ความรักของผมมันเริ่มขึ้นตั้งแต่สมัยเรียนปริญญาตรีช่วงฝึกงาน เข้าเรื่องกันเลยนะครับ ช่วงที่ผมออกฝึกงานได้เจอกับเพื่อนวัยเดียวกันเราคุยกันผ่านทาง MSN ชีวิตคู่ของเราเหมือนจะไปกันได้ด้วยดีคุยกันได้สักระยะเราได้นัดเจอกัน ทานข้าวกันที่ร้านของเขาเองพ่อแม่ของตั้ม(ผมใช้ชื่อแทนตัวเขาว่าตั้มนะครับ)บ้านของตั้มอยู่ไกล้กับที่ฝึกงานของผม พ่อแม่ของตั้มเลยชวนผมมาพักที่บ้านของเขาซึ่งช่วงฝึกงานผมก็หน้าฝนพอดีผมเลยถือโอกาศนี้เลยมาพักที่บ้านของตั้มครอบครัวเราสองคนเริ่มสนิทกันมากขึ้นในเวลา2เดือนพ่อแม่ผมก็ชอบตั้มตั้มเป็นคนพูดจาอัธยาศัยดีมากเข้ากับพ่อแม่ผมได้ดีมากผมอยู่กับตั้มจนเวลาผ่านเลยไปจนผมฝึกงานเสร็จแล้วผมก็ได้กลับไปเรียนนี้แหละครับคือจุดพีคของความรักของผม รักที่แสนหวานยาวนาครั้งแรกของผมเริ่มมีปัญหาหลักจากกลับไปเรียนต่อต่างจังหวัดด้วยระยะทางและผมก็ต้องทำวิจัยเพื่อเรียนจบ ป.ตรี ด้วยทำให้ผมไม่ค่อยได้มีเวลากลับไปหาตั้มแล้วดูเหมือนว่าตั้มเองก็เริ่มจะแปลกๆไปหลังจากผมกลับมาเรียนได้เดือนกว่าๆแรกๆตั้มจะต้องคอยโทรถามตลอดตามประสาคนเป็นแฟนกันและช่วงที่กลับไปเรียนผมได้เอารถยนต์ของพ่อขึ้นไปใช้ด้วยหลังจาก2เดือนผ่านไปที่ผมไม้ได้กลับมาผมจึงตัดสินใจกลับบ้านเพื่อไปหาตั้มด้วยความคิดถึงแต่ความเจ็บปวดก็ได้มาเยือนผมขับรถกลับบ้านช่วงตี3กลับถึงบ้านตั้งก็ประมาน6โมงเช้าพอดีผมคิดว่าตั้มคงจะดีใจว่าเรากลับมาหาแต่สิ่งนั้นคือสิ่งที่คิดอย่างเดียวเพราะสิ่งที่ผมเห็นคือตั้มนอนอยู่กับคนอื่นซึ่งคนนั้นคือเพื่อนที่ทำงานของตั้มแล้วตั้มเคยเล่าให้ฟังว่าคนนี้แหละคือคนที่ตั้งเค้าแอบชอบมาโดยตลอดแต่เนื่องจากคนนี้มีแฟนแล้วเขาเลยไม่ได้ชอบกับตั้ม แต่วันที่ผมกลับมาผมกลับเห็นเขานอนด้วยกัน(ผมมีกุญแจบ้านแล้วก็ห้องนอนตั้ง) เมื่อตั้งเห็นผมตั้มไม่ได้ตกใจอะไรเลยกลับถามผมว่า มาทำไม ก็ดีแล้วถ้ามาก็ขนของของคุณออกไปด้วยผมได้แต่ยืนน้ำตาคลอและพูดออกมาว่าขอคำอธิบายตั้มก็ไม่อธิบาย แถมยังลุกออกจากเตียงแล้วเก็บเสื้อผ้าผมที่อยู่ในห้องนอนของตั้มโยนใส่ผมแล้วผลักผมออกจากห้องแล้วก็ปิดประตูใส่หน้าผมผมเก็บเสื้อผ้าแล้วก็ขับรถกลับ้านทั้งน้ำตาประมานว่าหอมความช้ำกลับมาหาแม่เมื่อเจอหน้าแม่วิ่งเข้ากอดแม่ทันทีพร้อมกับน้ำตาที่ไม่รู้ว่ามันไหลออกมาจากไหนเยอะมากโชคดีที่แม่เข้าใจแล้วรู้ทันทีเลยว่าหน้าจะมาจากเรื่องอะไร ผมนอนอยู่บ้านร้องให้อย่างเดียว3วันจนถึงวันที่ต้องกลับไปเรียนจนแม่ต้องให้พ่อเป็นคนขับรถเพื่อไปส่งที่หอแม่คือคนเดียวที่เข้าใจ ณ เวลานั้นแม่โทรถามตลอดหลังจากที่มาส่งแล้วกลับไปถึงเวลาไปเรียนก๋นั่งซึ่มน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวจน เพื่อนๆในสาขาต้องเข้ามาหามานอนที่ห้องด้วย(ในสาขามีเพื่อน10รวมผมก็11)ทุกคนรู้เรื่องราวของผมและเป็นคนที่อยู่กับผมมาโดยตลอดเวลาผ่านล่วงเลยไป3เดือนผมเรียนจบออกมาพร้อมกับความภูมิใจที่เรียนจบ คว้าใบปริญญามาให้พ่อแม่จนได้ ในระหว่างนั้นผมไม่เคยคิดเรื่องจะมีแผนเป็นตัวตนอีกเลย จนเวลาผ่านไป ปีเศษๆ
ผมมีงานทำเป็นหลักแหล่งผมก็ได้เจอกับน้องคนหนึ่งซึ่งน้องเค้าเรียนที่ วิทยาลัยการอาชีพแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเราคุยกันได้เดือนกว่าๆแล้วเราก็ได้เจอกันผมตัดสินใจคบกับน้องดรีม(น้องคนนี้ผมเรียกว่า ดรีม )เราเจอกันแล้วคบกันได้ปีกว่าๆความรักทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดีกว่าคนแรกแต่แล้วเวลายิ่งผ่านนานไปความรักของเราสองคนเหมือนมันเริ่มลดลงเรื่อยจนมาถึงวันที่ไกล้จะอวสาน ผมเป็นอีกครั้งที่เริ่มเข้าสู่โหมดยื้อเวลาต่อรองเพราะคิดว่าเราสองคนจะต้องผ่านเรื่องราวร้ายๆพวกนี้ไปให้ได้แต่เหมือนผมยิ่งทำดีมากเท่าไหร่ยื้อมากเท่าไหร่น้องดรีมก็ยิ่งมีข้ออ้างมาหาเรื่องทะเลาะกับผมประจำ เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเนื่องจากว่าน้องเขาเรียนส่วนผมทำงานน้องดรีมจะมาหาผมช่วงวันหยุดแต่เราก็โทรคุยกันทุกวันถึงแม้ว่ามันจะมีอะไรเปลี่ยนแปลไปหลายๆอย่าง.............เรื่องราวยังไม่จบเพียงเท่านี้ผมขอตัวไปนอนพักก่อนนะครับเดี๋ยวจะกลับมาเล่าสู่กันฟังใหม่มาดูว่าความรักของผมจะลงเอยกับน้องดรีมยังไง....
ความรักของเกย์ธรรมดาคนหนึ่ง
ความรักของผมมันเริ่มขึ้นตั้งแต่สมัยเรียนปริญญาตรีช่วงฝึกงาน เข้าเรื่องกันเลยนะครับ ช่วงที่ผมออกฝึกงานได้เจอกับเพื่อนวัยเดียวกันเราคุยกันผ่านทาง MSN ชีวิตคู่ของเราเหมือนจะไปกันได้ด้วยดีคุยกันได้สักระยะเราได้นัดเจอกัน ทานข้าวกันที่ร้านของเขาเองพ่อแม่ของตั้ม(ผมใช้ชื่อแทนตัวเขาว่าตั้มนะครับ)บ้านของตั้มอยู่ไกล้กับที่ฝึกงานของผม พ่อแม่ของตั้มเลยชวนผมมาพักที่บ้านของเขาซึ่งช่วงฝึกงานผมก็หน้าฝนพอดีผมเลยถือโอกาศนี้เลยมาพักที่บ้านของตั้มครอบครัวเราสองคนเริ่มสนิทกันมากขึ้นในเวลา2เดือนพ่อแม่ผมก็ชอบตั้มตั้มเป็นคนพูดจาอัธยาศัยดีมากเข้ากับพ่อแม่ผมได้ดีมากผมอยู่กับตั้มจนเวลาผ่านเลยไปจนผมฝึกงานเสร็จแล้วผมก็ได้กลับไปเรียนนี้แหละครับคือจุดพีคของความรักของผม รักที่แสนหวานยาวนาครั้งแรกของผมเริ่มมีปัญหาหลักจากกลับไปเรียนต่อต่างจังหวัดด้วยระยะทางและผมก็ต้องทำวิจัยเพื่อเรียนจบ ป.ตรี ด้วยทำให้ผมไม่ค่อยได้มีเวลากลับไปหาตั้มแล้วดูเหมือนว่าตั้มเองก็เริ่มจะแปลกๆไปหลังจากผมกลับมาเรียนได้เดือนกว่าๆแรกๆตั้มจะต้องคอยโทรถามตลอดตามประสาคนเป็นแฟนกันและช่วงที่กลับไปเรียนผมได้เอารถยนต์ของพ่อขึ้นไปใช้ด้วยหลังจาก2เดือนผ่านไปที่ผมไม้ได้กลับมาผมจึงตัดสินใจกลับบ้านเพื่อไปหาตั้มด้วยความคิดถึงแต่ความเจ็บปวดก็ได้มาเยือนผมขับรถกลับบ้านช่วงตี3กลับถึงบ้านตั้งก็ประมาน6โมงเช้าพอดีผมคิดว่าตั้มคงจะดีใจว่าเรากลับมาหาแต่สิ่งนั้นคือสิ่งที่คิดอย่างเดียวเพราะสิ่งที่ผมเห็นคือตั้มนอนอยู่กับคนอื่นซึ่งคนนั้นคือเพื่อนที่ทำงานของตั้มแล้วตั้มเคยเล่าให้ฟังว่าคนนี้แหละคือคนที่ตั้งเค้าแอบชอบมาโดยตลอดแต่เนื่องจากคนนี้มีแฟนแล้วเขาเลยไม่ได้ชอบกับตั้ม แต่วันที่ผมกลับมาผมกลับเห็นเขานอนด้วยกัน(ผมมีกุญแจบ้านแล้วก็ห้องนอนตั้ง) เมื่อตั้งเห็นผมตั้มไม่ได้ตกใจอะไรเลยกลับถามผมว่า มาทำไม ก็ดีแล้วถ้ามาก็ขนของของคุณออกไปด้วยผมได้แต่ยืนน้ำตาคลอและพูดออกมาว่าขอคำอธิบายตั้มก็ไม่อธิบาย แถมยังลุกออกจากเตียงแล้วเก็บเสื้อผ้าผมที่อยู่ในห้องนอนของตั้มโยนใส่ผมแล้วผลักผมออกจากห้องแล้วก็ปิดประตูใส่หน้าผมผมเก็บเสื้อผ้าแล้วก็ขับรถกลับ้านทั้งน้ำตาประมานว่าหอมความช้ำกลับมาหาแม่เมื่อเจอหน้าแม่วิ่งเข้ากอดแม่ทันทีพร้อมกับน้ำตาที่ไม่รู้ว่ามันไหลออกมาจากไหนเยอะมากโชคดีที่แม่เข้าใจแล้วรู้ทันทีเลยว่าหน้าจะมาจากเรื่องอะไร ผมนอนอยู่บ้านร้องให้อย่างเดียว3วันจนถึงวันที่ต้องกลับไปเรียนจนแม่ต้องให้พ่อเป็นคนขับรถเพื่อไปส่งที่หอแม่คือคนเดียวที่เข้าใจ ณ เวลานั้นแม่โทรถามตลอดหลังจากที่มาส่งแล้วกลับไปถึงเวลาไปเรียนก๋นั่งซึ่มน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวจน เพื่อนๆในสาขาต้องเข้ามาหามานอนที่ห้องด้วย(ในสาขามีเพื่อน10รวมผมก็11)ทุกคนรู้เรื่องราวของผมและเป็นคนที่อยู่กับผมมาโดยตลอดเวลาผ่านล่วงเลยไป3เดือนผมเรียนจบออกมาพร้อมกับความภูมิใจที่เรียนจบ คว้าใบปริญญามาให้พ่อแม่จนได้ ในระหว่างนั้นผมไม่เคยคิดเรื่องจะมีแผนเป็นตัวตนอีกเลย จนเวลาผ่านไป ปีเศษๆ