เราชอบผู้ชายคนหนึ่งตั้งแต่อายุ 14 ปี เหตุผลก็นั่นแหละ เล่นเกมส์ด้วยกัน (บอร์ดเกมส์น่ะ) เป็นเกมส์ที่ต้องจับพิรุจคนอื่นๆ แล้วดันจ้องตากันเพื่อนผู้ชายคนนึง (พึ่งเจอกันวันนั้นครั้งแรก แถมต่าง ร.ร.) แบบโลกก็แบบว่า........ปิ๊ง
หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยเจอกันเพราะ เรียนต่าง ร.ร. แล้วอื่นๆ อีกมากมาย เราก็ติดว่าเราคิดไปเองคนเดียวมั๊งก็แอบมาฟินคนเดียว เเต่ก็อาการแปลกพิลึก เวลาเจอกัน คือ เราจะสบตาเขาไม่ได้ มันจะเขิน เขินมาก จนเก็บสีหน้าไม่ได้ เวลาเจอกัน แล้วเขามองเห็นเรา เราจะเดินหนี หลบ บางทีก็วิ่งหนี หาที่หลบ แล้วก็แอบมอง (กุบ้าไปแล้วแน่ๆ 555555+) บางครั้งก็ตลกตัวเองเหมือนกัน
ตอนนี้อายุ 23 ปีแล้ว ก็มีอาการเหมือนเดิมอยู่ ก่อนหน้านี้คือ เราก็ต่างคนต่างไปเรียน ไปทำงาน อ่อ... หลังจากวันนี้ไม่นานก็รู้ว่า เขาอาศัยอยู่ในตลาด เวลาเราเดินทางกลับจาก กทม. เราก็จะมองเข้าไปในร้านที่เขาอยู่ทุกครั้งเลย (พ่อแม่รู้จักกันด้วยแหละ) มันทำให้เวลาต้องปะทะหน้ากันจริงๆ ต้องพยายามเป็นปกติให้มากที่สุด (ทำ โค-ตะ-ระ ยากเลย บ่องตง) แล้วถ้าช่วงไหนมีแฟน เวลามาเจอกันก็จะมีภูมิคุ้มกันมากขึ้น แต่ตอนทุกครั้งที่โสด แม่เจ้าโว๊ยยยยย เวลาเจอกันที ตัวพยายามอยู่กับที่ แต่ใจเราก็วิ่งเผ่นไปละ ทิ้งกันเฉย แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นมั่งอะไรมั้ง พึ่งหน้าเราแดงเราจะไม่รู้ตัว 555555+
เราไม่เคยจีบผู้ชายอ่ะ จีบไม่เป็น อีกอย่างก็แอบคิดว่า เราคงมโนไปเอง แต่เรามองๆ ดูแล้ว เหมือนเขาก็รู้ว่าเราชอบนะ พอเจอเราเขาก็แอบอมยิ้มเหมือนกัน
เอ๊ะ หรือว่าเขาไม่รู้ แต่เขาแอบชอบเราเหมือนกันวะ (มโนไปอี๊กกกกกกกกกกกกก) นั่นแหละๆ เลยมาเล่าให้ฟัง เล่าไปก็เขินไป อร๊ายยยยย >///<
ป.ล. จริงๆ เราพยายามถามตัวเองมาตลอดนะ ว่าทำไมถึงชอบเขา ซึ่งเราก็หาคำตอบไม่ได้ ส่วนสาเหตุก็ตามที่เล่านั่นแหละ เคยพยายามลืม พยายามทำใจ พยายามเลิกคิด แต่ทุกครั้งที่เจอก็จะมีอาการตามที่บอก เราไม่เคยเล่าให้เพื่อนสมัยมัธยมฟังเลย เพราะเพื่อนๆ ส่วนใหญ่ของเราเรียนประถม ร.ร. เดียวกันกับเขา แถวเป็นเด็กในตลาด บอกไปต้องรู้แน่ๆ เเล้วต้องโดนแซวจนสติแตกแน่ คนที่รู้จริงๆ จะมีแค่น้องสาว และ เพื่อนซี้ ป.ตรีเรา 1 คนเท่านั้นที่เคยมาบ้านเรา
ปรากฏการณ์แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับใครอีกเลย นอกจากเขา ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเพราะอะไร คือเราก็อธิบายและให้คำตอบตัวเองไม่ได้เช่นกัน เราไม่เคยชอบใคร แล้วผลข้างเคียงกระทบทุกส่วนประสาทขนาดนี้ ไม่เคยชอบใครทั้งๆ ที่ไม่เคยรู้จัก หรือ ไม่เคยแอบมองมาก่อน จู่ๆ มองตาก็สปาร์คกันเลย อ่านแล้วรู้สึกน้ำเน่าก็ต้องขอโทษด้วย แต่มันคือเรื่องจริง ล้านเปอร์เซ็นต์!!!!!!!!
เคยชอบใครเพราะมองตากันนานเกินไปมั๊ย (เขินจุง)
ตอนนี้อายุ 23 ปีแล้ว ก็มีอาการเหมือนเดิมอยู่ ก่อนหน้านี้คือ เราก็ต่างคนต่างไปเรียน ไปทำงาน อ่อ... หลังจากวันนี้ไม่นานก็รู้ว่า เขาอาศัยอยู่ในตลาด เวลาเราเดินทางกลับจาก กทม. เราก็จะมองเข้าไปในร้านที่เขาอยู่ทุกครั้งเลย (พ่อแม่รู้จักกันด้วยแหละ) มันทำให้เวลาต้องปะทะหน้ากันจริงๆ ต้องพยายามเป็นปกติให้มากที่สุด (ทำ โค-ตะ-ระ ยากเลย บ่องตง) แล้วถ้าช่วงไหนมีแฟน เวลามาเจอกันก็จะมีภูมิคุ้มกันมากขึ้น แต่ตอนทุกครั้งที่โสด แม่เจ้าโว๊ยยยยย เวลาเจอกันที ตัวพยายามอยู่กับที่ แต่ใจเราก็วิ่งเผ่นไปละ ทิ้งกันเฉย แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นมั่งอะไรมั้ง พึ่งหน้าเราแดงเราจะไม่รู้ตัว 555555+
เราไม่เคยจีบผู้ชายอ่ะ จีบไม่เป็น อีกอย่างก็แอบคิดว่า เราคงมโนไปเอง แต่เรามองๆ ดูแล้ว เหมือนเขาก็รู้ว่าเราชอบนะ พอเจอเราเขาก็แอบอมยิ้มเหมือนกัน
เอ๊ะ หรือว่าเขาไม่รู้ แต่เขาแอบชอบเราเหมือนกันวะ (มโนไปอี๊กกกกกกกกกกกกก) นั่นแหละๆ เลยมาเล่าให้ฟัง เล่าไปก็เขินไป อร๊ายยยยย >///<
ป.ล. จริงๆ เราพยายามถามตัวเองมาตลอดนะ ว่าทำไมถึงชอบเขา ซึ่งเราก็หาคำตอบไม่ได้ ส่วนสาเหตุก็ตามที่เล่านั่นแหละ เคยพยายามลืม พยายามทำใจ พยายามเลิกคิด แต่ทุกครั้งที่เจอก็จะมีอาการตามที่บอก เราไม่เคยเล่าให้เพื่อนสมัยมัธยมฟังเลย เพราะเพื่อนๆ ส่วนใหญ่ของเราเรียนประถม ร.ร. เดียวกันกับเขา แถวเป็นเด็กในตลาด บอกไปต้องรู้แน่ๆ เเล้วต้องโดนแซวจนสติแตกแน่ คนที่รู้จริงๆ จะมีแค่น้องสาว และ เพื่อนซี้ ป.ตรีเรา 1 คนเท่านั้นที่เคยมาบ้านเรา
ปรากฏการณ์แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับใครอีกเลย นอกจากเขา ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเพราะอะไร คือเราก็อธิบายและให้คำตอบตัวเองไม่ได้เช่นกัน เราไม่เคยชอบใคร แล้วผลข้างเคียงกระทบทุกส่วนประสาทขนาดนี้ ไม่เคยชอบใครทั้งๆ ที่ไม่เคยรู้จัก หรือ ไม่เคยแอบมองมาก่อน จู่ๆ มองตาก็สปาร์คกันเลย อ่านแล้วรู้สึกน้ำเน่าก็ต้องขอโทษด้วย แต่มันคือเรื่องจริง ล้านเปอร์เซ็นต์!!!!!!!!