ปิดเฟส ไม่เข้าไลน์ หลบหนีทุกช่องทางการสื่อสาร
งดโลกโซเชียล ออกมาจากจุดที่ต้องทำเหมือนชีวิตดี
ดีเหมือนกัน ..
ออกมาจากโลกเก่า ๆ โลกเดิม ๆ
โลกที่เชี่ย ๆ ห่าเหว
#ปิดตัวเอง
ไม่ต้องปั้นหน้าเสแสร้งใส่ใคร
#ว่าอยู่ดีมีความสุข ...
เหนื่อยก็แค่พัก เฟดตัวเองออกไปเงียบ ๆ
ไปอยุ่กับตัวเอง อยู่ในโลกของตัวเอง
อยุ่ในโลกที่ไม่มีใครรู้จักเรา
ไม่ต้องยิ้มให้ใครดู
ไม่ต้องทำเหมือนมีความสุขให้ใครเห็น
เศร้า ก็บอกว่าเศร้า
เสียใจ ก็ร้องไห้ออกมา
ชีวิตเหี้_ย ก็บอกว่าเหี้_ย
ไม่ต้องหลอกใคร ว่าเค้าดีกับเรา
ทั้ง ๆ ที่แม่_ง #โคตรเหี้_ย
เหี้_ยยยยยยยยยยยยย เหี้_ยจน
น้ำตาแม่_งจะไหลออกมาตลอดเวลาอยุ่แล้ว
เหนื่อย !!
เหนื่อยแล้ว พอที
ไม่อยากรับ อยากรู้ ไม่อยากเป็นอะไรแล้ว
อยากอยุ่นิ่ง ๆ อยากอยุ่เงียบ ๆ
#อยากหายไปเลย ด้วยซ้ำ
#อยากหายไป
จะมีที่ตรงไหนมั้ย .. ?? ที่เป็นที่ยืนสำหรับเราจริง ๆ
จะโพสต์ระบายอะไรก็ได้ที่เราอึดอัดใจ ไม่มีความสุข
อยากบอกว่า ชีวิตเรามันเหี้_ยนะ ไม่ใช่อย่างที่เห็นนะ
โพสต์ลงเฟส ... คนในครอบครัวก็ห่วง
คนหวังดีก็สงสาร .. (อ่าว กุก็นึกว่าชีวิตดี)
บ่นบ่อย ๆ ก็หาเพ้อเจ้อ เรียกร้องความสนใจ
คนเกลียดก็รอสมน้ำหน้า
แต่เข้าใจมั้ย .. ?? ว่าบางคนเค้าไม่มีใครให้พูด ให้ระบายเลยเว้ย
เค้าอาจจะไม่มีใคร ไม่มีคนรับฟัง หรือ เล่าให้ใครฟังไม่ได้
เค้าอาจจะมาบ่น ๆ แบบไม่ลงดีเทล นั่นก็ทางออกเค้าอย่างนึง
คนเราเก็บไว้คนเดียว มันก็อึดอัดเนอะ เหมือนไม่มีทางออก
ได้จมอยุ่แต่กับความคิดตัวเอง
แต่อย่างว่าแหล่ะ ถ้าคิดจะพิมพ์อะไรออกไป
ต้องยอมรับฟีดแบ็คที่มันจะตีกลับมา
แต่เราอยากบอกว่าเราเหนื่อย .. อยากที่ซักที่นึง
ที่เราอ่อนแอได้เต็มที่ ไม่ต้องมีใครมาบอกว่าเราเก่ง เราทำได้
เราไม่อยากเก่ง เราอยากมีคนมาดูแลใจเราบ้าง
ถ้าไหน ๆ เราจะตัวคนเดียวขนาดนี้
แถมต้องมาเล่นละครชีวิตให้ใครต่อใครดู
เราก็ออกมาจากตรงนั้นดีกว่าเนอะ
รู้แหล่ะ ว่าเดี๋ยวก็ต้องกลับไป ต้องไปอยุ่ในสังคมเหมือนเดิม
แต่ขอเวลาพักหน่อยนะ ให้ตัวเองได้พักหน้าที่ต้องปั้นยิ้ม
พักใจที่ต้องทำเหมือนเข้มแข็ง
ทั้ง ๆ ที่ชีวิตมันไม่มี มันไม่ได้ดั่งใจ ทำอะไรไป ก็ว่างเปล่า
พยายามเท่าไหร่ ก็ไม่มีผล เหมือนเป็นบ้าอยุ่คนเดียว
ชีวิตคู่ ที่แม่_งเหมือนมีก็ไม่มี
หน้าที่การงาน ที่เหมือนจะดี แต่ก็ยังดีไม่พอ
เพื่อน ที่คอยเป็นห่วง แต่ .. เราไม่พร้อมจะให้เค้าห่วงลึกซึ้ง
จนเล่าทุกอย่างออกมาให้ใครฟังได้
ตอนนี้เราโคตรอยากอยู่คนเดียว
อยากอยู่เงียบ ๆ ไม่อยากพูดกับใครเลย
ถ้าเราหนีไปจากที่เราอยุ่ได้ โดนไม่ต้องห่วงใครก็ดีสิเนอะ
ใครที่เข้ามาอ่านตรงนี้ ขอบคุณนะคะ ที่เสียสละเวลา
ทั้ง ๆ ที่มันไม่มีอะไรเลย มีแต่ความในใจของเราอย่างเดียว
เราอาจจะสับสน แล้วก็วุ่นวายใจอยุ่
เราอยากอ่อนแอจังเลยค่ะ T^T
เหนื่อยเนอะ ที่ต้องทำเหมือนว่าตัวเองมีความสุข ทั้ง ๆ ที่ ไม่มี ไม่มีเลย
งดโลกโซเชียล ออกมาจากจุดที่ต้องทำเหมือนชีวิตดี
ดีเหมือนกัน ..
ออกมาจากโลกเก่า ๆ โลกเดิม ๆ
โลกที่เชี่ย ๆ ห่าเหว
#ปิดตัวเอง
ไม่ต้องปั้นหน้าเสแสร้งใส่ใคร
#ว่าอยู่ดีมีความสุข ...
เหนื่อยก็แค่พัก เฟดตัวเองออกไปเงียบ ๆ
ไปอยุ่กับตัวเอง อยู่ในโลกของตัวเอง
อยุ่ในโลกที่ไม่มีใครรู้จักเรา
ไม่ต้องยิ้มให้ใครดู
ไม่ต้องทำเหมือนมีความสุขให้ใครเห็น
เศร้า ก็บอกว่าเศร้า
เสียใจ ก็ร้องไห้ออกมา
ชีวิตเหี้_ย ก็บอกว่าเหี้_ย
ไม่ต้องหลอกใคร ว่าเค้าดีกับเรา
ทั้ง ๆ ที่แม่_ง #โคตรเหี้_ย
เหี้_ยยยยยยยยยยยยย เหี้_ยจน
น้ำตาแม่_งจะไหลออกมาตลอดเวลาอยุ่แล้ว
เหนื่อย !!
เหนื่อยแล้ว พอที
ไม่อยากรับ อยากรู้ ไม่อยากเป็นอะไรแล้ว
อยากอยุ่นิ่ง ๆ อยากอยุ่เงียบ ๆ
#อยากหายไปเลย ด้วยซ้ำ
#อยากหายไป
จะมีที่ตรงไหนมั้ย .. ?? ที่เป็นที่ยืนสำหรับเราจริง ๆ
จะโพสต์ระบายอะไรก็ได้ที่เราอึดอัดใจ ไม่มีความสุข
อยากบอกว่า ชีวิตเรามันเหี้_ยนะ ไม่ใช่อย่างที่เห็นนะ
โพสต์ลงเฟส ... คนในครอบครัวก็ห่วง
คนหวังดีก็สงสาร .. (อ่าว กุก็นึกว่าชีวิตดี)
บ่นบ่อย ๆ ก็หาเพ้อเจ้อ เรียกร้องความสนใจ
คนเกลียดก็รอสมน้ำหน้า
แต่เข้าใจมั้ย .. ?? ว่าบางคนเค้าไม่มีใครให้พูด ให้ระบายเลยเว้ย
เค้าอาจจะไม่มีใคร ไม่มีคนรับฟัง หรือ เล่าให้ใครฟังไม่ได้
เค้าอาจจะมาบ่น ๆ แบบไม่ลงดีเทล นั่นก็ทางออกเค้าอย่างนึง
คนเราเก็บไว้คนเดียว มันก็อึดอัดเนอะ เหมือนไม่มีทางออก
ได้จมอยุ่แต่กับความคิดตัวเอง
แต่อย่างว่าแหล่ะ ถ้าคิดจะพิมพ์อะไรออกไป
ต้องยอมรับฟีดแบ็คที่มันจะตีกลับมา
แต่เราอยากบอกว่าเราเหนื่อย .. อยากที่ซักที่นึง
ที่เราอ่อนแอได้เต็มที่ ไม่ต้องมีใครมาบอกว่าเราเก่ง เราทำได้
เราไม่อยากเก่ง เราอยากมีคนมาดูแลใจเราบ้าง
ถ้าไหน ๆ เราจะตัวคนเดียวขนาดนี้
แถมต้องมาเล่นละครชีวิตให้ใครต่อใครดู
เราก็ออกมาจากตรงนั้นดีกว่าเนอะ
รู้แหล่ะ ว่าเดี๋ยวก็ต้องกลับไป ต้องไปอยุ่ในสังคมเหมือนเดิม
แต่ขอเวลาพักหน่อยนะ ให้ตัวเองได้พักหน้าที่ต้องปั้นยิ้ม
พักใจที่ต้องทำเหมือนเข้มแข็ง
ทั้ง ๆ ที่ชีวิตมันไม่มี มันไม่ได้ดั่งใจ ทำอะไรไป ก็ว่างเปล่า
พยายามเท่าไหร่ ก็ไม่มีผล เหมือนเป็นบ้าอยุ่คนเดียว
ชีวิตคู่ ที่แม่_งเหมือนมีก็ไม่มี
หน้าที่การงาน ที่เหมือนจะดี แต่ก็ยังดีไม่พอ
เพื่อน ที่คอยเป็นห่วง แต่ .. เราไม่พร้อมจะให้เค้าห่วงลึกซึ้ง
จนเล่าทุกอย่างออกมาให้ใครฟังได้
ตอนนี้เราโคตรอยากอยู่คนเดียว
อยากอยู่เงียบ ๆ ไม่อยากพูดกับใครเลย
ถ้าเราหนีไปจากที่เราอยุ่ได้ โดนไม่ต้องห่วงใครก็ดีสิเนอะ
ใครที่เข้ามาอ่านตรงนี้ ขอบคุณนะคะ ที่เสียสละเวลา
ทั้ง ๆ ที่มันไม่มีอะไรเลย มีแต่ความในใจของเราอย่างเดียว
เราอาจจะสับสน แล้วก็วุ่นวายใจอยุ่
เราอยากอ่อนแอจังเลยค่ะ T^T