สวัสดีครับ ก่อนอื่นขอเกริ่นเล็กน้อยว่า ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนๆทุกคนในแท็ก BNK48 แห่งนี้ครับ ผมเองตามอ่านมานานแล้ว แต่วันนี้จะขอเข้ามาตั้งกระทู้ถกประเด็นเป็นครั้งแรกเลยก็แล้วกัน
เรื่องแรกที่อยากจะประเดิมชวนคุย คือ"การตั้งกลุ่มย่อย"ครับ
วง BNK48 สามารถเรียกได้ว่าเป็นเกิร์ลกรุ๊ปขนาดใหญ่ สมาชิกหลายสิบคน เพราะฉะนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะมีเม็มเบอร์ที่สนิทกันเป็นพิเศษ
A อาจจะบอกว่าตัวเองสนิทกับ B และ C ที่สุด
ขณะที่ B สนิทกับ A แต่อาจไม่ได้สนิทกับ C
ฯลฯ
แต่หากกลุ่มคนที่สนิทกันเอง สามารถเชื่อมโยงกันได้ และต่างคนต่างสนิทกันมากพอ ก็จะฟอร์มตัวเป็นกลุ่มได้เป็นเรื่องเป็นราว
กลุ่มก้อนที่เห็นชัดเจนที่สุดในรุ่น 1 ก็คงไม่พ้นชราไลน์ (แจน แก้ว อร ตาหวาน เนย น้ำหนึ่ง) รองลงไปก็น่าจะเป็นยูนิตฮาราจุกุ (ไข่มุก ปูเป้ โมบายล์)
ถัดลงไปอีก ก็จะมี "กลุ่มหลวมๆ" ที่จริงๆไม่ได้สนิทกันขนาดเท่าตัวอย่างข้างบน แต่อาจออกงานด้วยกันบ่อย และมีคนนิยมพูดถึงกันบ่อยๆ อาทิ 4 เทพ (เฌอปราง มิวสิค ปัญ เจนนิษฐ์) หรือกุมารไลน์ (จ๋า เปี่ยม ซัทจัง)
สิ่งที่ผมสังเกตเห็นได้ คือความนิยมรวมๆของสมาชิกในกลุ่ม มักจะใกล้เคียงกัน ไม่หนีกันมาก และดูเหมือนจะล็อกตำแหน่งที่อยู่ของตัวเอง แบบที่คนนอกกลุ่มเข้ามาแทรกได้ยาก เช่น 4 เทพและชราไลน์ ที่กินพื้นที่เซมบัตสึแบบเรียกได้ว่าแน่นอนตลอดมา
ดังนั้น ผมจึงอยากทราบความเห็นของเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ว่า...
- คุณคิดว่า"การมีกลุ่มย่อยในวง" จะช่วยผลักดันเม็มเบอร์ให้ประสบความสำเร็จ หรือมีความนิยมสูงขึ้นได้มากน้อยเพียงไร และเพราะเหตุใด
- พูดในทางกลับกัน สำหรับคนที่ไม่มีกลุ่มเป็นเรื่องเป็นราว จะเป็นเรื่องยากหรือไม่ ที่จะ boost ความนิยมของตัวเองให้ดีขึ้นเป็นเรื่องเป็นราว โดยที่ไม่มีกลุ่ม
ป.ล. แถมให้อีกนิด แม้จะซ้อมไปแค่สองสามวัน แต่ผมเห็นเม็มเบอร์หลายคนในรุ่น 2 เริ่มฟอร์มกลุ่มกันแล้วครับ
ที่เห็นชัดๆ มีสองกลุ่ม คือ "จูเน่ เข่ง มายยู" และ "มิวนิค ฟ้อนด์ แบมบู สตางค์"
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นครับ
ชวนคุยเรื่องความเชื่อมโยงของ"การตั้งกลุ่มย่อย"และ"ความนิยม"ของเม็มเบอร์ครับ
เรื่องแรกที่อยากจะประเดิมชวนคุย คือ"การตั้งกลุ่มย่อย"ครับ
วง BNK48 สามารถเรียกได้ว่าเป็นเกิร์ลกรุ๊ปขนาดใหญ่ สมาชิกหลายสิบคน เพราะฉะนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะมีเม็มเบอร์ที่สนิทกันเป็นพิเศษ
A อาจจะบอกว่าตัวเองสนิทกับ B และ C ที่สุด
ขณะที่ B สนิทกับ A แต่อาจไม่ได้สนิทกับ C
ฯลฯ
แต่หากกลุ่มคนที่สนิทกันเอง สามารถเชื่อมโยงกันได้ และต่างคนต่างสนิทกันมากพอ ก็จะฟอร์มตัวเป็นกลุ่มได้เป็นเรื่องเป็นราว
กลุ่มก้อนที่เห็นชัดเจนที่สุดในรุ่น 1 ก็คงไม่พ้นชราไลน์ (แจน แก้ว อร ตาหวาน เนย น้ำหนึ่ง) รองลงไปก็น่าจะเป็นยูนิตฮาราจุกุ (ไข่มุก ปูเป้ โมบายล์)
ถัดลงไปอีก ก็จะมี "กลุ่มหลวมๆ" ที่จริงๆไม่ได้สนิทกันขนาดเท่าตัวอย่างข้างบน แต่อาจออกงานด้วยกันบ่อย และมีคนนิยมพูดถึงกันบ่อยๆ อาทิ 4 เทพ (เฌอปราง มิวสิค ปัญ เจนนิษฐ์) หรือกุมารไลน์ (จ๋า เปี่ยม ซัทจัง)
สิ่งที่ผมสังเกตเห็นได้ คือความนิยมรวมๆของสมาชิกในกลุ่ม มักจะใกล้เคียงกัน ไม่หนีกันมาก และดูเหมือนจะล็อกตำแหน่งที่อยู่ของตัวเอง แบบที่คนนอกกลุ่มเข้ามาแทรกได้ยาก เช่น 4 เทพและชราไลน์ ที่กินพื้นที่เซมบัตสึแบบเรียกได้ว่าแน่นอนตลอดมา
ดังนั้น ผมจึงอยากทราบความเห็นของเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ว่า...
- คุณคิดว่า"การมีกลุ่มย่อยในวง" จะช่วยผลักดันเม็มเบอร์ให้ประสบความสำเร็จ หรือมีความนิยมสูงขึ้นได้มากน้อยเพียงไร และเพราะเหตุใด
- พูดในทางกลับกัน สำหรับคนที่ไม่มีกลุ่มเป็นเรื่องเป็นราว จะเป็นเรื่องยากหรือไม่ ที่จะ boost ความนิยมของตัวเองให้ดีขึ้นเป็นเรื่องเป็นราว โดยที่ไม่มีกลุ่ม
ป.ล. แถมให้อีกนิด แม้จะซ้อมไปแค่สองสามวัน แต่ผมเห็นเม็มเบอร์หลายคนในรุ่น 2 เริ่มฟอร์มกลุ่มกันแล้วครับ
ที่เห็นชัดๆ มีสองกลุ่ม คือ "จูเน่ เข่ง มายยู" และ "มิวนิค ฟ้อนด์ แบมบู สตางค์"
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นครับ