น้องพี่ที่รัก(2018)
⭐️⭐️⭐️
หนังเด่นมากในพาร์ทการแสดงซึ่งเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้เราอินและหลงไปกับตอนจบที่ทำเราเผลอร้องไห้ไปโดยไม่รู้ตัว ทั้งๆที่เมื่อเรามองย้อนกลับจะเห็นความไม่สมเหตุสมผลอีกมากมายที่หากไม่ปล่อยให้อารมณ์นำความคิดเราคงอินกับมันซักเท่าไหร่
ซันนี่ในบทชัชผู้เป็นพี่ ญาญ่าในบทเจนผู้เป็นน้อง และนิชคุณในบทโมจิผู้เป็นที่รัก ทั้ง 3 คนคือความสำเร็จของหนังอย่างแท้จริง แต่ละคนทำหน้าที่ถ่ายทอดบทของตัวเองได้แตกละเอียด ส่วนตัวชอบญาญ่ามากๆ ไม่คิดว่านักแสดงสายแบ๊วคนนี้จะแสดงได้สุดขนาดนี้ แม้แต่นิชคุณเองที่ถือว่าบทก็ไม่ได้ลงมิติมากนัก แต่เมื่อถึงซีนของตัวเองนิชคุณก็ไม่ได้ทำให้เสียของเลย [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ซีนขอแต่งงานในสนามเบสบอล จนกระทั่งซันนี่ในซีนสุดท้ายที่แม้เราจะไม่ค่อยเอาใจช่วยตัวละครนี้เท่าไหร่ แต่พอเจออารมณ์สุดท้ายเข้าไปแล้วเราก็เขื่อนแตกได้ไม่ยากเย็น
ปัญหาของหนังคือผมไม่เชื่อว่าพี่มันรักน้องเท่าไหร่ ชัชไม่ได้เปลี่ยนแนวคิดอะไร หรือต่อให้เปลี่ยนก็ไม่ชัดเจนว่าเปลี่ยน คือห่วยยังไงตอนท้ายก็น่าจะยังห่วยแบบนั้น อีกอย่างผมมองว่า conflict ของเรื่องมันต่ำมาก มากในระดับที่อาศัยการคุยการเคลียร์ไม่กี่คำมันก็แก้ปัญหาได้แล้ว ไม่เห็นจะต้องสะสมหมักหมมจนเป็นเรื่องใหญ่เรื่องโตข้ามปีข้ามประเทศได้เลย
แต่ก็ต้องถือว่านี่เป็นหนังที่สนุกมากเรื่องนึงของปีนี้ ตลกดียิงถูกจังหวะตามสไตล์ GDH ซึ่งไม่ลืมที่จะอัดมุมซึ้งได้อย่างถูกเวลาเช่นเดิม