เราเป็นเพื่อนกับผช.ที่เราชอบค่ะ เราชอบมากจนลองปรับตัวแล้วมันได้ผล ต้องบอกก่อนว่าเราเป็นคนที่ค่อยข้างจะคิดมากและติดนิสัยผู้ชายมาบ้างเรื่องคำพูดดังนั้นเวลาคุยกับเขาเราเลยแสดงออกไม่ค่อยชัดเจนว่าชอบ แต่เขาก็น่าจะรู้อยู่บ้างและสำคัญคือเราไม่ค่อยจะรู้ทันเรื่องความคิดไครเขาถ้าไม่ถามกันตรงๆ

วันนึงเราคุยเรื่องครอบครัวแล้วเขาพิมพ์มาว่า "เป็นลูกไม่ได้แล้ว เป็นลูกเขยแทนแล้วกัน" แล้วเราก็เลยคิดว่าถ้าเขาคิดกับเราแค่เพื่อนการหยอกล้อแบบนี้ไม่มากไปหรอ??

แล้วเหตุการณ์ต่อมาคือเราอยากถามเขาแต่ก็กลัวว่าเขาจะลำบากใจ เราลังเลมากพิมพ์ๆลบๆเขาเลยบอกว่า "ทำไมพิมพ์นานจัง" ปกติเขาคงไม่รอเราพิมพ์แบบนี้หรอกค่ะ

ต่อมาคือเขาถามว่าทำไมเราพูดดีกับเขา (เมื่อก่อนเรากัดกันเหมือนพริกกับเกลือ) แล้วเราก็เลยถามกลับว่า "ทำไมช่วงนี้ถึงตอบไว" ปกติเขาไม่ใช่คนที่ว่างเลย นานๆจะมาตอบเรา แต่เขากลับตอบคำถามเราว่า "กลัวด่า" คือเราไม่ด่า เราเข้าใจอยู่แล้ว จากนั้นประโยคต่อมาคือ "กูหายแล้วชอบพิมพ์มาเรื่อยๆไง" แน่นอนว่าเราต้องพิมพ์สิก็อยากคุยด้วยมั้ย  เขาตอบแบบนี้คือรำคาญเรารึเปล่าคะ? แล้วเราก็ถามเขาว่า "เปลี่ยนไปแบบนี้มันดีรึเปล่าล่ะถ้าดีก็ปล่อยให้มันเป็นแบบนี่แหละ" เขาก็ตอบ "เค"

ล่าสุดคือเราบอกเขาไปว่า "ลองคุยกันดูป่ะ" เขาก็ตอบมาว่า"นี่ก็คุยอยู่" แล้วเราก็บอกเขาว่า "อีกแง่ดิ" แล้วเขาก็เปลี่ยนเรื่องเราก็ไม่อยากซักต่อกลัวเขาจะลำบากใจ "คุย" ของเขาคือเห็นเราเป็นคนคุยหรืออะไร???  จากนั้นเราก็ดูหนังตามปกติ

เรารู้สึกว่าเขาแคร์เรามากขึ้นนะรู้สึกได้ชัดเจน
แต่เราอยากรู้ว่าการกระทำของเขาหมายความว่ายังไง คุยของเขามันคืออะไรเขาไม่พร้อมเราก็เข้าใจค่ะเพราะเราก็ไม่ได้จะคบเป็นแฟนเลยเรายังคงให้เวลาเขาค่ะให้ได้เรื่อยๆเลย