คบกับแฟนมาเกือบสองปี เขาดูแลเราและครอบครัวเราดีมาก แต่ทะเลาะกันแทบทุกวันเพราะเขาขี้หึงมาก ไม่เคยเชื่อใจไม่เคยไว้ใจเราเลย ทั้งๆที่เราไม่เคยทำอะไรนอกลู่นอกทาง มีเขาคนเดียว จากที่เราชอบเฮฮาปาร์ตี้กับเพื่อนบ่อยๆ แต่เราก็ยอมตัดเพราะเขาไม่ชอบ และมีอีกหลายๆอย่างที่เขาอยากให้เราเปลี่ยน เช่นการแต่งตัว สีเสื้อผ้า รึการจับมือถือ รึแม้การคุยโทรศัพท์กับเพื่อน เราไม่เป็นตัวของตัวเองเลยเพื่อนๆก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเราเปลี่ยนไปมากกกก  เขาจำกัดความเป็นตัวตนของเราทั้งหมด เรารักเขานะ รักมากด้วย แต่เราอึดอัด เลยตัดสินใจบอกเลิกไปหลายครั้งแต่ก็กลับมาดีกัน ครั้งนี้เช่นกันเราตั้งใจจะเลิกให้ขาด พอเจอหน้ากันอยากทักทายอยากพูดคุยถามไถ่ดีๆ อยากเป็นพี่เป็นน้องที่ดีต่อกัน แต่เขาไม่ยอมคุยด้วย เขาบอกไม่พร้อมจะคุยกับเราในสถานะอื่น และพอเจอหน้ากันเขาก็เย็นชาใส่ มันทรมานอ่ะบอกไม่ถูก ใจนึงก็สบายใจดีนะไม่มีคนมาคอยจับผิด มาเช็คมือถือ มาชวนทะเลาะ แต่อีกใจก็เศร้าอ่ะ แค่เจอหน้าเขาก็แทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

สับสนมากจริงๆ จะยอมทิ้งความเป็นตัวเองละกลับไปสภาพเดิม รึอยู่แบบเจ็บปวดใจแบบนี้อีกนานแค่ไหนถึงจะทำใจได้สักที

เพิ่งรู้ว่าการบอกเลิกใครสักคนมันทำให้เราเสียใจได้มากขนาดนี้