สวัสดีครับ ผมคบกับแฟนคนปัจจุบันมาได้เกือบปีแล้ว ซึ่งตั้งแต่ผมคบกับแฟนคนนี้มา ชีวิตของผมก็เปลี่ยนไปมาก ได้ใช้ชีวิตในแบบที่ไม่เคยใช้ ได้ไปเที่ยวในที่ๆไม่เคยไป ซึ่งแน่นอนครับผมก็มีความสุขมากครับ แต่...... ในทางกลับกันครับ เวลาเราทะเลาะกัน ผมคือคนที่ต้องยอมตลอด เป็นคนที่ผิดตลอด ยกตัวอย่างเช่น แฟนผมไปคุยกับแฟนเก่าโดยที่ไม่ได้คิดไร ผมรู้ ผมเลยไปว่าเธอ เธอไม่พอใจ ถึงขั้นประชดปิดโทรศัพท์ จนสุดท้ายผมนี่แหละครับที่ต้องยอมเจ็บเพื่อไปง้อเธอ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าๆ    และมีอยู่สิ่งหนึ่งครับที่ผมเสียใจมากคือ เวลาทะเลาะกันแรงๆทีไร เธอชอบบอกเลิก และก็เป็นผมนี่แหละครับที่ไม่ว่าจะเสียใจแค่ไหนก็ต้องไปง้อ ถึงแม้จะต้องทะเลาะกับคนรอบค้างไปทั่วก็ต้องง้อครับ สำหรับผมผมกลัวเสียเธอไปมาก แต่สำหรับเธอคือ"แล้วแต่" เธอเย็นชามากครับตอนทะเลาะกัน ซึ่งผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเธอกลัวเสียผมไปบ้างหรือป่าว >>>>>>> บอกตามตรงนะครับว่าผมเหนื่อย และเสียความรู้วึกมาก ยิ่งสะสมขึ้นทุกครั้ง มันทำผมนอนไม่หลับเลย คือแบบในใจรู้แล้วครับว่าเหนื่อย แต่ในใจก็ยังรักครับ รักมาก ผมเลยสงสัยว่า ถ้าเหนื่อยแต่ยังรัก ผมควรทำไงดีครับ???