สวัสดีครับคือผมมีเรื่องเล่าสมัยที่ผมยังเด็กตอนนั้นยังจำความไม่ได้อายุประมาณ2-3 ขวบ แต่ได้มีคุณยายเล่าให้ฟัง ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดครับเป็นจังหวัดในภาคอิสานบ้านผมจะอยู่ติดกับถนนใหญ่เลยแล้วที่หน้าบ้านจะมีต้นมะยม 1 ต้น ข้างๆบ้านผมก็จะร้านขายของเก่า ณ ตอนผมเด็กๆ เรื่องมีอยู่ว่า วันนั้นเป็นเวลาประมาณเกือบๆ 1ทุ่ม ผมเพิ่งกลับจากไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนข้างนอกมาแล้วผมก็กลับบ้านอาบน้ำหลังจากนั้นครอบครัวก็พาผมไปทานข้าวนอกบ้านกลับถึงบ้านประมานเกือบๆ 3 ทุ่มกว่าๆ ในขณะที่ลงจากรถผมได้ชี้ไปที่ต้นมะยมหน้าบ้านแล้วถามคุณยายว่า “ทำไมถึงมีคนตัวใหญ่ๆยืนอยู่บนต้นไม้ด้วยครับ” ซึ่งตอนนั้นผมพูดได้บ้างไม่ได้บ้างเพราะยังเด็ก คือเด็กกำลังหัดพูดอ่ะครับ แต่คุณยายเค้าเข้าใจในสิ่งที่ผมพูด คุณยายเลยหันไปมองแต่ก็ไม่มีใครแล้วคุณยายพาผมลงจากรถแล้วคุณยายคิดว่าผมคงเห็นเงาต้นไม้เป็นคน คุณยายเลยถามผมว่า “ไหนไม่เห็นมีอะไรเลยสงสัยเงาต้นไม้” ผมเลยยิ่งชี้ใหญ่เพราะลงจากรถแล้วยิ่งเห็นชัดมากขึ้นพร้อมกับพูดว่า “นั้นไงไงครับคนนั้นไง เค้าตัวสีแดงๆถือสมุดอะไรไม่รู้มาด้วย เค้ามองมาที่เราด้วยครับ” คุณยายผมเลยรีบพาผมเข้าบ้าน แล้วสักพักก็มีคนข้างบ้านมาตะโกนเรียกยายผม ยายผมและพ่อแม่ผม ตาผมเลยออกไปเปิดประตูหน้าบ้านแล้วถามว่า “มีอะไร” เค้าคนนั้นตอบกลับมาว่า ยายคนที่อยู่ข้างๆบ้านเรา 1-2 หลังได้เสียชีวิตแล้ว ยายผมตกใจทั้งพ่อแม่ผม ตาผมเลยตามเค้าคนนั้นไปบ้านหลังนั้นทันทีโดยที่เอาผมไป เราเดินไม่นานก็ถึงบ้านหลังนั้นเพราะไม่ได้ไกลกันมาก พอถึงบ้านหลังนั้นก็มีคนประมาณสิบกว่าคนอยู่ที่บ้านหลังนั้น ซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าเค้ามาทำอะไรกันเพราะยังเด็ก ผมเลยถามยายว่า “เค้ามาทำอะไรกันหรอครับ” ยายผมตอบว่า “เพื่อนของยายตายแล้ว” ยายดูหน้าเศร้าๆ ซึ่งด้วยความเป็นเด็กผมไม่ได้สนใจอะไรเพราะไม่รู้ด้วยว่าที่ยายพูดถึงคืออะไร ตายคืออะไร พ่อกับแม่จึงเรียกผมไปข้างนอกเพราะในบ้านคนเยอะ มีแค่ยายและตาที่เข้าไปข้างในบ้านแล้วสักพักตากับยายก็ออกมาโดยที่ผมพ่อและแม่นั่งรอที่หน้าบ้านหลังนั้น ตาและยายจึงชวนเรากลับบ้านระหว่างที่กำลังจะกลับผมได้ชี้บอกยายว่า “ยายครับคนนั้นอีกแล้ว” ยายผมจึงถามว่า “คนไหนลูก?” ผมเลยบอกว่า “คนตัวสีแดงๆไงครับ” ยายผมจึงประหลาดและหันไปมองแต่ก็ไม่มีใครยายผมจึงถามผมว่า “เค้าอยู่ที่ไหนลูก?” ผมเลยตอบยายไปว่า “ที่หน้าบ้านหลังนั้นไงครับเค้ากำลังเดินเข้าไปในบ้านหลังนั้น” ยายผมทำหน้าตาตกใจและอุทานขึ้นมาว่า “ยมทูต!!!” ยายผม พ่อแม่และตาของผมจึงรีบพากันกลับบ้านแล้วบอกผมว่า “คืนนี้อย่าลืมไหว้พระก่อนนอนนะลูก” และเราก็ก็เข้าบ้านแล้วรีบนอนกัน พอเช้าวันต่อบ้านหลังที่มีคนตายก็ได้มีการจัดงานศพ และยายผมก็ได้ไปงานศพจนถึงวันที่เผายายผมไปทุกวันสงสัยเพราะด้วยความเป็นเพื่อน แต่ผมไม่ได้ไปเพราะที่บ้านผมถือว่าห้ามให้เด็กไปงานศพเพราะมันจะไม่ดีต่อตัวเด็ก .............

          
           ปล.เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงไม่ได้แต่งเติมใดๆอาจมีผิดพลาดในการเล่าบ้าง เพราะนี้คือสิ่งที่ยายเล่าให้ผมฟัง
    ****สุดท้ายนี้ทุกคนคิดว่าสิ่งที่ผมเห็นเมื่อตอนเด็กนั้นผมแค่โกหกยายรึเพราะว่าผมเห็นยมทูตมาเอาชีวิตเพื่อนยายผมที่ตายไปแล้วจริง ส่วนตัวผม ผมคิดว่ามีจริงเพราะว่าเด็กมักจะเห็นในสิ่งที่ผู้ใหญ่ไม่เห็นเพราะมีจิตที่อ่อนจึงสามารถมองเห็นได้เดี๋ยววันหลังผมจะมาเล่าเรื่องของหลานๆผมเพราะผมเลี้ยงหลานสามคนและมีเหตุการณ์ที่มีสิ่งเหนือธรรมชาติอีกครับขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ