ผมต้องเล่าก่อนว่าเมื่อก่อนผมเป็นซื่อสัตย์กับความรักเเละรักใครใจเดียวไม่เคยนอกใจ ผมคบกับเเฟนมา5-6เดือนเเล้วเลิกกันครับ เขาเเอบคบซ้อนซึ่งผมมารู้ทีหลักมันทำให้ผมเปลี่ยนความคิดตนเอง ว่าไม่ควรจะซื่อสัตย์กับความรักกับใครไม่เชื่อใจใครอีกเลย ไม่คิดจะมีเเฟนอีกเลยครับ เเต่พอหลังผมรู้สึกว่ามันเหงามันเบื่อ ผมก็เริ่มหาคนคุยไปเรื่อยๆ ทำตัวเเบดบอย ไม่คิดผูกมัดกับใคร เเต่อยู่ๆความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมา ผมควรจะหยุดที่ใครสักคน เเล้วก็เลยขอคบก็ ผญ คนหนึ่งครับก็คุยกันมานานเเล้ว พอคบกันไป2-3วัน มันเบื่อเเละเหนื่อยครับ เเละความคิดเเบบเดิมก็กลับมาไม่ควรจะซื่อสัตย์ความรักกับใคร อยู่ๆก็รู้สึกท้อทั้งๆที่ไม่มีอะไรเลย
หลังจากนั้นผมไม่กล้าเริ่มต้นใหม่กับใครเลย
จะหยุดอยู่ที่ใครสักคนเเต่ทำไมถึงทำไมไม่ได้ครับ?
หลังจากนั้นผมไม่กล้าเริ่มต้นใหม่กับใครเลย