ยาวหน่อยนะครับแต่ผมอยากให้อ่าน ผมคิดมานานแล้วว่าอยากจะแชร์เรื่องนี้ วันนี้ไปอ่านข่าวมาข่าวนึงทำให้ย้อนกลับมาคิดเรื่องของตัวเอง >>> https://pet.kapook.com/view192036.html

     ต้องบอกก่อนครับว่าผมเป็นคนชอบเลี้ยงสัตว์มากตั้งแต่สมัยประถม-มัธยม ตอนนั้นที่เลี้ยงก็มี หมา แมว ปลาน้ำจืด-น้ำเค็ม นก กระรอก แฮมเตอร์ นิวต์ กิ่งก่า เต่า ด้วง พอเข้ามหาลัยด้วยความที่ไม่ค่อยมีเวลาก็เลยเหลือแค่ ปลา หมา และ แมว ผมก็เริ่มห่างหายจากการหาสัตว์มาเลี้ยงจนผมทำงาน แฟนอยากเลี้ยงชูก้าไกลเดอร์ เพราะว่ามันน่ารักดี เป็นสัตว์กลางคืน ตอนกลางวันมันจะหลับเราไม่จำเป็นจะต้องดูแลมันเยอะก็ได้สำหรับผม ผมมองว่ามันเป็นสัตว์พิเศษไม่เหมือนสัตว์อะไรที่ผมเคยเลี้ยงก่อนที่ผมจะเลี้ยงผมนั่งศึกษาหาข้อมูลอยู่เป็นเดือน ซื้อหนังสือมาอ่าน ไปสมัครเว็บกลุ่มคนที่เค้าเลี้ยงชูก้าไกลเดอร์ แลกเปลี่ยนข้อมูลกัน หาข้อมูล รพ.สัตว์ว่าถ้าเค้าป่วยจะต้องพาไปรักษาที่ไหน ผมได้ทำรวบรวมข้อมูลและสรุปวิธีการเลี้ยง นู่น นี่ นั่น ทำเป็นไฟล์แจกในเว็บจนผมคิดว่าผมพร้อมที่จะเลี้ยงมันแล้ว ผมก็ไปซื้อชูก้าไกลเดอร์มาจากจตุจัตร ผมซื้อตัวเมียมาแค่หนึ่งตัวเพราะไม่อยากเลี้ยงลูกของมัน ชูก้าไกลเดอร์เองมีอายุเฉลี่ยนประมาณ 10-15 ปี ซึ่งผมคิดว่ามันนานมา ชูก้าไกลเดอร์ที่ผมซื้อมามีอายุ 2.5 เดือน


จะต้องป้อนซิลิแลค ทุกๆ 4 ชั่วโมงโดยตอนกลางวันแฟนผมจะป้อนคนดูแล ส่วนตอนกลางคืนผมจะเป็นคนดูแล ผมตั้งนาฬิกาปลุกทุกๆ 4 ชั่วโมงคอยตื่นป้อนซิลิแลค ทำมาตลอด 1.5 เดือน พอ 4 เดือนแล้วเค้าก็จะเริ่มกินอาหารอย่างอื่นได้



ชูก้าไกลเดอร์เป็นสัตว์สังคมติดคนเลี้ยงมากที่ผมศึกษามามีบางตัวถ้าห่างจากคนเลี้ยงหลายวันตรอมใจตายก็มี เสียงร้องเค้าจะเป็นเอกลักษณ์ต้องการอะไรเค้าก็จะร้องเรียก โดยปกติก่อนนอนผมก็จะเล่นกับเค้าทุกวัน ประมาณ 1-2 ชั่วโมง



(ผมนอนประมาณเที่ยงคืน) แล้วเค้าก็จะนอนตื่นมาเรียกผมอีกทีตอนประมาณตี 2 ตี 3 พอเค้าเรียกผมก็ตื่นมาเล่นอีกเป็นแบบนี้ประมาณ 3-4 เดือน ผมเริ่มไม่ไหวที่จะตื่นมาเล่นกับเค้า ผมก็เลยไปซื้อชูก้าไกลเดอร์มาเพิ่มอีกตัวเพื่อให้เป็นเพื่อนเล่นกัน


แต่มันก็ไม่ได้ผล เค้าก็ร้องเรียกเพื่อที่จะให้ผมไปเล่นด้วยเหมือนเดิมจนวันนึงผมเอากรงเค้าไปไว้ไกลๆ ตัวที่ผมนอน เอาผ้าคลุมไว้เพื่อเวลาเค้าร้องเสียงจะได้ไม่ดังมากไม่ทำให้ผมตื่นกลางดึก ผมทำแบบนี้มา 3-4 เดือนจนมีความคิดว่าไม่ไหวไม่อยากเลี้ยงเค้าแล้วก็เลยจะหาคนมาดูแลต่อ ผมเลยไปประกาศในเว็บหาคนไปรับเลี้ยง ปรากฏว่ามีคนติดต่อผมเข้ามาเยอะมาก เท่าที่คุยส่วนใหญ่จะเป็นพ่อค้าแม่ค้ามาขอซื้อเพื่อที่จะเอาไปผสมพันธุ์ขาย ผมไม่ขายให้ผมมองว่านี่คือสัตว์เลี้ยงผม ผมรักของผม ไม่อยากให้ใครเอาไปทำอะไรแบบนั้นผมเลยไปหากระทู้คนที่เค้าอยากเลี้ยงดีกว่า จนเจอผู้หญิงคนนึงบอกว่าชูก้าไกลเดอร์มันน่ารักดีไม่เคยเลี้ยงอยากเลี้ยง ผมก็บอกวิธีการเลี้ยงเงื่อนไข ข้อจำกัดต่างๆ ไป ผู้หญิงคนนี้เค้าโอเคเค้าบอกรับไปตอนกลางคืนก็แยกห้องนอนกับห้องเลี้ยงชูก้าไกลเดอร์ เพื่อที่จะได้ไม่รบกวนเวลานอนเค้า ผู้หญิงคนนี้เสนอเงินให้ผม ผมไม่เอาผมบอกให้เลยผมแค่อยากได้คนที่รักและดูแลชูก้าไกลเดอร์แทนผมได้เท่านั้น ผมได้ให้ชูก้าไกลเดอร์ไป 2 ตัวและอุปกรณ์ทั้งหมดที่ผมมีตีมูลค่าแล้วก็หลายพัน เค้าบอกว่าถ้าคิดถึงชูก้าไกลเดอร์ ก็มาเยี่ยมมาดูที่บ้านได้นะ ผมบอกว่าให้เค้าส่งรูปมาให้ผมดูบ้างก็ดี เค้าก็ส่งรูปมาให้ผมดูเรื่อยๆ จนผมเห็นมีรูปอยู่ 2-3 รูป ผมเห็นว่าภายในห้องมีกรงชูก้าไกลเดอร์อยู่หลายกรง ตอนนั้นผมอึ้งมากมันจุกอกจนบอกไม่ถูก ผมทำอะไรลงไปผมเอาชูก้าไกลเดอร์ไปให้แม่ค้า ผมรู้สึกผิดและเสียใจมาก เรื่องนี้เลยทำให้ผมรู้สึกว่าผมเองไม่ได้รักสัตว์มากขนาดที่จะไปรับผิดชอบชีวิตใครได้ตลอดผมนึกย้อนกลับไปสัตว์ต่างๆ ที่ผมเลี้ยงผมรู้สึกว่าผมก็แค่หามา ภาระต่างๆ ตกไปอยู่กับพ่อแม่ พ่อแม่ต่างหากที่เป็นคนเลี้ยง ผมเป็นแค่คนเล่น ตั้งแต่นั้นผมไม่เคยคิดที่จะไปหาชีวิตใครมารับผิดชอบอีกเลย เว้นแต่ว่าสัตว์ที่เดือดร้อนหรือมาขออาศัยอยู่เอง

เชื่อเถอะครับเราเลี้ยงเค้าแล้ว สำหรับเค้าเราเป็นโลกใบใหญ่ใบเดียวที่เค้ามี