สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของเรา เราชื่อหมวยอายุ24ปีแฟนเราชื่อน้ำพุอายุ23ปี เราคบกับแฟนตั้งแต่ม.ต้นค่ะเค้าเรียนรุ่นน้อง2ปีจนถึงวันนี้ก็10ปี ขอเรียกแฟนว่า"พุ"นะคะแบบที่เราเรียกประจำ พุจัดว่าเป็นคนหน้าตาดีสาวๆมาชอบเยอะเราจับได้ทีเค้าก็เลิกคุยและขอโทษ แต่เราไม่ถือเพราะเค้าก็ยังเด็กคงสนุกกับการมีสาวๆมารุมล้อมล่ะมั้ง ส่วนเราหน้าตาแค่พอใช้คนมาจีบนานๆจะหลงมาที จนเราจบม.ต้นก็ย้ายโรงเรียน ทางครอบครัวของพุมีปัญหาก็ย้ายไประยองเราอยู่จันทบุรี เราคิดว่าคงได้เลิกกันแน่เพราะพุคงไปเจอคนใหม่ แต่แล้วก็มีเหตุให้ย้ายกลับมาอยู่ใกล้กันอีกครั้งเราดีใจมาก เรามักจะไปเที่ยวบ้านพุบ่อยๆบางทีพุไม่อยู่ก็นั่งเล่นกับแม่ จนพุเรียนปวช.แม่พุก็เสีย พุย้ายไปอยู่บ้านพี่สาวไกลจากที่เราอยู่แต่พุขี่รถมารับเราไปโรงเรียนทุกวัน เลิกเรียนมาเราก็ทำงานขายเสื้อผ้าพอ3ทุ่มเลิกก็ขี่รถไปส่งบ้าน จนกระทั่งพี่สาวกับพี่เขยพุเลิกกันพุต้องออกจากบ้านหลังนั้นออกมาเช่าบ้านอยู่กับเพื่อน พุทำงานเซเว่นส่งตัวเองเรียน พอเราจบม.6ก็ไปเรียนกรุงเทพเราต้องห่างกันแต่ก็คุยกันทุกวัน ทางบ้านเราเริ่มติดหนี้รายวันเยอะเราเริ่มลำบากเราก็ทำงานเซเว่นหน้ามหาลัยตอนนั้นเราได้เดือนเกือบหมื่นเพราะขยันทำควบกะ ยอมรับว่าเหนื่อยมากช่วงนี้เองที่เรากับพุลำบากกันมากต่างให้กำลังใจกัน พุมักจะโกหกเราเสมอว่ากินข้าวแล้วมีเพื่อนเลี้ยงแต่จริงๆแล้วยอมอดเพื่อโอนเงินมาให้เราครั้งละ500บ้างบางทีก็มากกว่านั้น เราเคยเป็นลมคาแคชเชียร์เพราะป่วยหนักแต่ฝืนไปทำงานจนเจ้านายให้ลางาน เราหอบสังขารกลับบ้านไปหาพุจำได้ว่าพุดูแลดีมากๆ หายาให้กินแล้วก็พาไปกินของชอบ ทุกครั้งเวลากลับจันท์เราจะไปอยู่กับพุก่อนแล้วค่อยกลับบ้านตัวเอง เราออกรถมอเตอร์ไซค์ให้พุใหม่เพราะคันเก่ามันซ่อมบ่อยแล้วช่วยกันผ่อน วันนึงขณะที่เราทำงานอยู่พุโทรมาบอกว่ารถชนตอนนี้อยู่โรงพยาบาล เรารีบนั่งรถกลับทันทีพอไปถึงโชคยังดีที่ไม่เป็นอะไรมากหมอดามเฝือกให้ข้างนึงเพราะเอ็นหัวเข่าฉีก พุเล่าให้ฟังว่ารถเก๋งเลี้ยวตัดหน้า พุขี่มาเร็วกำลังรีบไปทำงานชนเต็มๆกระเด็นข้ามรถเก๋งไปเลย รถมอเตอร์ไซค์ที่พึ่งออกมาใหม่ยับไปครึ่งคัน เราเห็นสภาพรถแล้วยังไม่คิดเลยว่าจะรอด จากนั้นเราก็กลับไปทำงาน เพื่อนที่เคยอยู่ด้วยกันกับพุก็ย้ายออก พุต้องออกค่าเช่าคนเดียว ค่ารถค่ากินอีก คนเจ็บอยู่คนเดียวกินแต่มาม่าเราสงสารพุมากแต่เราก็ไม่มี ทางประกันของรถเก๋งซ่อมรถให้และให้เงินชดเชยรายได้แค่6,000ซึ่งไม่พอ จนเราและพุออกจากงานเซเว่นพุได้ทำงานเสิร์ฟที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ส่วนเราก็ได้งานprทั้งๆที่ไม่เคยกินเหล้า พุย้ายบ้านอีกครั้งมาอยู่บ้านนายเจ้าของร้านดีที่ไม่ต้องเช่า เราทำงานไปเรียนไปแต่เรียนไม่ค่อยรู้เรื่องขาดเรียนบ่อยเพื่อนก็ไม่ค่อยมี ตัดสินใจหยุดเรียนทำงานเต็มตัวหวังปลดหนี้ให้แม่ ส่วนพุก็เรียนจบปวช.มาได้เกรดค่อนข้างดีแต่ตัดสินใจหยุดเรียนไว้ก่อน พุย้ายจากเสิร์ฟมาทำบาร์น้ำหลังจากทำบาร์น้ำเสร็จก็เฝ้าร้านต่อถึงเช้ากลับบ้านนอน 11:00น.ตื่นไปทำงานส่งโซดาน้ำเย็นมาทำงานต่ออยู่อย่างนี้พุทำงานวันละ18ชม. จนเราตรวจเจอว่าท้องเราเครียดเพราะจะต้องหยุดทำงานจะช่วยแม่ปลดหนี้ได้ยังไง แต่พุดีใจมากบอกให้เรากลับมาอยู่ด้วยกันพุจะดูแลเอง เราแพ้ท้องหนักทำงานไม่ได้จนครอบครัวเรารู้ก็ไม่ได้ว่าอะไร ช่วงใกล้คลอดเรากับพุก็ย้ายกลับมาอยู่บ้านพ่อแม่ที่ห่างจากในเมืองประมาณ10กว่ากิโล เราได้ลูกสาวน่ารักน่าชัง พ่อพุดูจะเห่อลูกมากวันคลอดมาเฝ้าหน้าห้องคลอดไม่ไปไหนจนพยาบาลเข็นออกมาก็ถามซะจนตอบไม่ทัน พุห่วงเรามาก ช่วงนี้เองที่ครอบครัวเราเริ่มดีขึ้นพุช่วยปลดหนี้และรับภาระค่าใช้จ่ายของเราและลูก พอลูกได้7เดือนเราขอพุไปทำงานprเหมือนเดิม พุไม่อยากให้ทำแต่ก็ขัดไม่ได้ ทะเลาะกันบ่อยเพราะเรื่องหึงหวงบางทีก็ดีใจนะที่เค้าหวงเรา ร้านอาหารที่พุทำปิดตัวลงเราเริ่มมองหาทางกันใหม่ ตัดสินใจเปิดร้านของชำเน้นขายเหล้าเบียร์ข้างที่ทำงานเรา แต่ก็มีอุปสรรคเยอะต้องปิดไปอีก หมดเงินลงทุนไปเยอะ พุไปทำบาร์น้ำที่ร้านอาหารของคนรู้จัก พุสนิทกับหลายคนในร้านอยู่แล้ว หลังพุเลิกงานก็จะนั่งดื่มรอเราเพราะเราเลิกช้ากว่าแล้วกลับบ้านพร้อมกันรถคนละคัน                จนกระทั่งเรามาตรวจเจอว่าท้องอีก ต้องออกจากงานเพราะprต้องกินเหล้า เราอยู่เฉยๆพักนึงแล้วพุก็ให้ไปทำงานด้วยกันให้เราทำเสิร์ฟ เราดีใจนะเพราะจะได้ใกล้กับพุมากขึ้นก็วันๆพุทำแต่งาน เราจะซื้อกับข้าวไปเตรียมไว้ให้ทุกวันบางวันก็ทำไปเอง นั่งกินข้าวด้วยกันทุกวันสวีทกันบ้างให้คนอื่นอิจฉาเล่น หลังเลิกงานบางทีหิวก็แวะตลาดซื้อของกลับไปทำกินที่บ้าน เราจะกินมื้อดึกกันทุกวัน พุชอบกินจิ้มจุ่มฝีมือเรามาก ซึ่งขั้นตอนมันเยอะเราทำไปก็บ่นไปด้วยความง่วงแต่พอเห็นกินได้เยอะก็ดีใจ ร้องอยากกินอะไรเราก็ทำให้กิน แล้วพุก็ชอบไปโม้ให้คนอื่นฟังว่าเมียผมน่ะทำอะไรก็อร่อยทุกอย่าง พุมีข้อเสียอย่างเดียวคือชอบดื่มซึ่งเราเตือนเค้าประจำ ทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยๆเนื่องจากเค้าจะหาว่าเราขี้บ่นทั้งที่เราห่วง มีบางทีเราโมโหก็กลับบ้านก่อน เราคนท้องนะทำงานก็เหนื่อยแล้วต้องมานั่งรอคนเมาอีก อยากจะกลับบ้านไปนอนกอดกันมากกว่า พูดกับเค้าบ่อยว่าถ้าพุกลับไม่ถึงบ้านแล้วหมวยกับลูกจะอยู่ยังไง พุจะรู้สึกผิดแต่ไม่นานก็กินหนักอีก เราเองก็ชอบร้องไห้อย่างไร้เหตุผลเรากลัวมากกลัวเค้าจะเป็นอะไรไป บอกเค้าว่าถ้าพุเลิกเหล้าได้หมวยจะโกนหัวบวชชีหมวยขอร้อง หลายครั้งที่พุรถล้มแต่ล้มในซอยบ้านอยู่ในสวนไม่เป็นไรมาก ช่วงก่อนที่พุจะจากเราไปเค้าดวงตกมาก ขี่รถล้มแล้วโทรให้เราไปรับเป็นแผลทั้งแขนทั้งขา เรารีบไปทันทีพอไปเห็นก็ด่าไม่ลงสงสารมากกว่า พุร้องไห้กอดเราเหมือนเด็กๆบ่นว่าเจ็บไปตลอดทาง ถึงบ้านเราทำแผลหาข้าวให้กินแล้วนั่งเฝ้าจนพุหลับไป คิดว่าครั้งนี้คงจะทำให้พุลดการดื่มลงได้ ใจนึงก็คิดว่าดีนะหยุดทำงานไป4วัน พอไปทำงานได้ไม่เท่าไหร่ก็ทำจอทีวี55นิ้วที่ร้านพังต้องเปลี่ยนเครื่องใหม่ จากนั้นไม่เท่าไหร่ก็ทำไม้พูลหักซ่อมไป450 เราคิดว่ารอสิ้นเดือนเงินออกจะพาพุไปทำบุญล้างซวยซักหน่อย  
   วันที่26มี.ค.61ช่วงหัวค่ำมีฝนตกหนักมาก วันนั้นมีการแข่งพูล เราจับล็อคได้โซนด้านในลูกค้าเต็ม4โต๊ะ แต่ล็อคอื่นลูกค้าแทบไม่มีเราเหนื่อยไม่ค่อยได้คุยกัน พุได้แชมป์พูลสมัยที่2เค้าดีใจใหญ่ พอเลิกงานเค้าขอเราไปเที่ยวต่อกับพี่ๆที่สนิท ให้เรากลับก่อนไม่รู้เพราะอะไรที่ให้เค้าไปทั้งๆทีปกติชอบขัดตลอด ไม่อยากให้เมาขี่รถกลับคนเดียว เราไปกำชับกับพุก่อนกลับว่าอย่าเมานะสัญญานะหมวยห่วงมากรู้มั้ย แล้วฝากกับพี่คนนึงว่าถ้าพุเมาให้นอนที่นี่ก็ได้หรือถ้าไม่ยอมนอนก็ให้โทรหาเราเดี๋ยวเรากลับมารับเอง วันนี้เราเหนื่อยขอกลับก่อนรอไม่ไหว ตอนตี2:49เราโทรไปหาพุบอกว่ากลับบ้านได้แล้วฝนจะตก พุรับปากแล้ววางสายไปไม่นานฝนก็ตกเราคิดว่าหลังฝนหยุดก็คงกลับแต่ใจห่วงมาก เวลาเกือบๆตี4ลูกเราร้องดิ้นทุรนทุรายแล้วเอามือจับหัว โผเข้ามากอดเรา ตัวเราก็เหนื่อยอยากหลับก็เลยตีลูก ลูกร้องอยู่นานก็หลับไป จน10โมงเช้าวันที่27เพื่อนพุมาปลุกถึงที่นอนบอกว่าพุตายแล้ว เราร้องลั่นบอกแต่ว่าไม่จริงๆเหมือนคนขาดสติ สักพักเราตั้งสติขี่รถไปโรงพยาบาลเองพอไปถึงเห็นหน้าเจ้านายที่พุทำงานส่งของด้วยเป็นอันดับแรก เรารู้เลยว่าใช่พุแน่เราเห็นหลายคนที่ไปก่อนเราร้องไห้ เราเดินเข้าไปดูศพโธ่พุเอ๋ยใจหมวยจะขาด พุทิ้งหมวยกับลูกได้ยังไงหมวยจะมีชีวิตต่อไปได้ยังไง สุดๆแล้วความรู้สึกนี้ แทบไม่มีแรงจะยืน เรามีเงินติดกระเป๋าอยู่แค่ไม่กี่ร้อย เจ้านายพุออกค่าใช้จ่ายที่โรงพยาบาลให้และให้เงินติดตัว เราทำเรื่องเอาศพออกไปวัด น้ำใจหลั่งมาไม่ขาดสาย ทุกคนต่างบอกว่าเสียดายคนดีๆอย่างพุ พุขยันสร้างเนื้อสร้างตัว รวยน้ำใจ รวยเพื่อนเป็นคนอัธยาศัยดีจึงทำให้รู้จักคนเยอะทั้งๆที่ไม่ใช่คนที่นี่ เราภูมิใจในตัวพุมากที่ความดีที่เค้าทำนั้นส่งผล แต่มันเร็วไปเราต้องไปเคาะโลงบอกให้เค้ามากินข้าวซึ่งไม่รู้เค้าได้กินมั้ย เราจุดธูปคุยกับเค้าซึ่งไม่รู้เค้าได้ยินมั้ย น้ำตาไหลแทบเป็นสายเลือด ทรมานมากๆ (เดี๋ยวมาต่อนะคะพิมพ์ต่อไม่ไหวน้ำตามาจากไหนนักไม่รู้)