สวัสดีค่ะ หนูเป็นทอมคบกับแฟนมา6 ปีตอนนี้เข้าปีที่7แล้วค่ะ ห้าเดือนหลังมานี้มีปัญหากันเราจับได้ว่าเค้าคุยกับคนอื่นและเค้าก็พูดออกมาตรงๆว่าไม่ได้รักเราแล้วที่อยู่ด้วยเพราะความสบายใจ แต่เราก็ไม่ได้เลิกกันนะคะก็อยุ่ด้วยกันเลยตัดสินใจง้อเขา ทุกอย่างก็ปกติเหมือนเดิมและเมื่ออาทิตย์ก่อนไปเที่ยวที่วังเวียงกลางคืนเราก็ไปบาร์ที่ขึ้นชื่อแห่งหนึ่งซึ่งมีผู้ชายต่างชาติเยอะมาก และแฟนหนูก็ชอบเกาหลีมาก(ดูแต่ซีรี่ย์เกาหลี) จนเราไปเห็นเค้ายืนคุยกันแล้วแฟนหนูก็ยืมอยู่ระหว่าง หว่างขาเขาด้วยความที่เราก็เมาเขาก็เมาหูตาเริ่มเบลอเลยเรียกเขามาถามว่าทำอะไรกันเขาไม่ตอบทำหน้างงๆหนุเลยพลั้งมือตบหน้าเขาไปทีแล้วก็กลับห้อง เราก็ถามเขาว่าเขาทำไมถึงทำแบบนั้นต่อหน้าเรา แล้วเขาก้เอาแต่ร้องไห้ยกมือไหว้บอกว่ารู้สึกกับเราแค่เพื่อนมานานแล้วบอกว่าอย่าขังไว้อีกเลยเราก็ยิ่งงงว่าเราขังอะไรทุกวันที่อยุ่ด้วยกันมันมีควาทสุขเราไม่เคยทะเลาะกันแรงๆเลย ไปไหนกินข้าวทำอะไรด้วยกันปกติเที่ยวเฮฮาทุกอย่างหนุตามใจเขาตลอด รับไม่ได้เลยค่ะกับคำพูดพวกนั้น แฟนบอกว่าที่ทำทุกอย่างทุกๆวันมันดีแล้วมันสบายใจทุกอย่างเพียงแต่ว่าเอือมกับอารมณ์ร้อนของหนูมันเลยทำให้รักน้อยลงและไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น ส่วนตัวหนูพยายามปรับตัวเองตลอดนะคะแต่ไม่เคยรู้เลยว่านี่คือปัญหาหลักเลย ตัวหนูเป้นภาวะซึมเศร้าและโรคเครียด มันทำให้รุ้สึกว่าตัวเองดิ่งลงไปและคิดว่าตัวเองเป็นตัวปัญหา ตัวหนุไม่เคยรักน้อยลงไม่เคยหาใครมาแทนตรงนี้เพราะเขาดีที่สุด

มีใครรู้สึกรักแฟนน้อยลง ละกลับมารักเหมือนเดิมบ้างไหมคะ