คนญี่ปุ่น ที่บ้านเขาก็ใช้ชีวิตปกตินี่ล่ะครับ
เขาไม่ได้ใช้ชีวิตแบบพิเศษกว่าประเทศอื่นๆเลย
คนบ้านนอกก็อยู่แบบวิถีบ้านนอก หลายคนยังเข้าไม่ถึงเทคโนโลยีก็มี

ถ้าเขาจะว้าวในบ้านเรา ก็ต้องเป็นของที่บ้านเขาไม่มี เช่น  จาก ปสก ผมเอง

-  เดินผ่านหน้าบ้านคนที่มีต้นมะม่วงลูกดกๆอยู่หน้าบ้าน เขาจะเอาโทรศัพท์มาถ่ายรูปทันที เพราะบ้านเขาไม่มีมะม่วง

-  ถ้ามาไทยหน้าผลไม้ มังคุด ทุเรียน เขาจะว้าวมาก เพราะบ้านเขาไม่มี

- คนญี่ปุ่นบ้านนอก มา กทม เขาว้าวที่ได้นั่งรถไฟฟ้าบนทางยกระดับครั้งแรก ที่บ้านเขาเคยนั่งแต่รถไฟฟ้า รถไฟความเร็วสูงที่วิ่งตามรางบนพื้นดินปกติ นานๆทีเข้าเมืองครั้งนึง

- แท๊กซี่ ในไทยแท๊กซี่สีฉูดฉาด มีแทบทุกสี แต่ย้านเขาแท๊กซี่จะเป็นโทนสีแบบเดียวกัน

- ขนม กูลิโกะป๊อกกี้  เขาตกใจนึกว่ามีขายแค่ในญี่ปุ่น ไม่นึกว่าในไทยจะมี

- สินค้าไทยหลายอย่าง มักเอาภาษาญี่ปุ่นมาเขียนใส่ (อันนี้เขาชอบเป็นพิเศษ) เช่น  ปลาเส้นทาโร่  เบนโตะ  ชาเขียวโออิชิ อิชิตัน

ว้าว งานหัตถกรรม งานทำมือที่อิงธรรมชาติ คุณภาพดีๆ เรียบๆ ง่ายๆ แต่ดีไซน์เก๋ๆ  โดยเฉพาะพวกงานผ้าทอที่เป็นผ้าฝ้าย ที่ย้อมสีธรรมชาติ
โดยเฉพาะงานย้อมครามของแท้ (ที่ต้องบอก ระบุว่าของแท้ เพราะในท้องตลาดมีทั้งของที่ย้อมสีจากธรรมชาติจริงๆ กับ ย้อมสีวิทยาศาสตร์
คนที่เขาแยกออก เมื่อมองด้วยตาเปล่า จะรู้ทันทีเลยว่า อันไหนจริง อันไหนปลอม อันไหนของดี อันไหนของไม่ดี)

อันนั้นเป็นในส่วนของฝ้าย แต่ถ้าเป็นไหม ก็ต้องจิม ทอมป์สัน คนญี่ปุ่นว้าวมาก ถือเป็นของชั้นดี

อีกอย่างที่ว้าวมาก คือ สินค้าของนาราย่า

นอกนั้นก็ว้าว ทุเรียนทอด

ว้าวผลไม้ไทย เช่น ทุเรียน เงาะ มังคุด มะม่วงน้ำดอกไม้

ว้าวการแกะสลักผัก ผลไม้ ของไทย

ว้าวขนมลูกชุบ

ว้าวอาหารไทย โดยเฉพาะต้มยำกุ้ง สะเต๊ะไก่ ยำวุ้นเส้น ผัดไท ปูผัดผงกะหรี่

ว้าวนวดสปาไทย ขัดผิว อบตัวด้วยสมุนไพร หรือ ถ้าพวกตีกอล์ฟจะว้าวนวดไทย

ว้าววัดวาอาราม ว้าวศิลปะไทย ว้าวช้าง ว้าวมวยไทย (โดยเฉพาะนักมวยไทย สาวญี่ปุ่นว้าวมาก) ☺️🥊😊