ผมมองมวยปล้ำเป็นศาสตร์การแสดงอย่างหนึ่งครับ เหมือนกับมายากลที่เราก็รู้เต็มอกว่าเขาใช้เทคนิคการดึงดูดความสนใจของเราไปที่จุดนึงเพื่อไม่ให้เราทันสังเกตุทริกที่เขาใช้กับกลของเขา แต่เราก็ยังตื่นเต้นทุกครั้งที่เขาโชว์กลนั้นๆให้เราดู
มวยปล้ำสำหรับผมก็เช่นกัน พวกเขามีหน้าที่ต้องทำให้คนดูทุกคนในสนามที่รู้อยู่แล้วว่ามันเฟคสนุกไปกับโชว์ให้ได้ โดยนักมวยปล้ำที่จะทำแบบนั้นได้ต้องมีความสามารถพวกนี้ที่ดี คือ
1)Mic skill สกิลไมค์นั่นเอง พวกเก่งๆต้องพูดให้คนดูสนใจกับเรื่องราวที่ตัวเองจะถ่ายทอดได้ ไม่พูดน่าเบื่อยานคางเหมือนท่องบทมา พวกเซียนๆสายนี้ก็จะมี The Rock(เทพจนกลายเป็นดาราระดับโลกไปแล้ว), Chris Jericho และรายล่าสุดที่ทำได้ดีในสายนี้ก็คือ The Miz
2)Wrestling Skill สกิลการปล้ำ ถือเป็นหัวใจหลักของการปล้ำเลย นักมวยปล้ำเก่งๆจะมีการฝึกใช้ท่าต่างๆของตัวเองไว้เป็นเซ็ตจนชำนาญ เพื่อให้ทำท่านั้นออกมาจริงได้สวยงามและไม่ให้เกิดการBotch(การผิดคิวระหว่างการปล้ำ) ยิ่งท่าที่ใช้มีความสวยความยากมากแค่ไหนก็ยิ่งเรียกความสนใจจากคนดูได้มากเท่านั้น ส่วนใหญ่พวกเซียนๆสายนี้จะอยู่นอกwweเพราะมีอิสระในการใช้ท่าได้มากกว่า ที่เห็นเด่นๆในwweตอนนี้ก็มี AJ Styles,Johnny Gargano กับพวก205ทั้งหลาย ส่วนJohn Cena,Roman Reignsที่หลายๆคนชอบผมถือให้เป็นพวกที่มีสกิลการปล้ำต่ำสุดเป็นอันดับต้นๆของwweเลยล่ะ
(แต่Cenaตั้งแต่ปี2014เป็นต้นมาพัฒนาฝีมือการปล้ำจนเนียนตาขึ้นเรื่อยๆจนดีพอให้น่าเชียร์ได้แล้วล่ะ)
3)Selling Skill สกิลการขาย...ถุ๊ยย!! มันคือสกิลการรับท่าครับ ต่อให้คุณใช้กระโดดตีลังกาเตะสุดสวยขนาดไหน ถ้าไอ้คนโดนมันรับท่าต่อไม่เป็นแล้วล้มโง่ๆแบบไม่น่าล้ม สุดท้ายมันก็กลายเป็นจังหวะพลาดเห่ยๆไปในทันที นักมวยปล้ำดีๆจะต้องกล้าที่จะล้มโดยไม่กลัวพื้น และต้องล้มให้ถูกกับจังหวะที่โดนด้วย นี่ถือเป็นพื้นฐานที่ใช้แยกระหว่างพวกไก่อ่อนกับนักมวยปล้ำอาชีพเลยล่ะ คนที่เทพทางนี้ที่ผมจำได้ก็มีDolph Zieggler ส่วนห่วยสุดๆในสายนี้ที่ผมจำได้ก็Batistaนี่แหละ
ส่วนตัวผมยกให้ข้อ2กับ3เป็นตัวแปลสำคัญว่าใครเก่งไม่เก่ง ส่วนข้อ1ถือเป็นOptionเสริม
.
คุณอาจจะงงว่าผมพร่ามอะไรลากยาวขนาดนี้ใช่มั้ย 5555
ผมแค่อยากจะบอกว่าผมก็เป็นคนนึงแหละ ที่เคยดูมวยปล้ำตอนเด็กแล้วก็เลิกดูไป
หลังจากนั้นพอโตขึ้นผมเลยลองกลับมาดูเพราะนึกถึงวันเก่าๆ แล้วผมก็ได้ไปติดตามข่าวสารต่างๆจากเพจมวยปล้ำของไทยแล้วรู้เรื่องหลังเวทีของวงการนี้มากเข้าๆ จนมุมมองของผมเกี่ยวกับมวยปล้ำมันเปลี่ยนไป
ผมไม่ได้ได้มองนักมวยปล้ำเป็นแค่คนที่รับบทตัวดีตัวร้ายมาทำท่าอัดกันให้เด็กดูแล้ว
แต่ผมมองพวกเขาเป็นกลุ่มคนอีกอาชีพนึงที่ฝึกร่างกายอย่างหนักไม่ต่างจากนักกีฬาชนิดอื่นๆ
เพื่อที่จะออกมาสร้างสรรค์ผลงานของตัวเองบนเวทีโดยมีคนดูนี่แหละเป็นสักขีพยานในความสำเร็จ
บางคนอาจจะแค่ทำไปเพื่อเงินมันก็มีจริงๆ แต่อีกพวกเขาก็ทำอาชีพนี้เพราะใจรักจริงๆ ยอมสละเวลาเกือบ90%ของชีวิตตัวเองออกทัวร์ไปกับสมาคมแทบตลอดปี ทั้งหมดก็เพื่อจะประสบความสำเร็จและบันทึกชื่อตัวเองลงในHall of Fameของวงการนี้
ผมก็เลยแค่ ตามดูพวกเขาต่อไป แล้วเชียร์ให้พวกเขาประสบความสำเร็จ ก็แค่นี้แหละ
ป.ล.ผมจะไม่ดูแค่ว่าเชียร์ตัวดีกระทืบตัวร้ายตามบท แต่จะเลือกเชียร์คนที่ทำผลงานได้ดีไม่ว่าจะเป็นตัวดีหรือเลว เวลานักมวยปล้ำทำในสิ่งที่คนดูไม่คิดว่าเขาจะทำแล้วทำออกมาได้ดีโคตรๆ นี่แหละคือเวลาที่เหมาะแก่การปรบมือให้จริงๆ
ป.ล.2 ผมล่ะเกลียดการต่อยรัวๆของมวยปล้ำshipหายเลยยยย!!!