เรากลัวแมวค่ะ โดยเฉพาะลูกแมว กลัวมากกกกกกก
แมวที่น่ารักของทุกคนแต่ไม่ใช่เรา แค่เห็น แค่ได้ยินเสียง แค่พูดถึงก็ขนลุกแล้ว
ไม่สามารถอยู่ได้ถ้าที่นั่นมีลูกแมว เราสามารถกระโดดหนีไกลๆ รึวิ่งสุดชีวิตได้ถ้าเห็น
เราเองก็ไม่รู้สาเหตุ แม่บอกตอนเล็กๆเคยเกือบกระโดดหล่นรถเพราะแมว คิดว่านั่นรึเปล่าที่เป็นสาเหตุฝังใจ
ไม่ชอบสัตว์หลายอย่างที่มีขน หมานี่เล่นได้ค่ะ ถ้าโตแล้ว แต่ถ้าเพิ่งเกิดนี่ก็วิ่งเหมือนกัน

เราปิดไม่ให้ใครรู้เพราะกลัวโดนหัวเราะ เราเห็นคนกลัวนั่นนี่ กลัวบางอย่างที่ไม่น่ากลัว
แล้วโดนคนมองแบบตลก ไร้สาระแล้วยิ่งไม่กล้าให้ใครรู้ ไม่ได้ดัดจริต ไม่ได้กระแดะ
กลัวอีกอย่างคือกลัวโดนแกล้ง ยิ่งตอนสมัยมัธยม โดนเพื่อนแกล้ง
เอาแมวกะหนูมาหลอกเราจนวิ่งทั่วโรงเรียนแล้วเพื่อนก็หัวเราะชอบใจ ยิ่งกลายเป็นภาพทรงจำที่เลวร้ายไปอีก
คนที่ไม่เข้าใจพอรู้ว่าเรากลัวแมว หนูกลัวสัตว์ที่น่ารักของพวกเค้าก็ขำบ้างก็มี
แต่อยากบอกว่ามันไม่ตลกหรอกนะคะ ไม่อยากเป็นเลย กลัวอะไรฝังใจในสิ่งที่คนอื่นไม่กลัวเนี่ย

เมื่อไม่กี่วันนี้ไปเจอข้อความที่เพจจ่าลงไว้เมื่อปีที่แล้ว
ยิ่งรู้สึกว่า โรค phobia เนี่ย สำหรับคนอื่นคงมองว่ามันตลกมาก แต่สำหรับคนเป็นเราว่ามันไม่ตลกเลยนะ
เราเองเป็นไหมไม่รู้เพราะไม่ได้หาหมอ แต่เราก็อยากให้คนที่มองคนกลัวสิ่งที่ไม่น่ากลัวว่าพวกเค้าประหลาด
ซึ่งเราไม่ได้ประหลาด แต่เรากลัวไปโดยไม่รู้ตัวเองเท่านั้น ใครที่เป็นแบบเราบ้างมาแชร์กันได้นะคะ

https://www.facebook.com/DramaAdd/photos/a.411063588290.186101.141108613290/10155134192458291/?type=3&theater