เรื่องของเรื่องที่ต้องเลิกกันเพราะ พ่อแม่ของฝ่ายนู้นเขาไม่ยอมรับเราในลักษณะแฟนของลูกเขา แต่เขายินดีจะรับเราในแบบคนรู้จักหรือพี่น้องเท่านั้น (ไม่ งง เนอะ) ซึ่ง เรากับแฟนเก่ารักกันมากๆ แต่อายุก็ห่างกันมาก ห่างกัน 20 ปีได้ เราสองคนคบกับแบบลับๆไม่ให้ใครรู้มาตลอด จนตัวเราเริ่มรู้สึกอึดอัดใจ อยากเปิดเผย อยากมีรูปคู่ อยากบอกคนอื่นได้ว่านี่แฟนเรา แต่ก็ทำไม่ได้  จนเราเลิกกันทั้งๆที่ยังรัก (เราขอเลิกเขาเอง เราก็เจ็บมากอะทั้งรัก ทั้งฝืน) เขาอ้อนวอนขอให้กลับมาคบกันเหมือนเดิมแต่เราเลือกที่จะปฏิเสธ เพราะคิดว่า มันไม่ชัดเจน เราทำในสิ่งที่ควรจะทำไม่ได้ เราไม่สามารถแสดงออกได้ เราเคยถามว่าถ้ากลับไปคบกันแล้ว เขาจะกล้าบอกพ่อแม่มั้ยว่าเราคบกันอยู่ เขาก็ตอบว่าไม่เด็ดขาด ซึ่งเราก็ไม่โอเคในส่วนนี้ เราอยากรู้ว่าเราตัดสินใจถูกมั้ย?  และหลังจากที่เลิกเขาไปจะเข้าปีที่ 3 เราก็มีแฟนใหม่ (แต่ตลอดเวลาที่เลิกกับแฟนเก่ามาก็ยังคุยกันทุกวันแต่ไม่บ่อย คือตกลงกันว่าเป็นพี่น้องกันดีกว่าและเขาก็ยังเป็นคนดี คนเดิมที่ช่วยเหลือเราเสมอ) พอเราคบกับแฟนใหม่ได้ประมาณ 6 เดือน  เรารู้สึกคิดถึงแฟนเก่า ซึ่งเขาก็ไม่ได้ไปไหนก็คุยกันทุกวันเหมือนเดิมแต่ในฐานะพี่น้องแฟนใหม่เราก็รุ้และเคยพามาเจอกันแล้ว ทำแบบนี้เราผิดมากมั้ย? ล่าสุดเราได้มีโอกาสไปนอนบ้านแฟนเก่าอีกครั้งแต่ไม่ได้นอนด้วยกันแค่สองคนนะ มีคนอื่นด้วย ตอนที่นอนอยู่ภาพเก่าๆมันก็ย้อมขึ้นมาในหัวเรา และเขาก็ชอบนอนมองหน้าเราซึ่งเราไม่รุ้ว่าเขาคิดอะไรอยุ่ คิดเหมือนเรารึป่าว (คิดถึงวันเก่าๆ) แต่เราก็พยายามเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเองไม่ให้นึกถึงสิ่งเดิมๆ เราพยายามคิดเสมอว่าเรามีคนใหม่ของเราแล้ว เราจะไม่ทำอะไรที่มันผิดแน่นอน (ซึ่งใจจริงอยากกอดเขามากแต่เราก้ไม่ทำ ข่มตาหลับไป) ที่ไปนอนบ้านเขาเพราะมีเหตุจำเป็น สิ่งที่เราทำตอนนี้มันถือว่าผิดมั้ย? ตั้งแต่เรากลับบ้านมาภาพเก่าๆมันยิ่งฉายขึ้นมาในหัว เรานอนร้องไห้เพราะคิดถึงแต่ทำอะไรไม่ได้มาสองวันแล้ว 1.เพราะเรามีแฟนใหม่แล้ว และ 2.ถึงกลับไปคบแต่พ่อแม่เขาก็ไม่รับอยู่ดี