สวัสดีค่ะ ฝากอ่านหน่อยนะคะ เราคบกับแฟนมาร่วม 3 ปี เพิ่งจะได้ใช้ชีวตอยู่ด้วยกันช่วง 3-4 เดือนหลัง ก่อนที่จะได้อยู่ด้วยกัน รักกันมากก ไปไหนทำไร บอกกันตลอด เค้าจะเอาใจตามใจและเเคร์เรามากๆ ซึ่งต่างจากตอนนี้ ที่แค่เรางอลเราโกรธ ไม่คิดที่จะเข้าหาเราเลย ว่าเเต่ว่าเราชอบทำให้เป็นเรื่อง เป็นคนทำให้มันไม่มีความสุข เค้าว่าเราทุกครั้ง ให้เราช้ำใจน้อยใจ เสียความรู้สึกมากก็ตอนที่ทะเลาะทีไร เค้าจะชอบไล่ให้ไปหาคนอื่น ไล่ให้ไปจากเขา ประมาณว่าอยู่ไม่ได้ก็ไม่ต้องอยู่ ซึ่งบอกตรงๆเลย รับไม่ค่อยได้ ที่นังอยู่ก็เพราะรัก รักมากเท่าวันเเรกๆ นั่นแหละ แต่ทำไมเรารู้สึกว่าเค้าไม่ 100 เท่าวันเเรกที่เค้าเคยทำให้ เค้าบั่นทอนความรุ้สึกเรามาก เสียใจเวลาที่ทะเลาะที่งอนเเล้วเรากลายเป็นคนที่ต้องนอนร้องไห้เช็ดน้ำตาตัวเองคนเดียว และซึ่งเค้าเป็นคนทำ เค้าเฉยชาใส่ ไม่ง้อไม่เอาใจเท่าวันเเรกๆ มันเพราะอะไรกัน อะไรคือคำว่าเสมอต้นเสมอปลาย ที่ออกมาจากปาก บอกเลยที่รักมาจนถึงทุกวันนี้ก็เพราะไอ้เเรกที่ทำให้ ที่ตามใจเอาใจ ไม่เคยเจอใครทำให้แบบนี้ แต่พอมาวันนี้วันที่ได้ใช้ชีวิตด้วยกันจิง มันไม่ใช่เลย เค้ามันคนละด้านกับสิ่งที่เราเคยได้รับ เค้าไม่ใช่คนๆนั้นอีกแล้ว ล่าสุดที่คือบอกว่า อยู่ไม่ได้ก็ไม่ต้องอยู่ เรารับไม่ได้ค่ะ และตัดสินใจว่าจะกลับไปอยู่บ้านตัวเองสิ้นเดือนนี้ อยากถามว่าโหดไปมั้ยคะ แอบเป็นห่วงเค้า เพราะช่วงรายจ่ายเค้ายังไม่คงที่ เวลาไปทำงานเราต้องไปพร้อมกัน ใจก็แอบกลัวเค้าลำบาก แต่ใจก็สงสารตัวเองที่ต้องมาเจอคำพูดอะไรซ้ำซาก คิดว่ากลับไปอยู่บ้านตัวเองซะ แบบนี้ดีมั้ยคะ