เราชอบเต้นมากคะ ชอบๆมาก ฝึกเองเต้นเอง อยากไปเรียนมากๆ แต่เรายังไม่เคยไปเรียนเพราะบ้านไกล อยากเป็นศิลปินทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นไปค่อนข้างยาก เราฝึกแร็พ ฝึกร้อง เอง แบเพี้ยนๆ เราไปออมา2ครั้ง เปลี่ยนตัวเองให้มีวินัยมากขึ้น ทั้งการเรียนและการซ้อม เราไม่ทิ้งการเรียนเลยนะคะ เพราะอยากตั้งใจสอบทุน เรารู้ว่าที่บ้านฐานะปานกลางพอมีพอใช้ทั่วไป เราพยามหาเงินเก็บเองค่ะ เรามักน้อยใจพ่อแม่ที่ไม่ค่อยมาดูเราเวลาเต้นเลย ไม่เคยเลย เราอยากมีกำลังใจ อยากให้เขาชม อยากให้เขามองเราเต้น ร้องด้วยสีหน้าที่ภูมิใจ แต่พวกเขากับทำหน้าเบื่อหนาย เราแอบไปร้องไห้หลายหน เราอยากให้เขาว่าเราก็ตั้งใจมากๆ  บางทีเราเหนื่อยเขาก็จะมาซ้ำเติมว่า "เต้นๆไปทำไม ทำไมไม่ไปนอนอยู่เฉยๆ แถวบ้านไม่เห็นมีใครเป็นแบบแก จะไปทำไมออดิชั่น มีแกคนที่บ้าอยู่คนเดียว" เราพยามเปิดคลิปบอกโน้นให้ท่านได้รู้ว่ามันเป็บแบบนี้ๆนะ เรารู้ว่ามันฝันเฝื่อง แต่เราก็พยายามต่อไป เราจะไม่ท้อหรอก เราจะตั้งใจเรียนทั้งซ้อมไปเลยแหละ ไม่มีไรหรอกเราเเค่อยากระบายกับใครสักคนน่ะ ขอโทษค่ะเรารู้ว่ามันไร้สาระ.