักคนฟัง ใครที่บังเอิญผ่านมาและได้เห็นกระทู้นี้ ช่วยเราทีค่ะ เราควรทำยังไง ที่จะไม่ทำให้เพื่อนของเราอึดอัดใจ และเรายังคงมีคนให้คำปรึกษาเรื่องของคนนั้นอยู่ T_T เพราะเราเครียดมากเลย เครียดจนเป็นโรคกระเพาะ การได้เล่าให้ใครฟังมันสบายใจขึ้นจริงๆ แต่จะใช้วิธี มาบ่นคนนั้นลงกระทู้ บ่นข้างเดียวแบบที่เราบ่นกับเพื่อน มันก็ไม่ใช่ เพราะมันเป็นการแสดงความคิดเห็นที่ต้องออกสู่สาธารณะ คนอื่นที่เข้ามาอ่านข้อความที่เราบ่น ก็ต้องมีคนคิดแหล่ะ ว่าเราโลกสวยจิตใจอ่อนแอมากไปเองรึเปล่า เค้าพูดอะไรหน่อยก็รับไม่ได้ ไม่มีใครเข้าใจเราได้เท่าเพื่อนของเราที่รับรู้ทุกเหตุการณ์และเคยเห็นสภาพจริง
     กระทู้ยาวมากๆเลย ขอโทษด้วยนะคะ จะสรุปสาระให้ว่า เราควรทำยังไงดี หนทางที่จะทำให้เราไปดีได้ทั้ง 2 คน เราไม่อยากให้เพื่อนอึดอัด แต่เราก็ต้องการคนที่เราสามารถปรึกษาและระบายความอึดอัดใจไปได้ ตอนนี้ที่เราคิดการแก้ไว้เองคือ ในตอนที่เราไม่ไหวกับคนนั้น เราจะขอเพื่อนเราว่าขอตัวไปหาที่เงียบๆอยู่ก่อน เดี๋ยวเรากลับมา เพื่อนไม่สบายใจที่อยู่กับคนนั้นก็จริง แต่เราสัญญาว่า จะออกไปแค่จนกว่าจะสบายใจ แบบไปฟังเพลง ยืนมองวิวเงียบๆ แล้วกลับมารับชะตากรรมต่อ แบบนี้เราจะได้ไม่ต้องเจอคนนั้นบ่อย  และจะได้ไม่ค่อยมีเรื่องไปปรึกษาให้เพื่อนหนักใจ ใครมีวิธีที่ดีกว่านี้ช่วยบอกทีค่ะ มันอาจดูเห็นแก่ตัวที่เราต้องการเพื่อนคนนี้ไว้คุยเป็นที่ปรึกษา แต่เราทนเก็บไว้ไม่ไหวแน่ ถ้าต้องเจอแบบนั้นทุกวัน โดยที่พูดให้ใครฟังไม่ได้เลย เราแค่ต้องการคนที่เข้าใจเรา กำลังใจจากคนที่เข้าใจ นี่คือสิ่งที่ทำให้เราอยู่ต่อไปได้ค่ะ