ลองจับรายละเอียดเล็กๆน้อยๆจากหลายๆซีนมารวมกัน ว่าทำไมแมงเม่าถึงไม่ได้มีความรู้สึกรักชอบออกญาวังในเชิงชู้สาว อันนี้ตามความเห็นเราเนาะ ตกหล่นผิดพลาดตรงไหนช่วยเติมกันได้นะคะ

1. ออกญาวังถึงจะชอบแมงเม่ามาก แต่ยังมีความคิดแบบชายเป็นใหญ่ (ซึ่งจริงๆถือเป็นเรื่องปกติของคนสมัยก่อนนะ ลูกเมียเหมือนอยู่ในสถานะสิ่งของไร้ปากเสียงด้วยซ้ำ เหมือนตอนเนเมียวสีหบดีเอาหัวลูกเมียเป็นประกันถ้าไม่ชนะศึกนั่นแหละ) จริงๆมันก็ไม่ผิดนะ แต่ไม่ได้ใจแมงเม่า ที่มีทัศนคติเป็นคนเปิดกว้าง หัวสมัยใหม่(แต่ยังอยู่ในความพอดี) สังเกตจากซีนเดตแรกกับออกพระ ที่ไปพายเรือแล้วเจอศพกันในคลอง(หรือแมงเม่าจะเป็นต้นตระกูลโคนัน?) แมงเม่าพูดคุยปรึกษากับออกพระศรีได้อย่างเป็นธรรมชาติ ต่างจากออกญาวัง ที่บอกว่าแมงเม่าเป็นผู้หญิง ไม่รู้เรื่องอะไรกับเขาหรอก มันเหมือนกับบอกกลายๆเลยนะ ว่าถึงออกญาวังจะชอบแมงเม่าที่ความสดใส ความฉลาด แต่ก็ยังเป็นแค่ผู้หญิง ที่ยังไงก็ยังเป็นรองตัวเองอยู่ และดีที่สุดคือควรอยู่ในกรอบเดิมๆนั่นแหละ จบ

2. ออกญาวังจริงๆยังมีความยึดติดในสถานะของตัวเอง เห็นชัดๆเลยก็อย่างตอนที่ไปหาออกพระศรีดึกๆดื่นๆ แล้วก็เรียกเยื้อนว่า "นางทาส อีนางทาส" ซึ่งออกพระศรีกลับไม่เคยมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น จากจุดนี้ยิ่งไม่แปลกเลยที่ลึกๆออกญาวังจะมองแมงเม่าเป็นแค่ผู้หญิง ที่ไม่ควรรู้มาก และไม่ควรค่าแก่การรับฟัง แล้วดูจากนิสัยเม่า เม่าไม่เอาแน่ ต่อๆ ฉากลอยกระทงที่ใช้อำนาจกลายๆบังคับให้ออกพระศรีกลับก่อน ออกพระยังมีใจห่วงเยื้อนที่มาด้วยกัน (ยังไงก็เป็นผู้หญิง จะให้เดินกลับคนเดียวเหรอ ขนาดพี่อินยังถูกฉุดเลย) แต่ออกญาวังบอกว่าก็แค่ทาสคนนึง ให้กลับเองสิ ซีนหลังจากรู้ว่าเป็นพวกกล้าทำร้าย คือเหวี่ยงมาก ใช้อำนาจในหน้าที่สั่งทหารไปรุมสกรัมทันที อันนี้ไม่ได้จะบอกว่าทำผิดนะคะ ทำถูกแล้ว แต่มันเหมือนมุทะลุไปหน่อยอะ ในมุมนึงเหมือนทำให้ไก่ตื่นหรือเปล่า แล้วคนเพิ่งไปทำผิดมา ถึงกลับบ้านจริงก็คงไม่กล้าอยู่ตรงนั้นนานหรอก ซึ่งถ้าเป็นออกพระคงคิดผลได้ผลเสีย ความเป็นไปได้ และควรจะจัดการยังไงก่อนอะ (อย่างซีนจับทุจริตหลวงศรีมะโนราช ตามหลักจะสั่งโบยทันทีเลยก็ได้ แต่ก็ไม่ทำ เพราะมันไม่คุ้ม สร้างศัตรูเพิ่มเปล่าๆ)

ในขณะที่ออกพระศรี

1. มองในความสามารถจริงๆของแมงเม่า อย่างตอนคุณท้าวโสภาไปรับเข้าวัง คือยอมรับออกมาว่าเม่าเก่งกว่าที่คิด ซีนที่แก้กลบทรูปดอกบัวก็ช่วยสอนให้ คือนี่ว่าถ้าเปลี่ยนเป็นออกญาวังคงไม่มีทางอะ เพราะอันที่ออกพระสอนนี่จริงๆแล้วมันเป็นของที่ทหาร ครูบามหาเถรเขาเรียนกัน ออกญาวังค่อนข้างแบ่งความเชื่อในความสามารถชายหญิงชัดเจนซะขนาดนั้น คงบอกเม่าให้ทำใจมากกว่า และการยอมรับจากใจจริงๆนี้ส่งผลให้ออกพระขอร้องให้แมงเม่าช่วยหลอกทำเป็นผีเข้า ล้วงความลับเจ้าจอมเพ็ญ เพราะเชื่อว่าเม่าทำได้ (นี่ว่าถ้าเป็นสาวอื่นออกพระคงไม่กล้าขอหรอก 555 เม่าเป็นคนพิเศษไปแล้ว) นอกจากนั้นออกพระยังบอกสอนเม่าตามความเป็นจริง คุยด้วยเหตุผล  เหมือนซีนที่ถามเรื่องผ้าคาดเอวขันที ถ้าเป็นออกญาวังคงมีด่าอะ เป็นแค่ผู้น้อยมาละลาบละล้วงขุนนางมียศ(ถ้าไม่ได้ชอบนะโดนแน่) เพราะดูจากการปฏิบัติต่อคนที่ต่ำกว่าแล้วมีความเป็นไปได้

2. ออกพระศรีมองทุกคนเท่ากัน เป็นคนเหมือนกัน ไม่ได้แบ่งตามยศศักดิ์ เป็นชายหรือว่าหญิง ออกพระช่วยเยื้อนเพราะสงสาร เห็นใจที่เคยเป็นถึงลูกพระยามาก่อน แต่ต้องมาตกระกำลำบาก โดนเฆี่ยนตีแค่ความผิดเล็กๆน้อยๆ เลยช่วยซื้อตัวออกมา แม้จะได้ยินกิติศัพท์ของนางจากพระราชาข่านอยู่ว่าอยู่ที่ไหนก็สร้างแต่ปัญหา เอาจริงปัญหาชู้สาวนี่น่ากลัวสุดละนะ คนเราเวลาหึงหวงนี่ฆ่ากันได้ง่ายที่สุด แถมเยื้อนเองก็เป็นคนสวย คนสวยเคยรวยเคยสบายมาก่อน ใครมันจะยอมตกต่ำฟะ ส่วนออกพระพอรู้ว่านางคิดอะไรกับตัวเองก็พยายามพูดจาด้วยเหตุผล ให้โอกาส และให้ทางเลือกกับนางว่าจะหยุดหรือจะให้ขายออกไป เป็นการพูดคุยของคนที่มองเห็นคนอื่นเท่ากัน ไม่มีการข่มใดๆทั้งๆที่จะด่าว่า แกเป็นแค่ทาสนะ ก็ยังได้ (หนูขอโทษท่านออกญานะเจ้าคะ แต่มันอดคิดไม่ได้จริงๆ) และเลือกความรุนแรงเป็นข้อสุดท้าย (เหมือนจะใจดี แต่พวกลูกน้องกล้าที่ฉุดเม่าโดนเก็บเรียบอะ กร๊าวมาก) จากที่ดูมาออกพระเป็นคนเก่งจิตวิทยาในระดับนึงเลย รู้ว่าควรแสดงออกหรือทำอะไรประมาณไหนกับใคร แต่มาพลาดกับเยื้อนค่ะ คงเพราะบวชเรียยมาแต่เด็ก ไม่เคยใกล้ชิดผู้หญิง เลยไม่รู้ว่าการเข้าใจความคิดผู้หญิงอย่างเยื้อนน่ะมันไม่ง่าย ไม่ใช่แค่พูดตรงๆแล้วจะจบ ตรงนี้คงต้องรอดูกันต่อไป

เอ้อ เกือบลืมซีนที่พวกโขลน กับสาวๆนางในแซวพ่อปันหยี ออกพระยศสูงกว่า แต่ทำไมยอมให้สาวๆแซวตัวเอง ในชีวิตจริงเวลาเจอหัวหน้าแบบที่น่ารัก หรือผู้หลักผู้ใหญ่ที่ไม่ถือตัว เรายังเล่นๆแซวๆได้เลยจริงป่ะ (เล่นๆพอน่ารัก ไม่ใช่ปีนเกลียวนะ) นี่ถ้าเป็นหลวงศรีมะโนราชคงโดนหวายกันเป็นแถว

กลับมาที่เม่าอีกรอบ เพราะออกพระมองแมงเม่าด้วยความสามารถจริงๆ และไม่ได้ดูถูกที่เม่าเป็นหญิง เลยทำให้เกิดการปรึกษา พูดคุยแลกเปลี่ยน ไปจนถึงช่วยเหลือกัน จนเกิดเป็นความรู้สึกดีๆในที่สุด ซึ่งตรงจุดนี้ออกญาวังไม่มี

เพิ่มอีกซีนๆ ตอนที่หลวงศรีมะโนราชไปรับเม่าที่บ้าน แล่วเม่าแกล้งป่วย จนออกพระศรีเป็นคนมารับแทน คือออกพระศรีค่อนข้างให้เกียรติบ้านเม่าเลยนะ ทั้งๆที่ตัวเองก็ยศสูง แต่ไม่วางอำนาจ โดนบ่าวในบ้านมองก็ไม่ได้โกรธ เพราะเข้าใจว่าชาวบ้านคงไม่ค่อยได้เห็นขันที แบบ ไม่ได้ตัดสินแค่มุมมองตัวเอง แต่ยังคิดไปถึงคนอื่นด้วย

เขียนมาตั้งเยอะ จริงๆไม่ใช่ออกญาวังไม่ดีนะ บุคลิกวิธีคิดแบบนี้ คาดว่าน่าจะเป็นลักษณะปกติของคนในยุคนั้นอยู่แล้ว บวกกับอะไรหลายๆอย่างถ้าเทียบกะมาตรฐานยุคนั้นคงถือว่าดีมากทีเดียว แต่แค่ไม่เหมาะกับเม่าอะ

ขอเพิ่มอีกนิดเรื่องความเฉลียวฉลาด คือออกญาวังถึงจะเป็นคนมีความซื่อสัตย์ภักดีมาก แต่ก็เป็นแบบทื่อๆ ไม่มีความยืดหยุ่นพลิกแพลง คิดอะไรเป็นเส้นตรง ยิ่งซีนที่คุยเรื่องการศึก หรือพิชัยสงครามต่างๆ ยิ่งแสดงถึงความซับซ้อนของระดับความคิดของออกพระ ที่มองขาด มองซ้อนไปถึงวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของข้าศึกได้ ในขณะที่ออกญาวังยังคิดได้ในระดับขุนนางคนอื่นๆทั่วไป ไม่ได้จะว่าออกญาท่านโง่นะคะ แต่เราคิดว่าพื้นฐานความคิดความเชื่อมีผลต่อพฤติกรรมและการแสดงออกค่ะ อิงกับเรื่องข้างบน

ใครคิดยังไงเสริมได้เลยค่ะ อยากหาคนเม้า