เราขอบอกก่อนนะคะว่า เรากับแฟนคบกันมาได้เกือบ 2 ปีแล้ว จริงๆมันไม่ถือว่านานเลยด้วยซ้ำ แต่เราก็แทบไม่เคยทะเลาะกันเลย..

ซึ่งเรารู้จักกันเพราะเรียนพิเศษที่สถาบันภาษาแห่งหนึ่งด้วยกัน เราอายุห่างกัน 2 ปี
ซึ่งเราเรียนอยู่มหาวิทยาลัย ส่วนเขาพึ่งเริ่มทำงานได้ประมาณ 6-7 เดือนเอง

เรากับแฟนเหมือนรู้จักกันในแบบเพื่อนมาก่อน ตอนนั้นเขาพึ่งเลิกกับแฟนเก่า เลยมาระบายให้เราฟัง
เพราะเขาถือเป็น partner ในคลาสเรียนเลยสนิทกัน ทำให้เรารับรู้วิถีชีวิตเขากับแฟนเก่าเขาเยอะพอสมควร
และด้วยความสนิทจึงทำให้เราได้มาเป็นแฟนกันค่ะ...

ประเด็นเลยคือ ด้วยความที่เรารับรู้เรื่องราวของเขามาเยอะ ในบางครั้งเราก็อิจฉาแฟนเก่าเขามากๆอยู่เหมือนกันค่ะ
เขาอยู่หอด้วยกัน เป็นนักศึกษารุ่นเดียวกัน ใช้ชีวิตด้วยกัน และคบกันมา เกือบ3ปี
เขาเคยบอกเราว่า จริงๆแฟนเก่าเขาดีมาก แต่เสียแค่ใจร้อน และรุนแรง เขาเลยเลิกกันเพราะเหตุนี้

ที่เราอิจฉาคือ ช่วงนี้เขาเริ่มทำงาน เขาอาจยังปรับตัวไม่ได้ เราเข้าใจนะ
แต่เรามีความคิดว่า ถ้าเราได้คบกันตอนสมัยเรียนเหมือนกัน เขาอาจมีเวลาให้เรามากกว่านี้ก็ได้ ได้ใช้เวลาด้วยกัน
ไปเที่ยวด้วยกัน คบกันแบบไม่ต้องคิดอะไรมากเลย แต่เรามาคบกันตอนนี้ เขามีเวลาให้เราน้อยลง..
แต่เขาก็ดูแลเราดี ทำหน้าที่ดีนะ แต่เราก็คงไม่ได้เวลามากเหมือนคบในวัยเรียนทั่วไปอ่ะ

ทำให้เรารู้สึกอิจฉา และในบางทีเราเคยคิดอยากให้เขากลับไปคบกันแฟนเก่าเขาด้วยซ้ำ
เขาอาจเข้าใจชีวิตกันมากกว่านี้ด้วย เพราะบางทีเราก็น้อยใจเหมือนกัน และเราไม่อยากไปงอแงใส่ด้วย
เพราะรู้ว่าทำงานมาก็เหนื่อยแล้ว

- สรุปแล้วคือ มีใครเคยมีความคิดอิจฉาแบบเราไหม? และเราจะทำยังไงไม่ให้คิดเรื่องแบบนี้8t เราอยากเลิกคิดมากๆ
แต่เหมือนมันกลับจำได้ทุกเรื่องราวที่เขาเคยเล่าให้เราฟังเลยอ่ะ TT

ปล. อยากให้แนะนำมากกว่าน้า ไม่ได้อยากเลิก เราแค่อยากสลัดความคิดแบบนี้ออกไปได้ซักทีเฉยๆค่ะ