คือตามหัวข้อเลยค่ะ ตอนนี้เรากำลังขึ้นม.6 คือชอบออกไปข้างนอก เป็นเด็กกิจกรรม เล่นกีฬา ฟ้อนรำ คือจะไม่ให้ว่างเลยเพราะไม่อยากอยู่บ้าน พอปิดเทอมก็จะไปเรียนพิเศษให้ได้ จริงๆแล้วบ้านมีปัญหาคือ อยู่กับยาย ตา ยายทวด ละข้างบ้านก็เป็นลุง แล้วจะพูดกันเสียงดังเถียงกันทุกวัน กู  พูดใส่เราก็กู ยายเวลาโมโหละชอบด่าตา ละจะลามมาถึงเรา เราทนอยู่แบบนี้มาจนอายุ18ยิ่งโตความคิดยิ่งเปลี่ยนด่าเรายิ่งกว่าหมู่กับมาอ่ะ คือเกินไป ละชอบบอกว่าจะตายเพราะเรา คือเราทำไรให้เวลาเราแสดงความคิดเห็นไม่ได้เถียงนะแต่แค่อธิบาย เวลาไปไหนไป โรงเรียน ให้ตาไปรับ ยายก็จะบอกว่าเสียเวลา+เสียค่าน้ำมันรถยุ่งจริงๆ เวลาเราอยู่ โรงเรียน ละไม่สบาย หรือกลับเย็น จะไม่มีใครมารับเราเลย เคยมีเหตุการณ์ครั้งหนึ่งคือฝนฟ้าคะนองมากละเป็นเวลา6โมงเย็นเราซ้อมกีฬาเสร็จศูนย์อาหารร้านปิดหมดเราเลยไปอยู่บ้านน้อง ละโทบอกยายให้ตามารับแต่กลับด่าเราว่าจะไปอยู่บ้านเขาทำไม มันไกล ทำไมไม่อยู่แถวๆนั้น (คือสภาพอากาศตอนนั้นคือฝนตกฟ้าผ่าต้นไม้ล้มหมด)เราก็บอกจะให้อยู่ไหนเพื่อนก้ไม่มี  ละก็ด่าเราแบบ ตัวปัญหา จะไปอยู่หาพ่อไรตรงนั้น  เราโครตอึดอัด เรามีความสุขเวลาอยู่กับเพื่อนกับแฟนกับพี่ เรามีความสุขที่แบบอยากกลับมาถึงห้องหาข้าวกินเอง ซักผ้า อาบน้ำนอน ไปเรียน เราไม่อยากรับรู้อะไรเลย ช่วงปิดเทอมไแเรียนพิเศษในตัวเมือง เราอยู่กับเพื่อนเรามีความสุขที่ไม่ต้องคิดอะไรมาก พอกลับบ้านมาก็ต้องมาฟังเสียงบ่นละด่ากันบ้านนี้อยู่ไม่ได้ร้อนเป็นฟืนเป็นไฟ เราอยู่แต่ในห้องเลิกโรงเรียนมาก็อยู่แต่ในห้องไปไหนมาก็อยู่ในห้องเราไม่ทำอะไรข้าวเย็นบางทีก็ไม่กิน หากินตอนซ้อมเสร็จแถว โรงเรียน เห้อ ไม่อยากมารับรู้อะไรแบบนี้ เรื่องเครียดเยอะมาก ที่เรียน การเงิน ละจะเอาเงินที่ไหนไปเรียน ละหนี้ของครอบครัวจะเอาเงินไหนจ่าย (เงินที่เราใช้ทุกวันไม่ได้ขอยายเลยนะ หาเอง ละแม่ส่งมาให้ ไม่พอหรอก)
ปล.ขออภัยในคำไม่สุภาพนะคะ