เราสองคนคบกันมาก็ได้เกือบจะ 2 ปีแล้ว แต่เรากับเค้าค่อนข้างแตกต่างกัน เราเรียนจบป.ตรี เค้าเรียนจบม.6 กศน. เรามีการงานที่ดีทำ มีตำแหน่งงานที่ดีเปรียบเสมือนเราเป็นหัวหน้า ส่วนเค้าเป็นลูกน้อง (แต่เราสองคนไม่ได้ทำงานที่เดียวกันนะคะ) ว่างเมื่อไหร่เราก็จะนัดเจอกัน ไปเที่ยวกัน ดูหนังกัน เรารู้สึกอุ่นใจ รู้สึกปลอดภัยที่ได้อยู่กับเค้า แต่อีกมุมนึงถ้าเราได้มาอยู่ในที่ที่มีผู้คนรู้จักเรา เราไม่รู้ว่าเพราะอะไร เราถึงรู้สึกว่าอาย ต้องคอยหลบหน้าเวลาเจอคนรู้จักตอนที่เดินไปกับแฟน อาจจะเป็นเพราะเค้าไม่มีอะไร ไม่มีรถยนต์ ไม่ได้มีเงินมากมาย เวลาไปเที่ยวเราก็จะเป็นคนที่จ่ายเงินมากกว่าเค้า ไม่ใช่เค้าจะไม่จ่ายนะคะ เค้าก็จะขอจ่ายหรือช่วยกันคนละครึ่งเสมอ บางทีเค้าก็บอกว่าเค้าจะเลี้ยง แต่ด้วยความที่เรามองแล้วว่าเราก็ไม่ได้อยากให้เค้าลำบากไปมากกว่านี้ ลำพังเงินเดือนที่เค้ามี อาจจะไม่พอใช้ เราก็เลยอาสาจ่ายเอง ทุกวันนี้ไม่รู้ว่ารักเค้าหรือแค่สงสารเค้ากันแน่ ถามว่าเค้าเป็นสุภาพบุรุษมั้ย เค้าเป็นสุภาพบุรุษมากค่ะ คบกันมาเกือบ 2 ปี เค้าไม่เคยทำให้เราเสียใจเลย เราเคยบอกเลิกเค้าหลายครั้งด้วยเหตุผลที่ว่าเราไปกันไม่รอดหรอก แต่สุดท้ายก็เลิกไม่ได้ เพราะคำถามที่เค้าถามกลับมาคือ เค้าผิดอะไร และเราหาคำตอบไม่ได้เราถึงเลิกกับเค้าไม่ได้เช่นกัน ตอนนี้เราอายุ 26 ปี ก็ถือมายังน้อยอยู่ถ้ามองในแง่ของการเป็นผู้ใหญ่ แต่เราก็อยากจะรักกับใครสักคนให้นานๆ ถ้ามองถึงอนาคตเรารู้สึกว่าเรามองไม่เห็นอะไรเลย ทุกวันนี้ที่คบกันอยู่ งานของเราก็ยังเจอผู้คนมากมาย เราก็คิดเสมอว่าสักวันก็ต้องมีคนมาปิ๊งเราเข้าสักวันแหละ(รู้สึกเป็นคนเลวเลย) เรารู้สึกเหมือนกับว่าถ้าเราเจอคนที่ใช่ คนที่อยู่ด้วยแล้วอุ่นใจมากกว่าอยู่กับเค้า เราก็จะไป แต่การที่เราจะหาคนที่ใช่ มันก็ใช่ว่าจะหามาได้ง่ายๆนะ และการที่เราจะเลิกกับใครสักคนมันก็ทำใจไม่ได้ง่ายเช่นกัน😢😢