มีใครเคยมีความรู้สึกว่างป่าวมากๆไหมคะ คือแบบในใจเรารู้สึกว่ามันไม่มีอะไรเลย มันเหนื่อยตลอดเวลา ทุกอย่างมันดูหน้าเบื่อไปหมด เอาแต่นอน บางที่คือท้องหิวมากแต่กินอะไรไม่ค่อยอร่อย ทุกอย่างมันดูหดหู่คือเป็นแบบนี้มาครบปี1แล้วคะ ที่แย่กว่านั้นคือทั้งที่เรามีคนข้างๆที่หวังดีด้วยมากมายแต่เรากลับรู้สึกโดดเดี่ยวมากๆ แล้วบางที่รัสึกหงุดหงิดง่ายมากๆคะแค่ถูกเรียกชื่อก็รำคาน ไม่ชอบนิสัยนี้เลยคะ มันทรมานมากๆ มันเจือนๆหน่วงๆพูดไม่ถูก