เข้าเรื่องเลยละกันครับ.. ผมคุยกับผู้หญิงคนนึง เขาแก่กว่าผม7ปี
ผมเริ่มคุยกับเธอตั้งแต่อายุ15 เราเจอกันในเกมออนไลน์..  เราคุยกันผ่านแชทมาตลอด
ช่วงนั้นผมก็ไม่รู้ ว่าผมรู้สึกดี รู้สึกชอบเข้าไปแล้ว รู้ตัวอีกทีอายุ..16ปี
ผมจำได้ว่าผมบอกชอบเค้าไปช่วงอายุ17-18
ปล.ตอนนั้นเธอบอกเธอ..โสด จนคุยไปได้สักพัก
ผมรู้สึกมีบางอย่าง..แปลกๆ ควาทสัมพันธ์ ของเราทำไมมันถึงไม่ก้าวไปข้างหน้า
เหมือนยังอยู่กับที่ ผมรู้สึกได้ตั้งช่วงอายุ17ปี ผมรู้สึกอึดอัดรู้ สึกว่าทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ แต่ผมก็ไม่มีที่ปรึกษา
ผมพยายามจะล้วงข้อมูลเธอแต่ก็ ไม่ได้ข้อมูลอะไรมา คุยจนตอนนี้ผมอายุ20ปี
ผมรู้สึกว่าผมไม่ไหวแล้วอยากจะถามให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่เธอก็ไม่ยอมบอกอะไรทั้งนั้นพยายามจะเลี่ยงคำถามผม
จนผมขอร้องเธอ ประมาณว่ากูไหว้ละ บอกกุสักทีเถอะ กุทรมานจริงๆ..
จนเขายอมบอกมาว่า..มีแฟนอยู่แล้ว ประมาณว่าความรักของเขามันไม่ค่อยโอเคร จนเค้าคุยกับผมไปคบกับแฟนไปด้วย
เขาบอกชอบทั้ง2คน ตอนนั้นผมรู้สึกจุก มากๆ ผมไม่คิดว่า เขาจะทำกับผมแบบนี้ ถึงก่อนหน้านี้ผมคิดว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว ผมคิดแบบนั้นเพราะการกระทำของเธอ มันบอกผม แต่ถึงจะคิดแบบนั้นเธอก็ไม่ยอมบอกผม ผมก็สรุปเองไม่ได้ครับ เธอเก็บทุกอย่างเป็นความลับจริงๆผมสืบยังไงก็ไม่รู้ ผมพยายามเต็มที่ จนเขาบอกผมเองเลยว่า มีแฟนอยู่แล้ว
ผมเลยวัดใจไปเลย ว่าถ้าเกิดเป็นแบบนี้เราไม่คุยด้วยแล้วนะ แล้วเขาก็เงียบไป..
ผมรู้สึกแย่มากๆ ไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้มันจะมาเกิดกับเรา รู้สึกทำอะไรไม่ถูกเลย เจ็บใจ ยิ่งรู้ว่าเขาไม่เลือกเรายิ่งเจ็บ แต่ผมเข้าใจเขาโตขนาดนี้แล้วจะมาเลือกเด็กอย่างเราทำไม แต่ผมก็ถามเค้าแล้ว เค้าก็บอกไม่ได้คิดแบบนั้น แต่มันคงเป็นคำโกหก..
ปล.เขาคือรักแรกของเรา เราอยากจะเจอเขามากๆแต่ที่เขาไม่ยอมมาพบเจอกับเราก็เพราะเขาอยู่กับแฟน สุดท้ายแล้ว ทำใจยากจริงๆ