เราก็เป็นคนคนนึงที่ได้ลองดูดบุหรี่โดยการขโมยลุงมาสูบวันละตัวสอวตัวตั้งแต่อายุ12ปีกลังจากนั้นก็เริ่มหาซื้อดูดด้วยตัวเองจนถึงตอนอายุได้14ปีด็ได้ดูดอย่างอื่นที่ทำลายปอดมากกว่าบุหรี่ก็คือสารเสพติดทั้งหลายทั้งสิ้นจากที่เคยดูดวันละตัวพอนานเข้าเรื่อยๆกลับเป็นวันละซองมากสุดก็วันละ3ซองจนเคยตัวที่เคยดูดมากสุดวันละ3ซองก็ช่วงอายุ15-18ปีพอเข้าสู่19ก็เริ่มลดลงมาเหลือวันละซองบางวันอยากดูดมากจนถึงขั้นขึ้นไปดูดบนดาดฟ้าโรงเรียนไม่ก็ในห้องน้ำบ้างจนพออายุได้19-20ปีนั้นก็ได้เริ่มอยากลดการดูดลงแบบหักดิบช่วงอายุ20ปีนั้นพยายามเลิกอย่างเด็ดขาดเพราะแฟนคนเก่าขอเรากล้าตอบไปได้เลยว่าตอนนั้นเราเลิกไม่ได้ทำได้แค่ลดลงจากวันละซองเหลือครึ่งซองจนมาเหลือวันละตัวในที่สุดแต่พอเรามาคบกับแฟนคนปัจจุบันนั้นเราก็คิดได้สำนึกได้โดยที่เค้าไม่เคยขอร้องให้เราเลิกให้เราหยุดหรือบังคับอะไรเราเลยแต่เรารู้สึกว่าเวลาที่เราดูดบุหรี่นั้นตัวแฟนเราจะไม่กล้าเข้าใกล้เราเพราะเค้าแพ้ควันบุหรี่และหลังจากที่เราดูดเสดนั้นถ้าเราเดินเข้าไปหาเค้าใกล้ๆเค้าก็จะพยายามเดินออกไปให้ห่างบอกเหม็นตอนแรกเราก็ไม่เข้าใจหรอกจนเราได้มารู้ว่าเค้าเคยเข้ารพเพราะได้รับควันพิษที่ไม่ดีมาจากสารจำพวกบุหรี่หรือแบบกัญชาถ้าสูดดมเข้าไปมากๆอาจทำให้ชักหรือหัวใจวายตายได้หรือหายใจไม่ออกมันมีผลระยะยาวหลังจากนั้นมาเรามานั่งคิดว่าแต่ละที่ที่เราพาเค้าไปนั้นเพื่อนเราทุกคนดูดบุหรี่ทุกคนเวลาไปนั่งเล่นบ้านเพื่อนแฟนเราก็ไปด้วยแต่ไม่เคยเอ่ยปากเลยว่าอยู่ในดงควันพวกนี้ไม่ได้เรารู้ผิดมากที่เราพาเค้าเข้าไปอยู่ในดงมลพิษพวกนั้นตั้งแต่วันนั้นเราจึงเริ่มศึกษาโรคนี้อย่างจิงจังจึงทำให้รู้ถึงผลที่ตามมาหากเค้าสูดดมควันพวกนี้เข้าไปบ่อยๆจะทำให้ตัวเค้ามีอันตรายถึงขั้นเสียชีวิตได้ตัวเราเองเลยเริ่มที่จะจริงจังกับการเลิกบุหรี่อย่างจิงจังมันทำได้แต่มันต้องใช้เวลาและใช้ความอดทนอย่างมากเราเลยจะบอกเค้าว่าเราไม่กล้าสัญญากับเธอหรอกนะว่าจะเลิกดูดบุหรี่แต่จะสัญญาว่าถ้าอยู่ด้วยกันจะไม่ดูดบุหรี่เพราะเราจะไม่ทำร้ายเค้าทางอ้อมและจะพยายามลดการดูดบุหรี่ลงทีละนิดเหลือวันละตัวอาทิตละตัวจนไม่อยากดูดไปเองในที่สุดไม่อยากบอกออกมาเป็นคำสัญญาแต่จะทำให้เห็นว่าเราทำได้แต่จะสัญญากับตัวเองว่าจะต้องทำให้ได้เพื่อตัวเราเองเพื่อครอบครัวเพื่อคนที่รักเราจะไม่ทำร้ายคนที่เรารักเพราะความเคยชินของตัวเราและความมักง่าย.