ไม่ได้อ่านนิยายนะคะ แต่สำหรับความรู้สึกจากละครคือ ต่ายรักพี่กลดมากแบบไม่รู้ตัวเองเหมือนที่พี่กลดรักต่ายแบบไม่รู้ใจตัวเองเหมือนกันนี่แหละ
ต่างกันตรงที่พี่กลดโตแล้ว พิจารณาอารมณ์ความรู้สึกตัวเองได้ดีกว่าจึงเข้าใจตัวเองและแสดงออกมาก่อน
สำหรับต่าย ต่ายขาดพี่กลดไม่ได้เลย ตั้งแต่ตอนจะไปทำ ดร. ให้เสร็จต่ายก็เสียใจ เหมือนพี่กลดเป็นทุกอย่างแทนพ่อ เป็นพี่ เป็นเพื่อน ที่พยายามยุให้รักกับอาเล็กจริงๆก็เพราะอยากให้พี่กลดอยู่ใกล้ๆ อยากสมหวังในความรู้สึกตัวเองบ้าง หลังจากที่ผิดหวังกับการถูกแยกกับพ่อและถูกกักอยู่ในไร่ราชไมตรี ตอนพี่กลดไปจริงๆก็เสียใจฟูมฟาย แต่ก็ไม่ได้ร้องเพราะพี่กลดจากอาเล็กไป ที่ร้องเพราะไม่เอาพี่แปงซึ่งเป็นเหมือนส่วนนึงของจิตใจกระต่ายไปด้วย
แล้วขนาดตอนพี่กลดกลับมาเรียกชื่อต่ายเป็นมิรันตีก็งอนยกใหญ่ เพราะถือว่าตัวเองสำคัญกับพี่กลด แต่พอมาโดนจี้จุดก็พาคิดน้อยใจว่าตัวเองไม่สำคัญจริง เป็นแค่แม่สื่อก็ไม่ควรคิดอะไรแบบนี้มั้ยล่ะคะ
พอหายงอนกัน มีอะไรที่ทั้งสุข เศร้า ก็ไประบาย ไปปรึกษาพี่กลดตลอด วันเกิดพี่กลดต่ายก็เป็นคนเดียวที่รู้แล้วก็จัดเตรียมโน่นนี่ถึงขั้นยอมขายผม ตากลดเองก็ไปงอนเค้าอีกว่าเค้าลืมสัญญา ..โอยย สัญญาแบบนี้พี่น้องไม่ตกลงกันมั้งคะ
ที่สุดแล้วคือพี่กลดคือที่พึ่งทางใจของต่าย เป็นโลกของต่าย ภาพกระต่ายบนพระจันทร์ทรงกลดลอยมาให้เห็นเลยว่ากระต่ายจะสวยงามเมื่ออยู่บนพระจันทร์ที่เปล่งประกาย

อินนน55

ในนิยายหนูต่ายรักพี่กลดมากนะคะ ช่วงแรกเห็นพี่กลดเป็นมิสเตอร์เทิ่ง คงแก่เรียน
แต่พอคบรู้จักกันไป พี่กลดนี่คมในฝักของจริง แต่ถอดคราบมาเล่นซนกะยัยหนูต่าย
ต่ายเลยรัก และเคารพพี่กลดมาก เป็นเหมือนรักซึมลึกค่ะ

ช่วงแรกที่อยู่ไร่ก่อนเข้าคอนแวนต์
นอกจากอาเล็ก ก็มีพี่กลดนี่แหละค่ะ คอยห่วงใย (ในคราบลูกสมุนของหนูต่าย)

อารมณ์ซึนค่ะ ใกล้ชนิดสนิทกันมาก เป็นเหมือนคู่หูต่างวัยกัน
พี่กลดเนี่ย ไม่รู้ใจตัวเอง ว่าหลงรักเด็กน้อยเข้าไปแล้ว
มีเพ็ญลักษณ์ที่รอ รอจนรู้แก่ใจว่า ยังไง ทรงกลด ก็ไม่เดินเข้ามามากว่านี้
จึงตกลงปลงใจกับอิศเรศค่ะ


กว่าจะรู้ใจตัวเองก็เดินทางเกือบรอบโลกค่ะ ^^

ในนิยายนี่พูดคำว่ารักกัน ตอนจบเรื่องเลยค่ะ

ก่อนหน้านั้นแทบไม่มีโมเม้น เลย ^^
แต่อินกับความรักของสาวน้อยกับมิสเตอร์เทิ่งมากค่ะ