เรื่องราวมีอยู่ว่า เราคุยกันคนคุยเรามาประมาณ1ปีแล้ว ความสัมพันธ์แรกๆมันก็มีความรู้สึกดีต่อกัน แต่ก็ไม่ได้มีสถานะชัดเจน แบบคนที่เขาเรียกใช้กันก็คือ คำว่า "แฟน" คือเราพร้อมเสมอนะที่จะใช้คำๆนี้ แต่อีกฝ่ายบอกว่าอยากดูไปเรื่อยๆ เพราะเค้าต้องดูอะไรหลายๆอย่าง ที่ผ่านมาเราก็ผ่านอุปสรรคมาด้วยกัน พอมาถึงจุดๆหนึ่ง จุดที่ว่าเราต้องการสถานะชัดเจน เขาก็เริ่มตีตัวออกห่างเรา แล้วพอห่างได้สักระยะจนเราสามารถทำใจได้กับอะไรแบบนี้ เขาก็ทักมา และก็เกิดการคุยต่อ ความรู้สึกของเรามันก็เท่าเดิม แต่สำหรับเขามันลดลง มีหลายครั้งที่เราพยายามหายไปจากชีวิตเขา เขาก็ตามเรากลับมา เขาบอกเหตุผลว่า ถึงไม่ได้เป็นอะไรกันแบบนั้น อย่างน้อยก็มีสถานะอื่นให้เป็นได้ ซึ่งก็คือเป็น "เพื่อน" เราถามเขาตลอดว่าทำไมถึงไม่อยากให้เราไป เขาก็บอกว่า เขาเป็นห่วงเรา เพราะเราเป็นคนที่อ่อนต่อโลก แบบไม่ทันคน กลัวไปเจอผู้ชายที่ไม่ดี และเขาก็บอกว่าฉันเป็นคนเครียดง่าย อยากเป็นที่ปรึกษาให้ รับฟังให้  แต่ตลอดเวลาเรายอมให้เขาทุกอย่างแม้แต่เรื่องลึกซึ่งเราก็ให้เขา และในตอนนี้ มันถึงจุดที่ว่าเราไม่สามารถทนมันได้อีกต่อไปแล้ว มีแค่เราคนเดียวที่รู้สึก มันหน่วงๆ คือเราอยากไปเจอคนใหม่ๆ แต่มันติดที่ความรู้สึกกับเขา แต่เขาก็แสดงความชัดเจนแล้วว่าเขามีคนคุยใหม่แล้ว แล้วเขารู้สึกชอบคนๆนี้ ซึ่งเวลาที่เขาเล่าเรื่องของคนคุยใหม่ของเขาให้เราฟัง คือเรารู้สึกเจ็บ เรารู้สึกแพ้ รู้สึกอิจฉา อยากไปจริงๆ คือตอนนี้เราสับสน มากๆว่าเราควรทำยังไงดี เพราะเขาไม่ยอมปล่อยเราไป เหมือนอยู่เป็นที่พักให้เขาสบายใจเวลาที่เขาเหนื่อยล้าจากเหตุการณ์ต่างๆ เร็วๆนี้เรามีแพรนไปเที่ยวทะเลกัน เราคิดว่านี้อาจเป็นโอกาสสุดท้ายที่เราจะแสดงความรักของเราให้เขาได้รู้ ทำทุกอย่างให้เขามีความสุข สบายใจ เราจึงอยากได้ความคิดเห็นว่า


เราควรบอกลา หรือ หายเงียบไปเลย