สุเมธดาบสยังปรับพื้นที่ไม่เสร็จดี พระทีปังกรพร้อมพระสาวกก็เสด็จดำเนินมาถึง สุเมธดาบสเห็นไม่ทันการณ์เพราะยังมีบ่อที่น้ำท่วมขังอยู่ช่วงตัวหนึ่ง
จึงตัดสินใจทอดตัวลงนอนปิดทับแอ่งน้ำนั้น ตั้งใจถวายชีวิตให้พระทีปังกรและพระสาวกเดินไปบนแผ่นหลังของตน
ไม่ปรารถนาให้พระบาทของพระพุทธองค์ต้องแปดเปื้อนโคลน
พระทีปังกรพุทธเจ้าทรงตรวจสอบดูด้วยพระสัพพัญญุตาญานก็รู้ว่าสุเมธดาบสผู้นี้เป็นพระโพธิสัตว์ผู้มีบารมีเต็มสมควรได้รับลัทธยาเทศน์ได้แล้ว
พระองค์จึงได้ทรงประกาศพุทธพยากรณ์ว่า

“ท่านทั้งหลายจงดูดาบสผู้มีตบะอันรุ่งเรืองนี้ ดาบสผู้นี้กระทำความปรารถนายิ่งใหญ่เพื่อความเป็นพระพุทธเจ้า ความปรารถนาของเขาจักสำเร็จในที่สุด
ใน ๔ อสงไขยกับเศษแสนกัปนับแต่นี้ เขาจักได้เป็นพระพุทธเจ้านามว่า โคตมะ ในอัตภาพนั้นของเขา จักมีนคร นามว่า กบิลพัสดุ์ เป็นที่อยู่อาศัย
พระมารดาทรงพระนามว่า มายา พระบิดาทรงพระนามว่าสุทโธทนะ พระอุปติสสะเป็นอัครสาวก พระโกลิตะเป็นอัครสาวกที่สอง
พระอานนท์เป็นพุทธอุปฐาก พระเขมาเถรีเป็นอัครสาวิกา พระอุบลวรรณาเถรีเป็นอัครสาวิกาที่สอง เขามีญาณแก่กล้าแล้วออกมหาภิเนษกรมณ์
ตั้งความเพียรอย่างใหญ่ รับข้าวปายาสที่โคนต้นไทร เสวยที่ฝั่งเเม่น้ำเนรัญชรา ขึ้นสู่โพธิมณฑล และจักตรัสรู้ที่โคนต้นอัสสัตถพฤกษ์”