สวัสดีครับผมเรียนอยู่ มหาลัยเเห่งหนึ่งใน กทม ผมบอกก่อนว่าผมเป็นเกย์ คือผมชอบผู้ชายคนหนึ่งเขาเป็นฝรั่งที่เรียนในมหาลัยครับซึ่งตอนเเรกผมไม่มีเฟสบุ๊คเขาเเละด้วยความที่ผมชอบเขามากยิ่งเจอทีไรก็ยิ่งชอบมากขึ้นเรื่อยๆ จนผมรู้ว่าเขาชอบอยุ่ที่ไหนเวลาพักดที่ยงผมมักจะไปอยู่ที่ทีาเขาชอบไปเพื่อขอแค่ได้เห็นเขา แล้ววันหนึ่งผมได้เข้าไปในเพจ คณะอินเตอร์ ของมหาลัยครับเเล้วผมก็ไปดูรูปในเพจจนกระทั่งผมไปเจอเขาในเฟสบุ๊คเเละผมก็ตัดสินใจแอ็ดเขาไปพร้อมกับเพื่อนผมอีกคนที่ผมไม่กล้าเเอ็ดไปคนเดียวในที่สุดเขาก็รับแอ็ดผมพร้อมกับเพื่อนของผม และตอนนั้นผมยังไม่กล้าทักเขาไปผมเลยให้เพื่อนผมทักไปเขาก็ตอบตามประสาของเขาไป Hi how are you ? บลา บลา แต่ผมก็ยังไม่กล้าทักเขาไปเป็ยเวลาประมาณ 2-3 อาทิตย์ได้ มีวันหนึ่งวันศุกร์ผมได้ไปร้านเหล้ากับเพื่อนผมก็กินเหล้ากับเพื่อนจนเมาครับยอมรับเลยว่าเมามากและก็กลับกันประมาณตี3 ได้ ผมกลับมาที่ห้องด้วยความที่ผมเมาแบบไม่รู้เรื่อง ผมเลยทักเขาไป แบบจู่โจม อ่ะครับซึ่งก่อนหย้านี้เป็นเพื่อนกันมา ได้2-3 อาทิตย์ไม่เคยคุยกันเลย เจอกันในมอไม่เคยยิ้มให้กัน แล้วที่มากไปกว่านั้นคือผม กดโทร วิดีโอคอลไป คือตอนนั้น ประมาน ตี3 จะตี4เเล้วครับ เขาก็ไม่รับ เเล้วผมก็หลับไปตื่นขึ้นมาอีกที เที่ยงวันเสาร์ผมก็เปิดโทรศัพท์ จนอุทานคำว่า ***ย เพราะเห็นเเชทเขาที่เราโทรไป แล้วผมก็เลยกดเข้าไปดูโปรไฟล์เขาคือนั้นเเหล่ะครับ เชาบล็อคผมสนิทไม่เหลื่ออะไรเลย ความรู้สึกตอนนั้นมาเเย่มากๆ ผมไม่รู้จะทำยังไง เเล้วได้เเต่คิดว่า หลังจากนี้ ถ้าผมเจอเขาใน มอ แล้วผมจะทำยังไง ปกติเราชอบมองหน้ากันเเล้วหลบสายตาไม่มีใครทักกันก่อน ผมได้เเต่คิดว่าเเล้วจากนนี้จะทำยังไง ผมยอมรับครับว่าผมร้องไห้และร้องได้นานมากก็คนมันชอบมาก จนกระทั้งผมนั่งออกว่าผมต้องทำยังไง ผมมีเพื่อนอีกคนที่มีเฟสเขาเเล้วเคยบอกให้เพื่อนทักไป ผมเลยบอกเพื่อนว่าขอยืมแอคเค้าท์ทักไปขอโทษเขาได้ไหม กูไม่ไหวเเล้วเพื่อนผมก็ให้เเล้วผมก็ได้มีโอกาสคุยกับเขา ผมก็เลยบอกกับเขาว่าผมขอโทษจริงๆคืนนั้นผมเมามากไม่รู้ว่าทำไรลงไปบ้างขอโทษจริงๆก็เลยบอกให้เขาปลดบล็อคให้ผมหน่อยได้ไหมผมอยากเป็นเพื่อนคุณมากๆผมสัญญากับเขาว่าผมจะไม่ทำแบบเดิมอีกแน่นอน เขาก็ตอบมาว่า Don’t worry นะเรื่องวันนั้นคุณรู้ว่ามันตีสามเเล้วชีวิของผมกับคุณมันคนละอย่างกับคือเขาพูดประมาณ คนละวัฒนธรรมอะไรทำนองนั้น แต่ผมก็พอจะรู้ว่า ฝรั่งส่วนมากเขาไม่ค่อยใส่ใจกับเรื่องโซเชียลเหมือนคนไทยที่ติดงอมเเงมอะไรประมาณนี้หล่ะครับแล้วผมก็พิมพ์ทิ้งไว้ว่า ขอผมเป็นเพื่อนคุณในเฟสบุ๊คอีกครั้งได้ไหมเขาอ่านแต่ไม่ตอบครับ ผมเริ่มรู้สึกไม่หายเศร้าหลังจากที่ผมพิมพ์ไปเป็นอาทิตย์ และจากนั้นมีวันหนึ่งเขาได้ทักเพื่อนผมมาว่า ผมปลดบล็อคเพื่อนคุณเเล้วนะ เเล้วเพื่อนผมก็มาบอกกับผมว่าเขาปลดบล็อคเเล้วนะ ตอนนั้นคือผมดีใจมากกคือแบบ เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอมเเล้วตอนนั้น ผมยังจำชื่อเฟสบุ๊คเขาได้ ผมก็ไปหาเเล้วแอ็ดเขาไปไหม่แล้ว ไม่ถึง 15 นาทีเขาก็รับเฟสบุ๊คผมแล้วผมก็กดดูแชทเพื่อที่จะบอกเขาว่าขอบคุณนะที่รับผม แต่สิ่งที่ผมเห็นคือ คือเขาบล็อคเเชทผมซึ่งผมก็อึ้งไปสักพักนั้นหมายความว่าผมไม่สามารถคุยกับเขาได้เเล้ว ผมก็เริ่มกลับมาดาวน์มีความสุขแต่ไม่สุดมันไม่สบายใจแต่ผมก็บอกกับตัวเองว่า เอาว่ะอย่างน้อยเราก็มีเฟสกันแล้วแต่รู้ไม่ว่า คนที่บล็อคเฟสเราถ้าเขาปลดบล็อคเเล้วเป็นเพื่อนกันเฟสเขาจะ ไม่ฟอลโล เราอัตโนมัติซึ่งหมายความว่าเขาก็จะไม่เห็นผมหน้าฟีดข่าวด้วย(ส่วนนี้ผมคิดเองนะครับแต่มันก็คือเรื่องจริงของการบล็อคบุคคลในเฟสบุ๊ค) เเละผมก็ได้คิดเเต่จะทำใจแต่ผมก็อัพสตอรี่ ในเฟสบุ๊คทุกวันเป็นติแต่วันนั้นเเหล่ะครับ เขาเข้ามาดูสตอรี่ของผมทุกอันเพราะมันเช็คได้ว่าใครมาดูบ้างและซึ่งนั้นหมายความว่ายังมีสตอรี่ที่เขาจะเห็นเราผมก็เริ่มอัพสตอรี่ทุกวันเเล้วเช็คทุกวันว่าเขามาดูไหมและก็ดูแชทว่าเขาปลดบล็อคเเชทหรือยัง  แต่เขาก็ไม่ปลดเป็นอยู่อย่างนี้ประมาณ 1 เดือนครับแล้วประมาน 8-9 เมษา ที่ผ่านมา ผมจะเข้าไปดูเฟสเขาแต่ เขานั้นได้หายไปจากเฟสบุ๊คผม ในใจอีกเเล้วหรอ เราไปทำอะไรให้อีกเเล้ว ผมเลยทักไปหาเพื่อนที่มีเฟสเขาว่าไปดูเฟสเขาสิว่าเจอไหม และมันก็ไม่เจอผมยังไม่โล่งใจผมคิดไปต่างๆนาๆว่า เขาเห็นเราสองคนเป็นเพื่อนกันหรือเปล่าเขาถึงบล็อกเราแน่ๆผมเลยลองให้เพื่อนอีกคนที่ไม่เคยมีเฟสเขาหาดู เเละปรากฎว่า ไม่เจอเหมือนกันครับ คือตอนนั้นผมโล่งมากโล่งมากๆ คือรู้เเล้วหล่ะว่าเขาปิดเฟสบุ๊คไป ผมก็นึกไปหลายชั่วโมงว่าทำไมนะทำไมถึงปิดเห้ออเเล้วทีนี้จะอัพสตอรี่ให้ใครดูอ่ะเพราะทุกวันนี้ที่อัพเราก็รอแค่เรามาดูคนเดียว สักพักประมาณ 2 ชมหลังจากนั้นชื่อเดิมรูปเดิมโปรไฟล์เดิม แอ็ดผมเขามา คือตอนนั้นผมไม่รู้จะคิดอะไรอีกเเล้ว คือใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวคือรีบกดรับแอ็ดเขาไปแล้วกดเข้าไปดูทันทีปรากฎว่าคือเฟสไหม่เเละก็กดเข้าไปดูเเชทปรากฎว่า มันคือเฟสไหม่มันเเชทได้ ผมดีใจมากกก และด้วยความชอบคิดไปเองตลอดว่าที่เขาเปลี่ยนเฟสเพราะเขาอยากให้เราเเชทไปแต่หลังจากวันนั้นเป็นเพื่อนกับเฟสเขาได้ประมานสองวันได้ครับผมไม่ได้ทักเขาไปเลย เจอกันใน มอ สวนกันด้วยความเขินผมได้เเค่มองตาเเล้วหลบสายตาแต่ผมรับรู้ได้ว่าทั้งคู่จะทักแต่รอให้ใครสักคนเป็นเริ่มพูดเริ่มทักกันไปก่อนซึ่งผมทำไม่ได้ผมขี้อายเเหล่ะเขินมากจนกระทั่งถึงสงกรานต์ครับ ผมได้ไปเที่ยวที่ข้าวสารแล้วผมก็ไปสนุกตามประสาถนนข้าวสารฝรั่งก็จะเยอะคือผมเป็นสาย ฝ อ่ะครับเวลาเจอ ฝ หล่อก็ชอบชวนคุยชวนถ่ายรูปกินเหล้าตามประสาถนนข้าวสารนั้นเเหล่ะครับเข้าใจใช่ไหมครับผมหมายถึงอ่ะไร และด้วยความเมาก็เลยอัพรูปคู่กับฝรั่งที่ข้าวสารเพราะความสนุกไม่คิดว่าจะมีอะไรไปสองวัน 13-15 ก็อัพทุกวันไม่คิดว่าจะมีปัญหาอะไรพอหลังจากสงกรานต์ได้สามวัน มหาลัยผมเปิดวันที่ พุธที่18 ผมก็ไปเรียนปกติเเล้วตอนเลิกเรียนผมเเล้วเดินกลับหอผมก็เห็นเขากำลังเดินมาเเล้วคือสวนทางกันอะครับผมก็มองหน้าเขาปกติ แต่ประเด็นคือเขาไม่มองผมเลยซึ่งผมไม่คิดว่าเขาไม่เห็นเพราะทั้งทางมาเราสองคนครับ ผมไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรแล้วมาวันนี้ วันที่ผมโพส คือวันที่ 19 เมษา ใน มอ ผมไม่เห็นเขาเลยผมเลยโพสในเฟสเป็นภาษาอังกฤษว่า วันนี้ไม่เจอเธอเลย เเล้วก็โพสเพลง I miss you ของ clean Bandit ครับเเล้วผมก็เลยเข้าไปดูเฟสเขาปรากฎว่าเขา อันเฟรนด์ผม ซึ่งผมไม่รู้ว่ามันเพราะอะไร แชทเฟสไหม่ผมยังไม่ได้ทำอะไร ทักไปยังไม่เคยทักเเละผมก็มีความคิดที่เข้าข้างตัวเองว่าหรืออาจจะเป็นเพราะที่เราโพสรูปคู่กับ ฝรั่งที่ข้าวสารแต่นั้นก็ทำให้ผมคิดว่าไม่เอาไม่อยากเข้าข้างตัวเอง ผมเลยตัดสินใจแอ็ดไปอีกครั้งครับเพราะครั้งนี้เขาไม่ได้บล็อค แอ็ดไปผ่านไป 15นาที เขาก็ยังไม่รับผมเลยตัดสินใจ ทักเขาไปว่า Hi how are you? สักพักเขาตอบ มีอะไรให้ช่วยไหม? ผมก็ตอบไปว่า ผมคิดว่าเราสองคนอ่ะเป็นเพื่อนกันในเฟสบุ๊คนะเเต่ทำไมตอนนี้ผมไม่เห็นคุณหล่ะ? ผมถามเขาไปแบบนี้เเล้วเขาก็ตอบ เเล้วไงอ่ะใครแคร์? ผมอึ้งด้วยความที่เป็นภาษษอังกฤษ คือ What does a matter so who cares…. แบบนี้อ่ะครับผมเจอนี้ไปแล้วผมก็อึ้งสักพักจะร้องไห้ แล้วผมก็ตอบไปว่า ผมไม่รู้ว่าผมไปทำอะให้คุณโกรธนะแต่ผมแคร์ สักพักเขาตอบ ไม่ ไม่โกรธ ผมแค่ตลกกับโพสของคุณ ผมเลย งง เเล้วถามว่าโพสไหน เขาก็บอกโพสของคุรมันก็ตลกดีนะ ผมก็เลยงง เเล้วมันเกี่ยวอะกับการลบเฟสโพสผมตลกเเล้วคุณจะลบเฟสผมทำไมแต่ผมก็ไม่อยากถามว่า ทำไมถึงลบผมก็เลยตีมึนหัวเราะ เเล้วเขาก็ตอบมาว่า I’ll accapt later I am reading somthing now so.. take care คือแปลว่า ผมจะรับเฟสคุณหลังจากนนี้นะตอนนี้ผมอ่านหนังสืออยู่ เทคเเคร์ นะ ผมก็เลยตอบไปว่า ขอบคุณมากๆนะเเละก็ขอโทษอีกครั้งเรื่องที่เคยโทรไปกวนคุณคืนนั้นเเล้วเขาก็ตอบว่า whatever dont worry แปลว่า อย่าไปสนใจเลยปล่อยมันไป

เนี่ยเเหล่ะครับจบเรื่องของผมทั้งหมด ผมไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรแต่ผมคิดกับเขามากมากจนตอนนี้รอเขารับเฟสไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ผมอยากปรึกษาพี่ๆเพื่อนๆมากครับ ว่าสิ่งที่เขาทำอยู่มันคืออะไร ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ