สวัสดีค่ะ อยากจะระบายความรู้สึกต่างๆมากมาย มาขอคำปรึกษาเผื่อใครมีประสบการณ์ แนวทาง หรือคำแนะนำให้กับคนที่สับสนมากๆและไม่เข้าใจอะว่าตัวเราเป็นอะไร หรือควรไปพบจิตแพทย์ ขอเล่าเรื่องคร่าวๆอดีตก่อนนะคะ เราเป็นผญคนหนึ่งที่ครอบครัวเข้มงวดในเรื่องของที่พ่อแม่ที่มีลูกสาวก็คงเข้าใจดี แบบที่ไม่ปล่อยให้เราเถลไถล กลับบ้านตรงเวลาไปไหนกับเพื่อนต้องขอ ถ้าไม่ให้ไปคือไม่ได้ไป แฟนห้ามมีเด็ดขาดต้องเรียนจบก่อนใส่ชุดอะไร เสื้อผ้าต้องเรียบร้อย ตามสไตล์ที่พ่อแม่ที่มีลูกสาวอะคะและหัวโบราณหน่อยเราเข้าใจเขานะส่วนตัวเราก็ กลัวโดนดุ กลัวเขาเป็นห่วงเป็นคนคิดมาก ตั้งแต่เด็กจนมาถึงช่วงมหาลัยไกลบ้านนิดนึงปี1ก็ยังเข้มงวด ช่วงปีสุดท้ายพ่อแม่ปล่อยแล้วค่ะ เราอยุ่ต่างจังหวัดชีวิตก็เป็นของตัวเองมากขึ้น บวกกับเรียนหนักพ่อแม่ก็เหมือนจะเกรงใจเราและไว้ใจเราเพราะเราก็ตั้งใจเรียนมาตลอดชีวิตไม่ได้ออกแนวว่าจะเสียคนเลยและ เรารู้สึกว่าเราโตขึ้น ช่วงปีสองเราก็มีแฟนค่ะ แอบพ่อนะคะแต่แม่ก็ทราบมาตอนหลังก็ทราบกันหมดไม่ว่าอะไรค่ะ เรากับแฟนเลิกกันไป แต่เราเหมือนฝังใจกับความผิดหวังที่เกิดขึ้นทั้งที่เราก็เลือกดีแล้วว่าจะไม่คบต่อเองเพราะคบไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราเปลี่ยนเป็นคนละคนไม่โทษอะไรที่กระทบกระเทือนใจเรา แต่เป็นตัวเราเองที่เราทำทุกอย่าง เราเหมือนสั่งตัวเองให้เปลี่ยนเป็นคนใหม่ บอกตัวเองว่าเราต้องเป็นผู้หญิงที่มั่นใจ จนในที่สุดเรากลายเป็นว่าเราเฟลนลี่มองโลกสวยมาก จากที่เราเป็นคนที่เงียบ นิ่ง
พร้อมกับตอนนั้นกินเหล้าทุกอาทิตย์เป็นช่วงที่มีเพื่อนเพิ่มมาเยอะมาก รู้จักไปหมด เพื่อน พี่ น้อง ทุกคนแต่ส่วนมากเป็นผญทั้งนั้น ช่วงนั้นยังไม่แรดค่ะ เที่ยวกับเพื่อนทั้งนั้น one night stand คือไม่มีทางงง คือมีกรอบว่าเที่ยวแค่คลายเครียดเท่านั้น แต่ก็ดื่มจนเมายับเพราะช่วงแรกยังคออ่อนสุดๆ ช่วงนี้คนเข้าหาเยอะมากเช่นกัน มีคนเข้ามาเยอะมากจริงๆ เราก็เลือกคุยๆ นัดเจอ บ้างเจอตามผับ ร้านนั่งต่างๆแต่ก็ไม่ได้คบใคร แค่คุยเท่านั้น จนเราเจอพี่คนหนึ่งเมื่อเดือนที่แล้วเจอกันที่ผับ เราออกอาการแรดห้ามไม่ได้จนที่ว่า หลังผับเลิกเราไปกินข้าวกับพีเขาซึ่งเราเองไม่เคยไปกับใครและเราให้เขาจูบ แต่ไม่ถึงว่ามีอะไรกันนะ เที่ยวและกลับกับเพื่อนนอนห้องเพื่อน จนวันนี้เราใจไม่ดีอะกลัวตัวเองจะยั้งไม่อยู่ ทำผิดในสิ่งที่เราคิดไว้ ไม่คิดว่าจะทำได้เราไม่ได้เมาด้วยนะคะ กินน้ำเปล่า คือตอนนี้เรากลัวมากว่า ตัวเราจะทำอะไรไม่ดีไปมากกว่านี้อะ เหมือนเรามั่นหน้ามากในการจะแรด ไม่มีความกลัวเลยอะ อยากจะรู้ว่านี่คือเป็นช่วงที่เราสับสนในตัวตนว่าจริงๆเราเป็นแบบนี้ หรือจริงๆเราเป็นแบบที่เราเป็นตอนช่วงก่อนที่ชีวิตสงบสุขกันแน่ ถามว่าชอบการเป็นแบบไหน เราก็อยากจะเป็นชีวิตที่สนุกสนานแต่ใจจึงเราอยากกลับไปชีวิตที่สงบ