วันสงกรานต์อาจจะเป็นวันที่สนุกของใครหลายๆคน แต่สำหรับ จขกท คือไม่สนุกเลยสักนิด
บ้านของผมอยู่ต่างจังหวัด เมื่อก่อนจะมีถนนหลายสายที่เล่นน้ำสงกรานต์ได้อย่างสนุก ปัจจุบันคือเหลือถนนเส้นเดียวที่ปิดถนน แล้วให้เล่นน้ำสงกรานต์กัน ซ่งบ้านของผมตั้งอยู่บนถนนเส้นนี้ จากเมื่อก่อนเล่นน้ำกันอย่างสุภาพชน เล่นกันดี ไม่มีการตั้งวง ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ฉุด เปิดเพลงแข่งกันเสียงดัง เอาลำโพงมาตั้งแล้วเปิดเพลงแข่งกัน ซุ้มไหนดังกว่าใคร ไหนจะเป็นการเปิดเพลงจากเทศบาลอีก ขอรวบรวมข้อเดือนร้อนคร่าวๆ
1.การยิงกัน การทะเลาะวิวาท จะมีการยิงกันแทบทุกวัน ซึ่งถนนคือหน้าบ้านผมเลย(ตึกแถวค้าขาย) การกว่าแมวทะเลาะ ปาขวดแก้ว ไล่ตีกัน แทบทุกๆชั่วโมง คือคนเมาแล้วก็ทะเลาะกัน ยกกันมาเป็นขโยง นี่คือบ้านเรา ความปลอดภัยอยู่ที่ไหน บางวันทะเลาะกันแล้ว มาขอหลบในบ้านเรา
2.การใช้ชีวิตประจำวัน การหาอาหาร การออกไปทำธุระ ทุกอย่างคือทำได้ไม่สะดวกแทบทุกอย่าง
3.การที่ต้องการขับถ่าย แล้วมาขอเข้าที่บ้าน แต่บ้านใจดี ก็ให้เข้าแล้วต้องมาเช็ดน้ำให้อีก ไหนจะคราบแป้งนั่งขัดกันไป ถบางคนก็ไปฉี่รดต้นไม้หลังบ้านกัน กลิ่นเหม็นไปหมด ยิ่งกว่าหมายิ่งแมว
4.การเปิดเพลงเสียงดัง ลองนึกภาพตาม การที่เอาลำโพงมาเปิดเพลงเสียงดัง เอาลำโพงเป็นร้อยๆตัวมาเปิดเสียงตีกันไปหมด หนวกหูมาก ซึ่งต้องทนฟังตลอด ตั้งแต่ 8 โมง เพลงจากเทศบาลก็เปิดแล้ว ฟ้าใหม่แล้วละนะน้อง เห้ออออออออ เปิดตั้งแต่ยังไม่สงกรานต์ ต้องทนฟังไป เปิดวนไปอยู่ไม่กี่เพลง น่ารำคาญมาก พอเที่ยงๆก็คือลำโพงเป็นร้อยตัวมาเปิดพร้อมกัน กว่าจะเลิกเล่นกันก็เที่ยงคืน ตี 1 ตำรวจบอกไว้ไม่ให้เกิน 3 ทุ่ม ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ นอนก็ไม่ได้ ต้องอยู่บ้านอย่างทรมาน เคยไปขอร้องให้เปิดเพลงเบาๆหลายรอบแล้ว แต่ก็โดนด่า จะโดนลุมกลับมา
5.เรื่องขยะ ด้วยความมักง่ายของคน ขยะคือทิ้งแล้วกลิ่นมันเหม็นเน่า รวมกับน้ำอีกอะไรอีก แล้วแป้ง ดินสอพอง มันเน่า เหม็นตบอบอวน ไม่ลูกชิ้น ถุ้งแป้ง กระถาง วางเต็มไปหมด รวมทั้งอาหารต่าง
6.แป้ง ดินสอพอง ที่อยู่ตามถนน ตามฟุตบาท ตอนมันเปียกมันไม่เป็นไรหรอก แต่พอมันแห้ง รถขับผ่านไปผ่านมา มันไม่ต่างอะไรกับถนนูกรังเลย ฝุ่นเต็มไปหมด
7.สำคัญที่สุด มีปีนึงผมป่วย แล้วเกิดชอค รถพยาบาลไม่สามารถขับเข้าไปได้ และรถที่บ้านของผมก็ไม่สามรถขับออกมาได้ ที่บ้านต้องทุลักทุเลพากันออกมา ซึ่งแน่นอน คนที่จะเล่นก็คือเล่นอย่างเดียว ไม่สนใจว่าใครจะเป็นอย่างไร นี่มันคือชีวิตคนเลยนะครับ
จริงมันมีเยอะมากบรรยายไม่ไหว ฝากไว้คือ อยากให้ทุกคนมีความรับผิดชอบด้วย ทั้งรับผิดชอบต่อตนเองและส่วนรวม ลองมอง core จริงๆของประเพณีคืออะไร ทำอะไรก็ได้ที่ไม่ให้คนอื่นเดือนร้อน แต่ทุกวันนี้คือหลายคนกำลังเบียดเบียนกันอยู่
วันสงกรานต์ไม่ได้สนุกสำหรับทุกคน
บ้านของผมอยู่ต่างจังหวัด เมื่อก่อนจะมีถนนหลายสายที่เล่นน้ำสงกรานต์ได้อย่างสนุก ปัจจุบันคือเหลือถนนเส้นเดียวที่ปิดถนน แล้วให้เล่นน้ำสงกรานต์กัน ซ่งบ้านของผมตั้งอยู่บนถนนเส้นนี้ จากเมื่อก่อนเล่นน้ำกันอย่างสุภาพชน เล่นกันดี ไม่มีการตั้งวง ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ฉุด เปิดเพลงแข่งกันเสียงดัง เอาลำโพงมาตั้งแล้วเปิดเพลงแข่งกัน ซุ้มไหนดังกว่าใคร ไหนจะเป็นการเปิดเพลงจากเทศบาลอีก ขอรวบรวมข้อเดือนร้อนคร่าวๆ
1.การยิงกัน การทะเลาะวิวาท จะมีการยิงกันแทบทุกวัน ซึ่งถนนคือหน้าบ้านผมเลย(ตึกแถวค้าขาย) การกว่าแมวทะเลาะ ปาขวดแก้ว ไล่ตีกัน แทบทุกๆชั่วโมง คือคนเมาแล้วก็ทะเลาะกัน ยกกันมาเป็นขโยง นี่คือบ้านเรา ความปลอดภัยอยู่ที่ไหน บางวันทะเลาะกันแล้ว มาขอหลบในบ้านเรา
2.การใช้ชีวิตประจำวัน การหาอาหาร การออกไปทำธุระ ทุกอย่างคือทำได้ไม่สะดวกแทบทุกอย่าง
3.การที่ต้องการขับถ่าย แล้วมาขอเข้าที่บ้าน แต่บ้านใจดี ก็ให้เข้าแล้วต้องมาเช็ดน้ำให้อีก ไหนจะคราบแป้งนั่งขัดกันไป ถบางคนก็ไปฉี่รดต้นไม้หลังบ้านกัน กลิ่นเหม็นไปหมด ยิ่งกว่าหมายิ่งแมว
4.การเปิดเพลงเสียงดัง ลองนึกภาพตาม การที่เอาลำโพงมาเปิดเพลงเสียงดัง เอาลำโพงเป็นร้อยๆตัวมาเปิดเสียงตีกันไปหมด หนวกหูมาก ซึ่งต้องทนฟังตลอด ตั้งแต่ 8 โมง เพลงจากเทศบาลก็เปิดแล้ว ฟ้าใหม่แล้วละนะน้อง เห้ออออออออ เปิดตั้งแต่ยังไม่สงกรานต์ ต้องทนฟังไป เปิดวนไปอยู่ไม่กี่เพลง น่ารำคาญมาก พอเที่ยงๆก็คือลำโพงเป็นร้อยตัวมาเปิดพร้อมกัน กว่าจะเลิกเล่นกันก็เที่ยงคืน ตี 1 ตำรวจบอกไว้ไม่ให้เกิน 3 ทุ่ม ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ นอนก็ไม่ได้ ต้องอยู่บ้านอย่างทรมาน เคยไปขอร้องให้เปิดเพลงเบาๆหลายรอบแล้ว แต่ก็โดนด่า จะโดนลุมกลับมา
5.เรื่องขยะ ด้วยความมักง่ายของคน ขยะคือทิ้งแล้วกลิ่นมันเหม็นเน่า รวมกับน้ำอีกอะไรอีก แล้วแป้ง ดินสอพอง มันเน่า เหม็นตบอบอวน ไม่ลูกชิ้น ถุ้งแป้ง กระถาง วางเต็มไปหมด รวมทั้งอาหารต่าง
6.แป้ง ดินสอพอง ที่อยู่ตามถนน ตามฟุตบาท ตอนมันเปียกมันไม่เป็นไรหรอก แต่พอมันแห้ง รถขับผ่านไปผ่านมา มันไม่ต่างอะไรกับถนนูกรังเลย ฝุ่นเต็มไปหมด
7.สำคัญที่สุด มีปีนึงผมป่วย แล้วเกิดชอค รถพยาบาลไม่สามารถขับเข้าไปได้ และรถที่บ้านของผมก็ไม่สามรถขับออกมาได้ ที่บ้านต้องทุลักทุเลพากันออกมา ซึ่งแน่นอน คนที่จะเล่นก็คือเล่นอย่างเดียว ไม่สนใจว่าใครจะเป็นอย่างไร นี่มันคือชีวิตคนเลยนะครับ
จริงมันมีเยอะมากบรรยายไม่ไหว ฝากไว้คือ อยากให้ทุกคนมีความรับผิดชอบด้วย ทั้งรับผิดชอบต่อตนเองและส่วนรวม ลองมอง core จริงๆของประเพณีคืออะไร ทำอะไรก็ได้ที่ไม่ให้คนอื่นเดือนร้อน แต่ทุกวันนี้คือหลายคนกำลังเบียดเบียนกันอยู่