นี่คือเรื่องราวของ จขกท.อยากให้ลองอ่านดู อยากรู้ว่าเราคิดไปเองว่า เราไม่ได้รับความรัก จริงไหม
   คือตอนนี้เราอายุ20แล้ว เราเป็นลูกคนที่3 ตั้งแต่เด็กๆ แม่กับยายมักใช้งานเราเสมอ บอกว่าเราเป็นผู้หญิงต้องทำ เพราะพี่ชายทั้ง2 เป็นผู้ชาย เลยไม่ค้องทำงานบ้าน เวลาอ่านหนังสือก็บังคับแต่เราให้อ่าน สอนหนังสือไปตีเราไป เวลาที่ซื้อของมาให้พี่เราได้สีกล่องใหญ่ เราได้สีกล่องเล็ก เสื้อผ้าซื้อมาให้พี่ เราใส่ของเก่าพี่ ปัจจุบันนี้ดีขึ้นหน่อย แต่เราไม่ชอบเป็นที่ระบายของคนในครอบครัว เราอึดอัด เวลาที่เขาทะเลาะกับพี่ของเรา เขามักจะพาลกาเรื่องเราเสมอ เราทำผิดพลาดแค่เล็กน้อย แต่ด่าว่าเราเหมือน เราไปฆ่าใครตาย ทำให้เราคิดว่าทำไมต้องด่าขนาดนี้ด้วย เขาโกรธพี่มาหรือป่าว สิ่งที่ทำให้เราคิดว่าเขาพาลใส่ คือ เวลาเขาทะเลาะกับพี่เรา เขาไม่เาพี่เราสักคำ มีแค่คำพูดประชด แต่กับเราแค่ไม่บิดผ้าถูบ้าน ด่าเราว่าชั่วจริงๆ เราเสียใจมาก เป็นแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว ย้อนไปตอนเด็กๆ เราพึ่งหัดใส่เสื้อครั้งแรก ใส่ไม่เป็นเลยใส่ผิดด้าน แค่นั้นเอง แต่กับโดนตี ตอนนั้นเราคิดว่าเราทำผิดเลยโดน แต่พอโตขึ้นแล้วมองย้อนไป เห้ยย แค่นี้เอง คือเด็กอ่ะ ไม่รู้ ก็สอนก็บอกหน่อย แต่ตีนี่คือ นึกสงสารตัวเองอ่ะ