เริ่มแรกเลยนะค่ะเรากับแฟนเราคบกันมานานมากคบกันมาตั้งแต่เราอยู่มัธยมจนเข้ามหาวิทยาลัยเราสองคนเรียนที่เดียวกัน อยู่หอด้วยกันไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดตอนนี้เราสองคนก็ใกล้จะเรียนจบแล้ว ตอนแรกที่คบกันอยู่ด้วยกันเขาเป็นคนดีมากตามใจเรา เราอยากกินอะไรเขาก็พาไปเราอยากไปเที่ยวไหนเขาก็พาเราไปตลอด แต่อยู่ด้วยกันนานๆมันก็ไม่เหมือนตอนแรกที่คบกันหลังๆมาเราทะเลาะกันบ่อยมากทะเลาะทุกวัน ทะเลาะยันก่อนจะนอนทะเลาะกันกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ไร้สาระนิสัยเขาเหมือนเด็กมากๆ ไม่ว่าเขาจะผิดหรือไม่ผิดเราก็เป็นฝ่ายที่ง้อตลอดขอโทษเขาตลอด แล้งอขาก็เริ่มที่จะไม่แคร์ความรู้สึกเรามองข้ามความรู้สึกเราตลอด ชอบขึ้นเสียงใส่เราเวลาทะเลาะกันเขาก็ชอบไล่เราไปหาคนอื่นชอบบอกเลิกเรา เราก็ยังเลือกทีาจะอยู่กับเขาแต่อยู่มาเรื่อยๆเราเริ่มรู้สึกหมดความอดทนกับสิ่งที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้ เบื่อไปหมดทุกอย่างเวลาทะเลาะกันตอนนี้เราก็เลือกที่จะเงียบไม่ขอโทษ เขาก็เงียบเหมือนกันต่างคนต่างเงียบต่างก็ไม่ง้อกัน ตอนนี้ก็เป็นช่วงที่เรา2คนปิดเทอมเราสองคนเริ่มที่จะห่างกัน เรากลับมานั่งคิดว่าเรากับเขายังคบกันต่อไปเรื่อยๆมันก็คงไม่รอดถ้าเขายังเป็นอยู่แบบนี้ แต่เราก็เสียดายเวลาที่เรา2คนรู้จักและคบกันมาเกือบจะ7ปีแล้ว เราตัดสินใจไม่ได้ว่าเราควรจะบอกเลิกเขาดีไหม??? แต่ตอนนี้เราเบื่อมากเรารู้สึกว่าเราอยู่คนเดียวแล้วเราสบายใจกว่าอยู่กับเขาไม่ต้องคิดอะไรมากไม่ต้องมานั่งทะเลาะกับใคร อยากไปไหนก็ไปได้ไม่ต้องมาขอว่าเขาจะให้เราไปไหม
เฮ้อพูดแล้วก็เหนื่อยใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ ((ตอนนี้เราก็ทะเลาะกันมาได้3วันแล้ว เราไม่ได้คุยกันเลย เขาไม่ทักเราก็ไม่ทัก)) หมดความอดทนกับเขาแล้วจริงๆ