สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา อะไรผิดพลาดไปขออภัยด้วยนะคะ
เราเป็นผู้หญิงที่เรียนจบมหาลัยดี ไปเรียนต่อเมืองนอก ได้งานกับบริษัทต่างประเทศ และมาเป็นผู้จัดการของทวีปเอเชียด้วยอายุยังไม่ถึงเลข 3
มีเงินเดือน 6 หลัก (แต่เรา work from home นะคะ เนื่องจากออฟฟิศอยู่ต่างประเทศ) เป็นผู้หญิงที่หน้าตาดี และดูแลตัวเองดีมากๆคนนึง เราออกกำลังกายแทบทุกชนิด ที่สำคัญดูแลครอบครัว พ่อแม่พี่น้อง เป็นอย่างดี คือเป็นผู้หญิงที่ครบเครื่องคนนึงก็ว่าได้
เราไม่เคยคิดว่าตัวเองต้องมีแฟน ไม่เคยวิ่งหาสิ่งนี้เลย..
จนมาถึงตอนนี้ มีความรู้สึกว่า ลึกๆแล้วตัวเองเหมือนยังขาดอะไรไป ความรู้สึกเหมือนเหงา อ้างว้าง เหมือนไม่เติมเต็ม
หรือเรายังขาดคนที่จะมาแชร์ มาแลกเปลี่ยน ช่วยคิด ช่วยทำ? ถ้าพูดถึงเพื่อนตอนนี้ทุกคนก็อยู่ในช่วงกำลังจะแต่งงาน แต่งงานไปบ้างแล้ว เริ่มมีลูกกันแล้ว ทุกคนก็กำลังวุ่นอยู่กับการสร้างเนื้อสร้างตัวของตัวเอง เวลาสังสรรค์ก็แทบจะไม่มี อันนี้พอเข้าใจได้
พอเรามานั่งๆคิดๆดูแล้ว ยิ่งเราอายุมากขึ้น การงานก้าวหน้าขึ้น ก็เหมือนเรายิ่งปีนกำแพงสูงขึ้น คงหาผู้ชายที่อยากจะมาใช้ชีวิตกับเรายากขึ้นเรื่อยๆ
ตอนนี้เราเลยสับสนว่า เราควรจะโฟกัสไปที่เรื่องงาน แล้วปล่อยตัวเองให้เหงาแล้วเหมือนขาดอะไรต่อไป หรือที่จริงแล้วเราควรจะชะลอเรื่องความสามารถไว้บ้างแล้วลองมองหาคนข้างกายดู? (ซึ่งยอมรับเลยว่าหายากมาก เพราะวันๆแทบจะไม่ได้เจอใคร) หรือว่าเรายังขาดตกบกพร่องตรงส่วนไหนไป?
อยากขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆ ทั้งผู้หญิงเก่งๆทั้งหลายและเคยผ่านจุดนี้มาแล้ว และมุมมองของคุณผู้ชายต่อผู้หญิงเก่งๆค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ทำไมผู้หญิงเก่งส่วนใหญ่ ถึงอยู่ตัวคนเดียว?
เราเป็นผู้หญิงที่เรียนจบมหาลัยดี ไปเรียนต่อเมืองนอก ได้งานกับบริษัทต่างประเทศ และมาเป็นผู้จัดการของทวีปเอเชียด้วยอายุยังไม่ถึงเลข 3
มีเงินเดือน 6 หลัก (แต่เรา work from home นะคะ เนื่องจากออฟฟิศอยู่ต่างประเทศ) เป็นผู้หญิงที่หน้าตาดี และดูแลตัวเองดีมากๆคนนึง เราออกกำลังกายแทบทุกชนิด ที่สำคัญดูแลครอบครัว พ่อแม่พี่น้อง เป็นอย่างดี คือเป็นผู้หญิงที่ครบเครื่องคนนึงก็ว่าได้
เราไม่เคยคิดว่าตัวเองต้องมีแฟน ไม่เคยวิ่งหาสิ่งนี้เลย..
จนมาถึงตอนนี้ มีความรู้สึกว่า ลึกๆแล้วตัวเองเหมือนยังขาดอะไรไป ความรู้สึกเหมือนเหงา อ้างว้าง เหมือนไม่เติมเต็ม
หรือเรายังขาดคนที่จะมาแชร์ มาแลกเปลี่ยน ช่วยคิด ช่วยทำ? ถ้าพูดถึงเพื่อนตอนนี้ทุกคนก็อยู่ในช่วงกำลังจะแต่งงาน แต่งงานไปบ้างแล้ว เริ่มมีลูกกันแล้ว ทุกคนก็กำลังวุ่นอยู่กับการสร้างเนื้อสร้างตัวของตัวเอง เวลาสังสรรค์ก็แทบจะไม่มี อันนี้พอเข้าใจได้
พอเรามานั่งๆคิดๆดูแล้ว ยิ่งเราอายุมากขึ้น การงานก้าวหน้าขึ้น ก็เหมือนเรายิ่งปีนกำแพงสูงขึ้น คงหาผู้ชายที่อยากจะมาใช้ชีวิตกับเรายากขึ้นเรื่อยๆ
ตอนนี้เราเลยสับสนว่า เราควรจะโฟกัสไปที่เรื่องงาน แล้วปล่อยตัวเองให้เหงาแล้วเหมือนขาดอะไรต่อไป หรือที่จริงแล้วเราควรจะชะลอเรื่องความสามารถไว้บ้างแล้วลองมองหาคนข้างกายดู? (ซึ่งยอมรับเลยว่าหายากมาก เพราะวันๆแทบจะไม่ได้เจอใคร) หรือว่าเรายังขาดตกบกพร่องตรงส่วนไหนไป?
อยากขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆ ทั้งผู้หญิงเก่งๆทั้งหลายและเคยผ่านจุดนี้มาแล้ว และมุมมองของคุณผู้ชายต่อผู้หญิงเก่งๆค่ะ
ขอบคุณค่ะ