ขอแชร์ประสบการณ์ ความเสี่ยงอันตรายถึงชีวิตจากการใช้บริการเเท๊กซี่จากสนามบินสุวรรณภูมิ
เหตุการณ์คืน 14 เมษาฯ ช่วงเวลาตีหนึ่งเกือบๆตีสอง เหตุเกิดเพราะรถที่บ้านมารับแต่กระเป๋าและสัมภาระ กับจำนวนคนเยอะเกินไป จึงต้องแยกไปใช้บริการแท๊กซี่สนามบิน
จขกท. กดคิวแท๊กซี่จากตู้ ขึ้นรถได้ก็เตรียมซ่อนตาดำทันที เพราะเดินทางมากับญาติ จึงวางใจว่าพักผ่อนได้สบายใจ
หลังจากรถแท๊กซี่ออกจากสนามบินได้สักพัก เหตุไม่ปกติก็เกิดขึ้นตรงหน้าด่านจ่ายบัตรผ่านทางด่วน
คนขับแท๊กซี่เข้าช่องทางตู้จ่ายบัตรโดยไม่รับบัตร
ญาติ : พี่ทำไมไม่รับบัตร ขาลงทางด่วนต้องใช้
คนขับ : อ่อ.. ผมลืม(ตาสลึมสลือสะบัดคอไปมา)
คนขับจอดรถหลังไม้กั้น แล้วเดินไปรับบัตร จขกท. กำลังง่วงเต็มที่ก็เลยหลับต่อ มาสะดุ้งตื่นอีกทีเพราะเสียงเรียกคนขับของญาติดังมาก
ญาติ : พี่ๆ พี่ง่วงใช่ไหม พี่จอดรถข้างทางเลยผมจะลงตรงนี้
คนขับ : ผมไม่ได้ง่วงนะครับ
ญาติ : พี่ไม่ง่วงได้ไง ผมเห็นพี่ขับรถส่ายไปมา ผมคอยมองพี่มาตลอด พี่ต้องจอดให้พวกผมลงข้างหน้าผมไม่ไว้ใจ จอดเลยๆ
คนขับ : ผมขับต่อได้ ชวนคุยไปแบบนี้เเหละไม่เป็นไร จะได้ไม่หลับ
จขกท : ไม่เอาค่ะ จอดเลยตอนนี้ข้างหน้านี่แหละ (ตกใจคำพูดของคนขับมาก)
คนขับ : งั้นเดี๋ยวผมจอดส่งตรงบางนานะ
ญาติ : ไม่!! พี่จอดเลย เดี๋ยวผมขับให้เอง ชีวิตพี่ ครอบครัวพี่ รถพี่ ชีวิตผม พี่รับผิดชอบไม่ไหวหรอก ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา
จขกท : ใช่ๆ ถ้าไม่จอดจะใช้ข้อมูลที่มีจากบัตรคิว ร้องเรียนไปที่ศูนย์และจนท.สนามบินนะคะ
หลังจากพูดจบ จขกท. ก็หาเอกสารคิวแท๊กซี่ เตรียมกดโทรฯ
คนขับ : ครับๆ
หลังจากนั้นก็สลับให้ญาติของจขกท. เป็นคนขับ
ญาติ : พี่หลับไปเลยนะครับ ไม่ต้องห่วงผมไม่พาพี่ไปฆ่าแน่ๆ พี่พักผ่อนไปเลยเดี๋ยวถึงผมปลุกเอง บ้านพี่อยู่ที่ไหน พี่ออกมาขับตั้งแต่กี่โมงครับ? พี่หลับเลยนะเดี๋ยวขากลับบ้านพี่ หลับในขึ้นมาพี่จะไม่ถึงบ้าน ลูกเมียพี่รออยู่นะ
คนขับ : ผมอยู่ลาดพร้าว ออกมาขับตั้งแต่เช้า ผมกะว่าจะรับเป็นรอบสุดท้าย
จขกท. : นั่นงะ! เกือบเป็นรอบสุดท้ายของชีวิตแล้วมะ(คิดในใจ)
คนขับ : Zzzzzzzzzzzz
(มีภาพประกอบการหลับค่ะ)
หลังจากลงทางด่วน ใกล้ถึงบ้าน
ญาติ : พี่ๆ เข้าถนน.... แล้วครับ พี่ดูทางดีๆเดี๋ยวพี่กลับออกมาไม่ถูก คราวหน้าถ้าง่วงพี่จอดนอนหรือห้ามไปรับผู้โดยสารอีกนะครับ เดี๋ยวจะ้เดือดร้อน
จขกท. เองตาโตตลอดทางหลับไม่ลงตั้งแต่รู้ว่าเกือบสิ้นชื่อ สิ้นชีวิต คิดแล้วรู้สึกเลยว่าเพียงแค่กระพริบตา หากคนขับหลับในไปจริงๆ ไม่มีโอกาสหน้า โอกาสแก้ตัวอีกเลย ด้วยถนนที่ว่างช่วงดึกกับอัตราความเร็วของรถที่วิ่งแต่ละคันไม่ต่ำกว่า 100 กม / ชม.
จึงขอฝากให้เพื่อนเพื่อเป็นอุทาหรณ์ ถ้าต้องใช้บริการแท๊กซี่ในตอนกลางคืน ยิ่งเป็นช่วงดึกมากๆ โปรดอย่าไว้ใจฝากชีวิตไว้คนขับ คอยสังเกตุอาการ คอยเช็คสภาพ คอยจ้องตาคนขับรถแท๊กซี่ไว้ให้ดีๆค่ะ
สติ และตนเป็นที่พึ่งแห่งตนในทุกขณะ
ขอให้ทุกท่านเดินทางด้วยความปลอดภัยทุกคนนะคะ
เตือนภัยแท๊กซี่ สนามบินสุวรรณภูมิ
เหตุการณ์คืน 14 เมษาฯ ช่วงเวลาตีหนึ่งเกือบๆตีสอง เหตุเกิดเพราะรถที่บ้านมารับแต่กระเป๋าและสัมภาระ กับจำนวนคนเยอะเกินไป จึงต้องแยกไปใช้บริการแท๊กซี่สนามบิน
จขกท. กดคิวแท๊กซี่จากตู้ ขึ้นรถได้ก็เตรียมซ่อนตาดำทันที เพราะเดินทางมากับญาติ จึงวางใจว่าพักผ่อนได้สบายใจ
หลังจากรถแท๊กซี่ออกจากสนามบินได้สักพัก เหตุไม่ปกติก็เกิดขึ้นตรงหน้าด่านจ่ายบัตรผ่านทางด่วน
คนขับแท๊กซี่เข้าช่องทางตู้จ่ายบัตรโดยไม่รับบัตร
ญาติ : พี่ทำไมไม่รับบัตร ขาลงทางด่วนต้องใช้
คนขับ : อ่อ.. ผมลืม(ตาสลึมสลือสะบัดคอไปมา)
คนขับจอดรถหลังไม้กั้น แล้วเดินไปรับบัตร จขกท. กำลังง่วงเต็มที่ก็เลยหลับต่อ มาสะดุ้งตื่นอีกทีเพราะเสียงเรียกคนขับของญาติดังมาก
ญาติ : พี่ๆ พี่ง่วงใช่ไหม พี่จอดรถข้างทางเลยผมจะลงตรงนี้
คนขับ : ผมไม่ได้ง่วงนะครับ
ญาติ : พี่ไม่ง่วงได้ไง ผมเห็นพี่ขับรถส่ายไปมา ผมคอยมองพี่มาตลอด พี่ต้องจอดให้พวกผมลงข้างหน้าผมไม่ไว้ใจ จอดเลยๆ
คนขับ : ผมขับต่อได้ ชวนคุยไปแบบนี้เเหละไม่เป็นไร จะได้ไม่หลับ
จขกท : ไม่เอาค่ะ จอดเลยตอนนี้ข้างหน้านี่แหละ (ตกใจคำพูดของคนขับมาก)
คนขับ : งั้นเดี๋ยวผมจอดส่งตรงบางนานะ
ญาติ : ไม่!! พี่จอดเลย เดี๋ยวผมขับให้เอง ชีวิตพี่ ครอบครัวพี่ รถพี่ ชีวิตผม พี่รับผิดชอบไม่ไหวหรอก ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา
จขกท : ใช่ๆ ถ้าไม่จอดจะใช้ข้อมูลที่มีจากบัตรคิว ร้องเรียนไปที่ศูนย์และจนท.สนามบินนะคะ
หลังจากพูดจบ จขกท. ก็หาเอกสารคิวแท๊กซี่ เตรียมกดโทรฯ
คนขับ : ครับๆ
หลังจากนั้นก็สลับให้ญาติของจขกท. เป็นคนขับ
ญาติ : พี่หลับไปเลยนะครับ ไม่ต้องห่วงผมไม่พาพี่ไปฆ่าแน่ๆ พี่พักผ่อนไปเลยเดี๋ยวถึงผมปลุกเอง บ้านพี่อยู่ที่ไหน พี่ออกมาขับตั้งแต่กี่โมงครับ? พี่หลับเลยนะเดี๋ยวขากลับบ้านพี่ หลับในขึ้นมาพี่จะไม่ถึงบ้าน ลูกเมียพี่รออยู่นะ
คนขับ : ผมอยู่ลาดพร้าว ออกมาขับตั้งแต่เช้า ผมกะว่าจะรับเป็นรอบสุดท้าย
จขกท. : นั่นงะ! เกือบเป็นรอบสุดท้ายของชีวิตแล้วมะ(คิดในใจ)
คนขับ : Zzzzzzzzzzzz
(มีภาพประกอบการหลับค่ะ)
หลังจากลงทางด่วน ใกล้ถึงบ้าน
ญาติ : พี่ๆ เข้าถนน.... แล้วครับ พี่ดูทางดีๆเดี๋ยวพี่กลับออกมาไม่ถูก คราวหน้าถ้าง่วงพี่จอดนอนหรือห้ามไปรับผู้โดยสารอีกนะครับ เดี๋ยวจะ้เดือดร้อน
จขกท. เองตาโตตลอดทางหลับไม่ลงตั้งแต่รู้ว่าเกือบสิ้นชื่อ สิ้นชีวิต คิดแล้วรู้สึกเลยว่าเพียงแค่กระพริบตา หากคนขับหลับในไปจริงๆ ไม่มีโอกาสหน้า โอกาสแก้ตัวอีกเลย ด้วยถนนที่ว่างช่วงดึกกับอัตราความเร็วของรถที่วิ่งแต่ละคันไม่ต่ำกว่า 100 กม / ชม.
จึงขอฝากให้เพื่อนเพื่อเป็นอุทาหรณ์ ถ้าต้องใช้บริการแท๊กซี่ในตอนกลางคืน ยิ่งเป็นช่วงดึกมากๆ โปรดอย่าไว้ใจฝากชีวิตไว้คนขับ คอยสังเกตุอาการ คอยเช็คสภาพ คอยจ้องตาคนขับรถแท๊กซี่ไว้ให้ดีๆค่ะ
สติ และตนเป็นที่พึ่งแห่งตนในทุกขณะ
ขอให้ทุกท่านเดินทางด้วยความปลอดภัยทุกคนนะคะ