สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้คบกับแฟนมาตั้งแต่สมัยมัธยม จนมาถึงวัยทำงาน ผ่านอะไรด้วยกันมาก็เยอะ ตอนคบกันมันดีมากก..
แต่ด้วยความที่อยู่ไกลกันเจอกันเดือนละครั้ง จึงเป็นสาเหตุ...ให้แฟน(เก่า) ไปมีคนใหม่ ที่อยู่ใกล้กว่า
ก็เข้าใจค่ะ คนใหม่มีสิ่งที่เจ้าของกระทู้ให้ไม่ได้ เลยยอมจากมาแต่โดยดี
แต่ๆๆๆ สิ่งดราม่าก็เกิดขึ้น คือออ..
1.เลิกกันไม่ถึงอาทิตย์แฟนใหม่ (นามสมมติว่าป.) ก็ส่งข้อความแชทมาในเฟสบุ๊คของเรา และบรรยายความรักของคนทั้งสองที่มีต่อกัน เรานิ่งไม่ตอบโต้และบล๊อกไปไม่อยากเสียเวลาชีวิตค่ะ
2.ส่งมาไลน์มาอวดอ้างสรรพคุณความรักของพวกนางอีก เราจึงบอกแฟนเก่าว่าจัดการซะ จะไปไหนกันก็ไปอย่ามายุ่งกับเราอีกเลย
3.สามีโดยถูกต้องตามกฎหมายของป. ติดต่อมาหาเราว่าแฟนเก่าเรากำลังเป็นชู้นะ..เรายังแสนดีใสซื่อรีบคาบข่าวไปบอกแฟนเก่าอี๊กก เป็นห่วงเค้าอยู่อีก ว่าเห้ยแกกำลังเป็นชู้นะ แต่สิ่งที่ได้รับคือ เรากลายเป็นคนที่ไปใส่ร้ายป แฟนเก่าไม่เชื่อและไลน์ที่ส่งมาเล่าความรักของคนทั้งสองน้าน เราสร้างเรื่องขึ้นทั้งหมด กลายเป็นนางร้ายไปโดยปริยายและเหนื่อยใจจนไม่อยากไปยุ่งอีกจริงๆ
4.สามีของป. ก็เล่าให้เราฟังว่าคุยกับแฟนเก่าเราแล้วนะ ปและแฟนเก่าเรายังคงอยู่กันแบบนั้น บลาๆๆ เราเป็นคนนอกไม่ยุ่งไม่อยากรับรู้แล้วเนอะ
5.ป.ยังคงส่งไลน์อื่นมาอีกเรื่อยๆ โดยบรรยายความรักของพวกนาง เราได้แต่ตามบล๊อกไปประมาณ4อันแล้ว ในใจก็โมโหแต่อีกใจก็คิดว่าไม่ควรเสียเวลากับคนพวกนี้อีก แต่ช่วงที่โมโหนั้น เราจะแคปหน้าจอลั่นส่งไปให้แฟนเก่า ซึ่งแฟนเก่าจะเอาไปบอกป ทุกครั้ง ป.ก็สามารถแก้ตัวได้ทุกทีและเราที่กลายเป็นคนใส่ร้าย
6.ล่าสุดก็ยังส่งมาอีก แต่เราเห็นผลที่ได้รับแล้วก็ไม่อยากบอกเรื่องนี้กับใครแล้วค่ะ แต่มันมีความรู้สึกอึดอัด เข้าใจว่ากำลัวหลงกันรักกันมากกกก เราก็เดินออกมาแล้ว ไม่ยุ่งไม่ติดต่อเลย แต่สิ่วที่เกิดขี้นนั้นน่าจะฟังเราบ้าง ทำไมเวลาที่เราคบกันมาเธอถึงมองเราเป็นคนแบบนั้นไปได้ ฟังแต่คนใหม่โดยที่เราไม่มีโอกาสพูดอะไรสักคำ อึดอัดค่ะอยากระบาย ได้โปรดอย่าซ้ำเติม ขอแค่กำลังใจดีๆ หรือข้อคิดให้รู้สึกดีขึ้นก็พอค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้า กราบบงามๆ