ห่างหายจาก Pantip ไปนาน วันนี้ขอชื่นชมวิว วรรณรทหน่อย
เคยดูตั้งแต่สมัครเล่นเป็นน้ำเพชร ในเรื่องแก้วล้อมเพชร ตอนนั้นเล่นยังแข็งๆอยู่เลย 10 ผ่านไป วันนี้วิวเป็นนักแสดงมีฝีมือมากๆจนต้องชมเลย
ไม่ใช่ว่าเรื่องก่อนๆไม่ดี นางเล่นดีมานานแล้ว แต่บางเรื่องมันก็ไม่ว้าว ปีก่อนได้ดูเรื่องแต่ปางก่อนก็รู้สึกว่ายังไม่เท่าไหร ไม่ว้าวเพราะรู้สึกว่าบทไม่เหมาะ
แต่สำหรับกาหลมหรทึกคือการปล่อยของของวิว วรรณรทอย่างแท้จริง

เรื่องนี้บทยาก มีความลึก มีความน่าสงสาร และก็มีความจิตด้วย
ทุกฉากคือวิวเล่นดีมาก โดยเฉพาะซีนอารมณ์ บางซีนไม่ใช่ซีนใหญ่ อย่างซีนป้อนข้าวหมอเตช หรือไปพูดกับหมอเตชที่นอนบนเตียง
สายตามันคือความเจ็บช้ำ ทำให้ดูแล้วสงสาร หรือซีนที่พะนอนิจไปที่คลินิก แล้วหมอเตชดึงตัวเข้าไปด้านใน มันมีความกลัว ความขยะแขยง พอตัดมาก่อนที่กล้าจะยิ่งหมอเตช เห็นชัดถึงว่าเจ็บช้ำของพะนอนิจ ความสมเพชในโชคชะตาตัวเอง


ซีนธรรมดาแบบฉากไขโครง ใน EP ล่าสุกก็คือดี สายตาชัดมากว่าดีใจที่ถอดโคลงออกมาได้ แต่มันเป็นสายตาที่เหมือนคนดีใจจนปิดไม่มิด ไม่ทันระวังตัว เรื่องนี้วิวเก็บทุกเม็ดจริงๆ

ยอมรับว่าไม่ได้ตามดูหนังที่นางเล่น อย่างเรื่องสุขสันต์วันกลับบ้าน ทำให้ไม่คุ้นกับวิวในบทแบบนี้
ตั้งแต่ต้น จนมาถึงโค้งสุดท้ายของเรื่อง ชอบในฝีมือของวิวมาก ถึงมากที่สุด คิดว่าเรื่องนี้คงเป็นอีกหนึ่งผลงานชิ้นโบว์แดง
เป็นการฉีกจากบทเดิมๆที่เล่นละคร