เราอยู่ ม.5 เวลาเราไปโรงเรียนเรามักจะโดนแขวะอยู่บ่อยๆ จนกลายเป็นพวกที่ไม่ชอบเขาสังคม ไม่อยากไปโรงเรียน เรากลับบ้านมาร้องไห้ทุกวัน ตอนตื่นเช้าพอคิดว่าต้องไปโรงเรียนก็ไม่อยากทำอะไรเลย เราหยุดเรียนมา 2 วันแล้ว ตอนอยู่บ้านเรารู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว เพราะคนในบ้านคิดว่าเราเรียกร้องความสนใจ เวลาอยู่กับคนที่บ้านเหมือนเราโดนคนที่บ้านแขวะและพูดจี้จุดในสิ่งที่เราเป็นตลอดเวลา เช่น ชอบพูดคำว่าบ้า สมงสมองไปหมดแล้ว เขาอาจคิดว่าเราเป็นโรคประสาท แต่จริงๆแล้วเราก็ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้เลย บางที่เราก็น้อยใจว่าถ้าเราเป็นแบบนั้นจริงๆเขาก็ควรที่จะให้กำลังใจเรา หรือไม่ก็อยู่ข้างๆเรา ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตอยู่ไปเพื่อใครแล้วจริงๆ รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวในบ้าน