เมื่อก่อนผมเป็นคนรักแฟนมากครับ มีคนมาจีบกี่คนผมก็ไม่สนครับ เพราะผมคิดมาเสมอว่าเราต้องให้เกียรติผู้หญิง ผมเป็นคนชอบงอนครับ ผมเลยงอนแฟนบ่อยๆให้แฟนง้อเล่นๆ ชอบบอกเลิกบ่อยๆ เป็นแบบนี้ประมาณ3เดือนครับ จนวันนึงแฟนผมจะเลิกจริงๆ ผมทำใจไม่ได้ ผมเลยกลายเป็นฝ่ายง้อ และแฟนผมเธอก็เปลี่ยนไปเลย เธอจะบอกเลิกผมทุกครั้งที่ผมไม่ทำตามที่เธอพูด เช่น ผมจะขอไปนั่งกินข้าวกับเพื่อน(ผู้ชาย) แต่เธอไม่ให้ไป ถ้าผมไป เธอก็จะบอกเลิก ผมทำใจเลิกไม่ได้ครับ เพราะเราอยู่ห้องเดียวกันต้องเจอหน้สกันทุกวัน คำบอกเลิกนี่ได้ยินทุกวันเลยครับ และผมก็ยอมเธอมาประมาณ2ปีครึ่ง เราก็คบกันเหมือนคนทั่วไป ไม่มีเรื่องนอกใจสักครั้ง แล้วผมก็ขึ้นมหาลัยปี1เราอยู่ห่างกัน เธอบอกเลิกผมอีกครั้ง(ไม่ใช่เพราะเธอมีคนใหม่นะ) ด้วยความที่ผมได้ยินจนชินมันเลยไม่เจ็บมากบวกกับการที่เราไม่เจอหน้ากันตลอดเหมือนเมื่อก่อน ผมไม่ตอบครับ ผมหายไปเลย ผมใช้เวลาอยู่กับตัวเอง ทำสิ่งที่ตัวเองชอบ จนทำให้ผมลืมเธอ แล้วตัวตนอีกด้านของผมก็ออกมา ผมกลายเป็นคนเจ้าชู้ครับ มองผู้หญิง แซวผู้หญิง คุยซ้อนหลายคน ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมเกลียดมากที่สุดในชีวิตเลยครับ ไม่นึกว่าผมจะทำสิ่งที่ผมเกลียดมากที่สุด ผมทำแบบนี้มาตลอดครับ จนวันนึงแฟนผมกลับมาขอคืนดี ผมก็โอเคครับ คบกับเธอเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ ผมไม่รักเดียวใจเดียวครับ ผมไม่ซื่อสัตย์กับเธอ ผมนอกใจเธอ เธอจับได้แต่เธอก็ยังให้อภัยผม ผมอยากเลิกกับเธอแต่เธอร้องแบบเสียใจมาก ผมทำใจไม่ได้เวลาเห็นเธอร้อง ผมเลยคบกับเธอไปเรื่อยๆ แต่นิสัยเจ้าชู้มันยังไม่หายไปครับ ผมอยากรู้ว่าจะเลิกนิสัยนี้ได้ยังไงครับ