สวัสดีคะ กระทู้นี่เป็นกระทู้เเรกอาจงงๆหน่อยนะคะ
คือเราเป็นคนขี้น้อยใจมากๆเลยค่ะ เราถูกครอบครัวเลี้ยงมาด้วยความกดดันอย่างหนักตั้งเเต่เล็ก โดนบังคับมาตลอด ไม่เคยให้ออกไปไหน ขออะไรไม่เคยได้ เวลาเราอยากไปไหนเราก็บอกเเม่ เเม่ก็บอกว่าจะพาไป พอถึงเวลาเเม่เราก็ไม่สนใจ เราก็น้อยใจมาตลอด พอถามก็หาว่าเซาซี้ ตอนนี้เราม.3 กำลังจะขึ้นม.4 เราได้มาอยู่กับป้า อะไรๆก็ดีขึ้นจริงเเต่เรารู้สึกว่าสภาพจิตใจเราเเย่มาก เพราะป้าชอบดูถูก ว่าเราตลอด เช่น เรากำลังปอกมะม่วงอยู่เเล้วมันไม่สวยเราก็พยายามให้มันสวย ป้าเราก็จะพูดว่า ทำอะไรไม่เคยเป็นเลยไอเด็กพวกนี่ บลาๆอีกหลายอย่าง เเล้วบางครั้งเราก็จะได้ยินป้าๆนินทาเรา เราก็เสียใจมากได้นั่งเเต่ฟัง เราก็กั่นนํ้าตาได้อยู่ พอป้าเดินออกมา เราก็จะฝืนยิ้ม ฝืนร่าเริงมาตลอด พอตอนดึกๆเราจะนอนไอเรื่องพวกนี่ก็พุดขึ้นในสมองเราก็ร้องไห้ เราร้องไห้เกือบทุกคืน บ้างครั้งก็เคยคิดว่าเขาไม่รักไม่ชอบเราหรอก ถึงนินทาอย่างนู้นอย่างนี่ เราเคยจะคิดฆ่าตัวตายหลายครั้งเเต่ก็ได้เเค่คิด เวลาเราถือมีดมันจะรู้สึกสั่นๆ รู้สึกอยากเอามาเเทงตัวเองให้มันตายๆไปซะ
ยิ่งมีหลานมาอยู่ด้วยยิ่งน้อยใจ ป้าตามใจหลานสุดยอด เเล้วหลานก็ชอบด่าชอบเถียงเรา เรารำคาญมากเราเลยขอให้ป้าพาหลานไปนอนอีกบ้าน เเต่ป้าก็บอกมันจะนอนไหนก็ตามใจมัน เราน้อยใจมากเลยวันนั้นนอนร้องไห้ เเต่พอตอนเช้าเราก็จะทำตัวปกติทั้งๆที่เราเจ็บปวดมาก ทำไมเขาต้องทำกับเราเเบบนี้ เราไม่ดีตรงไหนทั้งๆที้เราปรับรุงตัวมาตลอด เราถามตัวเองมาตลอดเราเกิดมาทำไม มีช่วงหนึ่งที่คะเเนนo-netออก คะเเนนน้อยกว่าที่พ่อเเม่คาดไว้ โทรมาว่ามาด่า จนเราหูเปียกหมด เเล้วกลับเข้าไปนอนไปร้องไห้ ร้องหลายวัน รู้สึกไร้ค่ามาก เเละเคลียดมากๆ เวลาเราเคลียดจะชอบดึงขนนิ้วมือตัวเองมันทำให้รู้สึกใจเย็นลง เราเป็นเเบบนี้มาตลอด เรากลัวเป็นปัญหาในอนาคต กลัวมันจะเลวร้ายกว่านี่อีก
เราควรทำอย่างไรดีT^T
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
(พิมพ์ผิดประการได้ขอโทษด้วยนะคะ)
เราเป็นคนขี้น้อยใจเเละคิดมากทำไงดีคะ?
คือเราเป็นคนขี้น้อยใจมากๆเลยค่ะ เราถูกครอบครัวเลี้ยงมาด้วยความกดดันอย่างหนักตั้งเเต่เล็ก โดนบังคับมาตลอด ไม่เคยให้ออกไปไหน ขออะไรไม่เคยได้ เวลาเราอยากไปไหนเราก็บอกเเม่ เเม่ก็บอกว่าจะพาไป พอถึงเวลาเเม่เราก็ไม่สนใจ เราก็น้อยใจมาตลอด พอถามก็หาว่าเซาซี้ ตอนนี้เราม.3 กำลังจะขึ้นม.4 เราได้มาอยู่กับป้า อะไรๆก็ดีขึ้นจริงเเต่เรารู้สึกว่าสภาพจิตใจเราเเย่มาก เพราะป้าชอบดูถูก ว่าเราตลอด เช่น เรากำลังปอกมะม่วงอยู่เเล้วมันไม่สวยเราก็พยายามให้มันสวย ป้าเราก็จะพูดว่า ทำอะไรไม่เคยเป็นเลยไอเด็กพวกนี่ บลาๆอีกหลายอย่าง เเล้วบางครั้งเราก็จะได้ยินป้าๆนินทาเรา เราก็เสียใจมากได้นั่งเเต่ฟัง เราก็กั่นนํ้าตาได้อยู่ พอป้าเดินออกมา เราก็จะฝืนยิ้ม ฝืนร่าเริงมาตลอด พอตอนดึกๆเราจะนอนไอเรื่องพวกนี่ก็พุดขึ้นในสมองเราก็ร้องไห้ เราร้องไห้เกือบทุกคืน บ้างครั้งก็เคยคิดว่าเขาไม่รักไม่ชอบเราหรอก ถึงนินทาอย่างนู้นอย่างนี่ เราเคยจะคิดฆ่าตัวตายหลายครั้งเเต่ก็ได้เเค่คิด เวลาเราถือมีดมันจะรู้สึกสั่นๆ รู้สึกอยากเอามาเเทงตัวเองให้มันตายๆไปซะ
ยิ่งมีหลานมาอยู่ด้วยยิ่งน้อยใจ ป้าตามใจหลานสุดยอด เเล้วหลานก็ชอบด่าชอบเถียงเรา เรารำคาญมากเราเลยขอให้ป้าพาหลานไปนอนอีกบ้าน เเต่ป้าก็บอกมันจะนอนไหนก็ตามใจมัน เราน้อยใจมากเลยวันนั้นนอนร้องไห้ เเต่พอตอนเช้าเราก็จะทำตัวปกติทั้งๆที่เราเจ็บปวดมาก ทำไมเขาต้องทำกับเราเเบบนี้ เราไม่ดีตรงไหนทั้งๆที้เราปรับรุงตัวมาตลอด เราถามตัวเองมาตลอดเราเกิดมาทำไม มีช่วงหนึ่งที่คะเเนนo-netออก คะเเนนน้อยกว่าที่พ่อเเม่คาดไว้ โทรมาว่ามาด่า จนเราหูเปียกหมด เเล้วกลับเข้าไปนอนไปร้องไห้ ร้องหลายวัน รู้สึกไร้ค่ามาก เเละเคลียดมากๆ เวลาเราเคลียดจะชอบดึงขนนิ้วมือตัวเองมันทำให้รู้สึกใจเย็นลง เราเป็นเเบบนี้มาตลอด เรากลัวเป็นปัญหาในอนาคต กลัวมันจะเลวร้ายกว่านี่อีก
เราควรทำอย่างไรดีT^T
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
(พิมพ์ผิดประการได้ขอโทษด้วยนะคะ)