รีวิวเรื่องที่ 3/100


หนังเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองของผู้กำกับ Wes Anderson ที่ผมได้มีโอกาสดู (เรื่องแรกคือ Fantastic Mr.Fox) ซึ่งทำให้ผมหลงใหลในเสน่ห์และติดตามหนังของ Wes Anderson อย่างเต็มตัว ซึ่งเรื่องนี้ถือว่าเป็นผลงานชิ้นโบว์แดงของ Wes Anderson ทีเดียวหลังจากชนะรางวัล OSCAR ถึง4สาขาเลยทีเดียวในปี 2015  หลังจากดูเรื่อง The Grand Buddapest Hotel ผมได้ไล่ตามดูหนังของ Wes Anderson เรื่องเก่าๆอีกหลายเรื่องไม่ว่าจะเป็น Moonrise Kingdom, The Darjeeling Limited, The Life Aquatic with Steve Zissou, The Royal Tenenbaums และ Rushmore  หนังทุกเรื่องจะมีสไตล์เฉพาะตัวเหมือนเป็นลายเซ็นของผู้กำกับที่ไม่มีใครสามารถเลียนแบบได้ไม่ว่าจะการกำกับภาพที่มักให้ตัวละครมักอยู่จุดศูนย์กลางของเฟรม, บทสนทนาของตัวละครที่มีจังหวะและมีรูปแบบเฉพาะตัวและเพลงประกอบที่โดดเด่น ตัวละครของWes Andersonมักมีความชัดเจนและมีบุคลิคที่สุดโต่งและไร้เดียงสาอยู่เสมอ



The Grand Buddapest Hotel ว่าด้วยเรื่องของZEROพนักงานบริการในล๊อบบี้ฝึกหัดของโรงแรม Grand Buddapest ซึ่งอยู่ในความดูแลของ Gustave ผู้จัดการโรงแรม ทั้งคู่ได้เข้าไปพัวพลันกับคดีฆาตกรรม Madame D.(มาดาม ดี)หญิงแก่มหาเศรษฐีที่มีความสัมพันธ์เชิงสวาทกับGustave ซึ่งMadame D. ซึ่งGustaveได้ถูกDmitriลูกชายของMadame D.ใส่ร้ายทำให้เขาถูกตัดสินให้ติดคุก Zeroได้ช่วยGustaveแหกคุกและพยายามหาSergeพ่อบ้านของMadame D.ผู้รู้ว่าใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดเพื่อแก้ต่างGustave

หนังเรื่องนี้นอกจากมีตัวละครหลักอยู่2ตัวคือZeroและGustave ซึ่งมีตัวละครประกอบเยอะมากที่เข้ามาช่วยเสริมเนื้อเรื่องให้มีสีสันมากขึ้น(ส่วนมากเป็นดารามากฝีมือซึ่งเคยเริ่มงานกับ Wes Anderson ในหนังเรื่องก่อนๆทั้งสิ้นเช่น Adrien Brody, Tilda Swinton, Jason Schwartzman, Edward Nortonและ Bill Murray ) ความสัมพันธ์ฉันเพื่อนและผู้ดูแลของ ZeroและGustaveสามารถทำให้ผมยิ้มได้ในหลายฉากมันมีความน่ารักและงดงามมากท่ามกลางสถานการณ์ที่วุ่นวายและอันตรายที่ทั้งคู่ต้องเผชิญ สถานการณ์ที่เกิดขึ้นในเรื่องถ้าไปเกิดขึ้นในหนังเรื่องอื่นอาจทำให้กลายเป็นหนัง Dramaที่ตึงเครียดและเข้มข้นได้เลยแต่ไม่ใช่กับหนังของ Wes Andersonเพราะไม่ว่าทางข้างหน้าจะมืดแค่ไหนตัวละครของเขามักไม่แสดงความกังวลให้เห็น มีมุมมองในแง่ดีและพยายามหาทางออกโดยไม่คิดอะไรมากเสมอ นี่เป็นอีกสิ่งที่มักเกิดขึ้นในโลกของWes Andersonแต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้หนังไม่realด้วยเช่นกัน(ซึ่งผมคิดว่าผู้กำกับไม่ต้องการงานที่realอยู่แล้วเขาแค่ต้องการมอบความบังเทิงเท่านั้น) หนึ่งในสิ่งที่โดดเด่นมากของหนังคือ set ฉากและโทนสีที่ย้อนยุคเหมือนยุโรปในยุค 80 ซึ่งผมไม่ค่อยเห็นมากนักในหนังปัจจุบันเพราะมันช่างเฉิ่มและดูลิเกมากในความรู้สึกผม แต่เพราะอะไรไม่รู้เวลาผมเห็นสีชมพูอ่อนผมมักนึกถึงหนังเรื่องนี้เสมอนั้นแสดงให้เห็นว่าหนังทำสำเร็จในแง่ของการเป็นที่จดจำและเป็นที่ยอมรับในแง่ศิลปะเช่นกันเพราะได้รับรางวัล Oscar ในสาขา Best Achievement in Production Design

รีวิวตัวละคร (เนื่องจากตัวละครเยอะมากจะขอพูดถึงแค่ตัวละครที่เด่นๆนะครับ)

Zero (Tony Revolori) นักแสดงหนุ่มน้อยคนนี้ทำให้คนดูรักได้ไม่ยากจากการมองโลกในแง่ดี ใบหน้าที่นิ่งแต่แฝงด้วยความจริงใจ และบทสนทนาที่ตรงไปตรงมาแบบเด็กๆ

M. Gustave(Ralph Fiennes) นักแสดงเจ้าบทบาทคนนี้ทำให้เราลืมเขาในบทพ่อมดร้ายในเรื่อง Harry Potter ไปเลย เขาช่างแสดงออกมาได้น่ารักและมีเสน่ห์ไม่ว่าอยู่ในสถานการณ์ไหน Ralph ได้เข้าชิงในหลายๆรางวัลจากบทนี้อีกด้วยเพราะเขาแสดงว่าได้ดีถึงดีมากที่สุดสมราคานักแสดงA classของ Hollywood

Dmitri (Adrien Brody) แสดงออกมาได้อย่างเยือกเย็นและร้ายกาจจริงๆในฐานะตัวร้ายของเรื่อง ผมชอบcharacter ของ Adrien ในเรื่องนี้มากโดยเฉพาะหนวดของเขาในเรื่องที่ดูแล้วสมกับเป็นลุคของตัวโกงจริงๆ

Willem Dafoe (Jopling) สมุนของDmitri ที่ไม่มีบทพูดมากนักอาศัยการแสดงออกทางกายภาพล้วนๆ ทุกฉากที่เขาออกมามีผลต่อเนื้อเรื่องทั้งสิ้น

Agatha (Saoirse Ronan) นักแสดงสาวน้อยมากความสามารถคนนี้แสดงได้อย่างน่ารักและน่าจดจำในฐานะแฟนของ Zero (ขนาดมีปานที่แก้มขวายังคงความน่ารักไว้ได้อีก) เธอมีบทส่งเยอะพอสมควรในเรื่องนี้

Madame D. (Tilda Swinton) แต่งหน้าซะผมจำแทบไม่ได้เลยทีเดียว แม้บทจะไม่เยอะ (เพราะตายตั้งแต่ต้นเรื่อง) แต่ถือว่าเธอเป็นจุดเรื่องต้นของเรื่องทั้งหมด จริงใช้นักแสดงอื่นก็ได้ครับบทนี้ไม่ต้องถึงมือTilda Swinton