สวัสดีครับ พึ่งเขียนกระทู้เล่าเรื่องครั้งแรก อาจจะพิมพ์งงๆ ผิดๆ บ้าง ก่อนอื่นอยากจะบอกว่าสิงในพันทิพย์มาสักพักตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ จนตอนนี้จบมาได้ 2 ปีละ ปัจุบันอายุ 23
เห็นหลายกระทู้ที่โพสกันส่วนมากจะเป็นท้อใจที่อายุเยอะเงินเดือนน้อย หรือเทียบกับคนอื่นแล้วน้อยกว่าเขา เยอะแยะมากมาย รวมทั้งในสังคมก็มีคนบ่นอยู่ประปรายเรื่อยๆ
จากประสบการณ์การทำงาน 1 ปี 8 เดือน (น้อยมากๆ) ทำให้ได้เรียนรู้อะไรนิดนึงว่าเราจะประสบความสำเร็จในการทำงานยังไง
ก่อนอื่นเราต้องกำหนดคำว่า ประสบความสำเร็จในของตัวเองก่อน เช่น ทำแล้วมีความสุข หรือ ทำแล้วได้เงินเยอะ ฯลฯ
สำหรับผม ผมคิดว่าคำว่าประสบความสำเร็จในการทำงานคือการที่มีคนหลายคนทั้งลูกค้าและภายในองกรค์ชื่นชมในสิ่งที่เราทำ หลังจากนั้นผมเชื่อว่า เงินเดือนจะตามมาเองครับหากเราอดใจนิดนึง
เมื่อก่อนสมัยเรียนผมไม่ตั้งใจเรียนเท่าไหร่ จนอาจารย์เคยดุและด่าผมว่า ทำไมผมทำไม่ได้ทั้งๆ ที่จากความสามารถคุณก็น่าจะไม่มีปัญหา ผมจึงตอบกลับอาจารย์ไปว่า ก็ผมไม่ชอบวิชานี้ อันไหนผมชอบผมก็ทำของผมเองแหละ (ผมเป็นคนดื้อและตรงไปตรงมาครับ) อาจารย์จึงบอกกับผมว่า เวลาคุณทำงานคุณอย่าแยกแยะว่าอันไหนคุณชอบหรือไม่ชอบ แต่ทั้งหมดทั้งมวลมันเป็นความรับผิดชอบของคุณ และความรับผิดชอบเป็นสิ่งสำคัญในการทำงาน ถ้าคุณยังแยกแยะแบบนี้อยู่ต่อให้คุณเก่งขนาดไหนคุณไม่มีทางที่จะได้ดีเลย
จนปัจุบันนี้คำพูดนี้ก็ติดอยู่ในหัวผมตลอด หลังจากนั้นลุยทำทุกอย่างทุกงานไม่ว่าจะชอบหรือไม่ชอบให้ได้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้
ผมจบวิศวมหาลัยแห่งนึงที่ไม่มีชื่อเสียงด้านวิศวะเลยไม่มีใครนึกถึงมหาลัยนี้แน่นอนหากพูดถึงวิศวะด้วยเกรด 2.5 แต่ผมทำกิจกรรมกับมหาลัยและงานพิเศษมาตลอดเลยมีอะไรให้ใส่ในเรซูเม่ค่อนข้างเยอะ หลังจากนั้นผมก็ลองสมัครงานไปหลายๆ งานตาม jobsdb โดยคิดไว้ว่าที่ไหนให้เงินเดือนมากสุดก็เอาที่นั้น ก็มีเสนอมาให้ 23 บ้าง 25 บ้าง และก็จบลงด้วยที่ 30 เป็น Field Engineer งานก็ที่ไหนมีปัญหาเราก็ไปดูแลที่นั่น แก้ปัญหาหน้างานให้จบไปเป็นงานๆ ไป ทำได้อยู่ เกือบ 1 ปี คิดว่าความเห็นกับมุมมองไม่ตรงกับคนที่ทำงาน( อายุส่วนใหญ่ในที่ทำงานจะ 30+ ) เลยลาออก แบบไม่มีงานใหม่รับรอง ว่างอยู่ประมาณ 1 เดือน และได้ค้นพบว่า ไม่มีตังแล้ว แม้แต่ค่าน้ำมันหรือจะไปเที่ยวก็ไม่มีตังเลย เลยต้องรีบหางานใหม่
มางานอีกงานที่ทำอยู่ปัจุบันตอนแรกเข้ามาเป็น Field Engineer เหมือนกัน แต่ประจำอยู่ไซต์งาน ด้วยความตั้งใจและไม่ย่อท้อเราก็สามารถพิสูจตัวเองได้ระดับนึงครับ ได้อัพตำแหน่ง ได้เงินเพิ่มมาเป็น 45
เลยลองเลียบๆ เคียงๆ ถามเพื่อนๆ ที่จบจากมหาลัยรัฐชั้นนำเลยทำให้รู้ว่า การที่เราไม่ได้จบมหาลัยดัง และเกรดไม่ได้ดี เรายังสามารถพิสูจน์ตัวเองได้ในการทำงานครับ แต่อยู่ว่าวิธีการที่เราจะพิสูจน์ เราจะพิสูจน์ด้วยคำพูด หรือการกระทำ แค่นั้นเอง ถ้าทำได้อย่างที่พูด แปลว่าเรามีความซื่อสัตย์ต่อคำพูดได้ในระดับนึง และสำหรับคนแบบนี้ยังเป็นที่ต้องการขององกรค์อีกมากมายครับ
อาจจะเล่าแบบเละๆ มั่วๆ แต่สรุปคือ อย่าท้อ ความซื่อสัตย์ในคำพูดตัวเอง และหมั่นศึกษาทุกอย่างที่ผ่านเข้ามา(งานบัญชี งานบริหาร งานจัดการคน) อย่าคิดว่าไม่สำคัญ ทุกอย่างสำคัญครับ มีโอกาสอีกมากมายรอให้คุณพิสูจน์อยู่ว่าทำได้!
โชคดีครับผม
กระทู้อวดตัวเองที่จบมาเกรดน้อย และไม่ใช่มหาลัย Top 3
เห็นหลายกระทู้ที่โพสกันส่วนมากจะเป็นท้อใจที่อายุเยอะเงินเดือนน้อย หรือเทียบกับคนอื่นแล้วน้อยกว่าเขา เยอะแยะมากมาย รวมทั้งในสังคมก็มีคนบ่นอยู่ประปรายเรื่อยๆ
จากประสบการณ์การทำงาน 1 ปี 8 เดือน (น้อยมากๆ) ทำให้ได้เรียนรู้อะไรนิดนึงว่าเราจะประสบความสำเร็จในการทำงานยังไง
ก่อนอื่นเราต้องกำหนดคำว่า ประสบความสำเร็จในของตัวเองก่อน เช่น ทำแล้วมีความสุข หรือ ทำแล้วได้เงินเยอะ ฯลฯ
สำหรับผม ผมคิดว่าคำว่าประสบความสำเร็จในการทำงานคือการที่มีคนหลายคนทั้งลูกค้าและภายในองกรค์ชื่นชมในสิ่งที่เราทำ หลังจากนั้นผมเชื่อว่า เงินเดือนจะตามมาเองครับหากเราอดใจนิดนึง
เมื่อก่อนสมัยเรียนผมไม่ตั้งใจเรียนเท่าไหร่ จนอาจารย์เคยดุและด่าผมว่า ทำไมผมทำไม่ได้ทั้งๆ ที่จากความสามารถคุณก็น่าจะไม่มีปัญหา ผมจึงตอบกลับอาจารย์ไปว่า ก็ผมไม่ชอบวิชานี้ อันไหนผมชอบผมก็ทำของผมเองแหละ (ผมเป็นคนดื้อและตรงไปตรงมาครับ) อาจารย์จึงบอกกับผมว่า เวลาคุณทำงานคุณอย่าแยกแยะว่าอันไหนคุณชอบหรือไม่ชอบ แต่ทั้งหมดทั้งมวลมันเป็นความรับผิดชอบของคุณ และความรับผิดชอบเป็นสิ่งสำคัญในการทำงาน ถ้าคุณยังแยกแยะแบบนี้อยู่ต่อให้คุณเก่งขนาดไหนคุณไม่มีทางที่จะได้ดีเลย
จนปัจุบันนี้คำพูดนี้ก็ติดอยู่ในหัวผมตลอด หลังจากนั้นลุยทำทุกอย่างทุกงานไม่ว่าจะชอบหรือไม่ชอบให้ได้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้
ผมจบวิศวมหาลัยแห่งนึงที่ไม่มีชื่อเสียงด้านวิศวะเลยไม่มีใครนึกถึงมหาลัยนี้แน่นอนหากพูดถึงวิศวะด้วยเกรด 2.5 แต่ผมทำกิจกรรมกับมหาลัยและงานพิเศษมาตลอดเลยมีอะไรให้ใส่ในเรซูเม่ค่อนข้างเยอะ หลังจากนั้นผมก็ลองสมัครงานไปหลายๆ งานตาม jobsdb โดยคิดไว้ว่าที่ไหนให้เงินเดือนมากสุดก็เอาที่นั้น ก็มีเสนอมาให้ 23 บ้าง 25 บ้าง และก็จบลงด้วยที่ 30 เป็น Field Engineer งานก็ที่ไหนมีปัญหาเราก็ไปดูแลที่นั่น แก้ปัญหาหน้างานให้จบไปเป็นงานๆ ไป ทำได้อยู่ เกือบ 1 ปี คิดว่าความเห็นกับมุมมองไม่ตรงกับคนที่ทำงาน( อายุส่วนใหญ่ในที่ทำงานจะ 30+ ) เลยลาออก แบบไม่มีงานใหม่รับรอง ว่างอยู่ประมาณ 1 เดือน และได้ค้นพบว่า ไม่มีตังแล้ว แม้แต่ค่าน้ำมันหรือจะไปเที่ยวก็ไม่มีตังเลย เลยต้องรีบหางานใหม่
มางานอีกงานที่ทำอยู่ปัจุบันตอนแรกเข้ามาเป็น Field Engineer เหมือนกัน แต่ประจำอยู่ไซต์งาน ด้วยความตั้งใจและไม่ย่อท้อเราก็สามารถพิสูจตัวเองได้ระดับนึงครับ ได้อัพตำแหน่ง ได้เงินเพิ่มมาเป็น 45
เลยลองเลียบๆ เคียงๆ ถามเพื่อนๆ ที่จบจากมหาลัยรัฐชั้นนำเลยทำให้รู้ว่า การที่เราไม่ได้จบมหาลัยดัง และเกรดไม่ได้ดี เรายังสามารถพิสูจน์ตัวเองได้ในการทำงานครับ แต่อยู่ว่าวิธีการที่เราจะพิสูจน์ เราจะพิสูจน์ด้วยคำพูด หรือการกระทำ แค่นั้นเอง ถ้าทำได้อย่างที่พูด แปลว่าเรามีความซื่อสัตย์ต่อคำพูดได้ในระดับนึง และสำหรับคนแบบนี้ยังเป็นที่ต้องการขององกรค์อีกมากมายครับ
อาจจะเล่าแบบเละๆ มั่วๆ แต่สรุปคือ อย่าท้อ ความซื่อสัตย์ในคำพูดตัวเอง และหมั่นศึกษาทุกอย่างที่ผ่านเข้ามา(งานบัญชี งานบริหาร งานจัดการคน) อย่าคิดว่าไม่สำคัญ ทุกอย่างสำคัญครับ มีโอกาสอีกมากมายรอให้คุณพิสูจน์อยู่ว่าทำได้!
โชคดีครับผม