จขกท. เป็นคนหนึ่งที่รักในเรื่องของดนตรี เล่นดนตรีตั้งแต่เด็ก ร้องเพลงส่งตัวเองเรียนจนจบปริญญาตรี.  จบปริญญาตรีดนตรีสากล  จบมาเป็นครูสอนดนตรี. สอนเต้น สอนร้องเพลง.
และรับราชการ.  แม้ จขกท. จะมีงานราชการ. แต่ก็ยังคงร้องเพลงกลางคืนที่ร้านอาหาร.  จุดนี้ ทำให้คนไม่มอง ว่าเราเป็นข้าราชการที่ชอบร้องเพลง. แต่กลับมองว่าเป็นผู้หญิงร้องเพลงกลางคืน.  
ส่วนตัว
๑ชอบที่ร้องเพลงแล้วมีคนฟัง มีคนปรบมือให้. มีคนขอเพลง
๒ ต่อให้ร้านไม่จ้าง. แต่ด้วยเพราะมันเป็นความสุข เราก็ยังจะไปเล่นไปร้องกับเขา
๓ การดนตรีกลางคืนกับผู้หญิงคงไปด้วยกันได้ไม่นาน. เมื่อถึงเวลาเราก็ต้องแยกทางกับมัน. แต่ ณ ตอนนี้ เรายังมีโอกาศ มีเวลาที่จะอยู่กับมัน. เราก็เต็มที่

นี่มันคือสิ่งที่เรารัก เรามีความสุข แต่ทำไมคนต้องมาลดคุณค่าผู้หญิงที่ทำแบบนี้

เสียคนรัก เพราะอ้างว่า เราร้องเพลงกลางคืน. แล้วมันผิดตรงไหน.
อาชีพนี้ มันเป็นอาชีพที่ต้องใช้ความสารถ มอบความสุขความผ่อนคลาย. ใช้ความสามรถเฉพาะตัว. ไม่ต่างกับอาชีพอื่นเลย

ทำไมคนต้องมองว่าพวกเราต่ำต้อย   แม้กระทั่งเพื่อน ยังยุให้เราเลิก. เห้ย !!!นั่นมันยิ่งทำให้เรายังอยาก อยู่กับมัน.  ให้มันรู้กันไป ว่าผู้หญิงเล่นดนตรีกลางคืน. จะหาคนดีหรือคนที่เข้าใจไม่ได้. เพราะก็คือ คนที่ทำอาชีพสุจริตอาชีพหนึ่ง. และมีคุณค่าไม่น้อยไปกว่าอาชีพอื่น.  

วอนคนที่ชอบเปรียบคุณค่าของคน หยุดลดค่าของคนที่ทำงานอย่างพวกเราสักที.  การที่จะบอกว่าใครไม่มีค่ามันอยู่ที่ว่าคนๆนั้นเห็นค่าของตัวเองและคนอื่นรึป่าว ทำอะไรให้สังคมบ้าง. คนที่ไม่มีค่า คือคนที่เห็นแก่ตัว. ไม่ใช่หรือ

แม้จขกท จะเป็นข้าราชการที่ร้องเพลงเล่นดนตรีกลางคืน. แต่ก็ไม่เคยลดคุณค่าของคนที่ทำอาชีพอื่น

รู้สึกอัดอั้นมากในตอนนี้


ขอเป็นกำลังใจผู้หญิงเล่นดนตรีกลางคืน ผู้หญิงทำงานกลางคืน. ที่อยู่ในศิลธรรมบนความสามารถที่ตัวเองรัก

ถาม.  1ทุกคนมั้ยมี่คิดแบบนี้ ที่คิดว่า ผญ ทำงานกลางคืนไม่มีค่า
     2.นักร้องนักดนตรีหญิงท่านอื่นๆ เจอสถานการณ์แบบนี้ทุกคนมั้ย.  และรู้สึกอย่างไรที่คนอื่นมองเราแบบนั่น