เราเป็นคนขี้งอนเรื่องเล็กๆน้อยๆก็งอน อย่างเช่น

-แฟนพิมไลน์ทิ้งไว้ เราตอบเลยภายใน3วิแต่แฟนหายเป็น ชม. เลยรู้สึกว่าเหมือนถามไปงั้นๆ เลยงอนแฟน

-แฟนคุยกับเราอยู่ละหายไปตอบเพื่อน

แต่พอเราไปพิมว่าไปคุยกับเพื่อนไปเค้าเค้าก้ไปเลย คือตอนงอนเราก็งอนนิดหน่อยแต่พี่พิมมันอาจจะทำให้น่าโมโหเกินไป แต่เจตนาจริงๆคือแค่งอนอะค่ะงอนนิดเดียว อยากให้แบบเออสนใจนิดนึงว่างอนหรออะไรแบบนี้แค่พูดถึงนิดเดียวก้หายงอนแล้วค่ะ

แต่อันนี้ก็ไม่เลย เรารู้สึกว่าอาจจะงอนเรื่องที่มันกระหยุมกระหยิมเกินไป ที่มาตั้งกระทู้เพราะอยากขอวิธีคิดให้ไม่งอนค่ะ ขี้น้อยใจคิดมาก คิดว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปมันจะแย่ค่ะ อยากคบยืดๆเลยจะปรับค่ะ
____________________________
มีอีกเรื่องที่จะปรึกษาค่ะ ก่อนหน้าคบกับเราแฟนมีเพื่อนสนิทเป็นผญ แล้วก็คุยกันแนวน่ารักๆแบบให้อีโมจิ ให้มันดูซอฟๆ อ่อนๆ  แต่ไม่ได้มีเรื่องเชิงชู้สาว อารมแบบคุยแบบนี้มานานแล้ว เค้าดูสนิทและเคมีเข้ากันหน่ะค่ะ แต่กับเราเค้าไม่พิมแบบน่ารักๆแบบนี้อะค่ะจะห้วนๆ เหมือนเค้าคุยภาษาเดียวกันรู้เรื่อง ชอบอะไรเหมือนกัน เหมือนเค้าคุยแล้วมันซัพพอตกันอะค่ะ คือเอาจริงๆก็แอบน้อยใจอีก แต่เข้าใจว่าเป็นแบบนี้มานานแล้ว แต่เราก็ยังน้อยใจอยู่ดี ทั้งน้อยใจที่เค้าห้วนกับเรา และน้อยใจที่ตัวเองคุยได้ไม่สนุกเท่า เหมือนเค้าเข้าใจกันหน่ะคะ ขอวิธีคิดให้เลิกนอยหน่อยค่ะ ขอวิธีคิดที่คนโตแล้วเค้าคิดกัน อยากเลิกเป็นแบบนี้ค่ะ ทรมานใจตัวเอง แต่แฟนเราเค้าก็แสดงออกชัดเจนว่ารักเดียวใจเดียว แต่เราแค่น้อยใจอะค่ะ ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย รู้สึกเป็นเด็ก จะปรับเพื่อให้เราอยู่ข้างเค้าอย่างมีความสุขค่ะ คือเราคิดถึงขนาดที่ว่า ถ้าเราเลิกกันไปเราก็ยังอยากมีเค้าในชีวิตอยู่ คือพอคิดดูแล้วเรากับแฟนไม่ได้ชอบอะไรที่ตรงกันเท่าไหร่ค่ะบางทีก็คิดไม่เหมือนกันบ้าง แล้วเค้าก้มองเรางี่เง่า เราเลยคิดว่าถ้าจบกันไป เค้าก้คงไม่มาคุยกับเราอีกเพราะไม่มีอะไรจะคุยกันเหมือนจบแล้วห่างเลย แต่ในใจจองเรายังอยากมีเค้าอยู่ในชีวิตเสมอ ไม่ว่าจะสถานะอะไร เราอยากโตให้เท่าเค้าค่ะ อยากเข้าใจ อยากทำให้เราเข้าใจกันมากกว่านี้ ไม่อยากให้มีคนอื่นมารู้จักเค้าดีมากกว่าเรา

(ขอแท๊กมนุษย์เงินเดือนเผื่อได้ข้อคิดเกี่ยวกับความรักวัยทำงานค่ะ)