ตอนนี้เราจบ ม.6 แล้วกำลังหาที่เรียนเราตั้งใจไว้ว่าเราจะเรียนไปทางด้านกฏหมายเพราะเราอยากเป็นตำรวจ และกำลังรอรอบที่ 3 อยู่ (เพื่อนๆ ม.6 คงรู้) แต่แม่เราอยากให้เราเรียนพยาบาลซึ่ง นั่นไม่ใช่ทางที่เราเลือกเลยเราไม่เคยมีพยาบาลในหัวเลยสักนิด (เราเคยไปฝึกงานพยาบาลของโครงการที่โรงเรียนจัดแล้ว) ปัญหาคือแม่เราจัดการทุกอย่างให้หมดเลยทั้งสมัครจัดหาทุกอย่าง เราพยายามพูดกับแม่แล้วว่าเราไม่อยากเรียนเรามีทางของเราแต่แม่เราก็ไม่ยอมแม่บอกว่าโอเคๆ แม่จะไม่ยุ่งตามใจลูกแต่ก็แอบสมัครให้ทุกอย่าง (ส่วนตัวเราก็เข้าใจเจตนาแม่ว่าต้องการให้ลูกมีอนาคตที่ดีมั่นคง) แต่ตัวเราเป็นคนเรียนเรารู้ว่าเราต้องการจะเรียนอะไรและไปทางดานไหน ผลประกาศออกมาเราติดพยาบาล (ทดสอบจากผล GAT-PAT) คือหลังจากที่ผลประกาศออกเรากลุ้มใจจนอยากจะบ้ากว่าเดิมคือแม่ก็ต้องเตรียมหลักฐานเอกสารทุกอย่างในรอบต่อไป เราไม่อยากเรียนไม่สนเลยไม่อยากใส่ใจอะไรคือแม่เป็นคนรีบร้อนทุกอย่างทำไรคือต้องทำเลยแล้วก็มีผิดพลาดบ้าง  แม่ก็เตรียมหลักฐานแล้วมาบ่นเราด่าเราว่าติดแล้วแต่ไม่สนใจอนาคตอะไรไม่สนใจหลักฐานอะไรสักอย่างเลยต้องทำให้แม่เหนื่อยอีก (คือเราไม่อยากเรียนเราก็ไม่อยากใส่ใจ) น้าเราเป็นพยาบาลน้าเราก็พยายามพูดกับแม่แล้วว่าถ้าใจไม่รักจริงเรียนไปก็เรียนไม่ได้ แต่แม่เราก็บอกว่าเรียนไปก่อนระหว่างเรียนเดี๋ยวก็รู้เองว่าตัวเองชอบอะไร แม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! เราพูดกับน้ากับพ่อกับคนในครอบครัวแล้ว ทุกคนก็จะมาพูดกับแม่จนทะเลาะกัน โดยเฉพาะพ่อคือพ่อเราบอกว่าให้ทางที่ลูกเลือก หลายครั้งต่อหลายครั้งเราเองก็ไม่อยากพพูดพราะทุกครั้งที่พูดกับแม่จะทะเลาะกันแรงมาก (เพราะเราก็เป็นคนปากแรงอยู่แล้ว) แล้วแม่ก็จะมานั่งร้องไห้ทุกครั้ง แม่บอกว่าแม่นั่งลุ้นพยาบาลให้จนไม่สบาย (แม่ไม่สบายจริง) และทุกครั้งที่คนในครอบครัวมาคุยกับแม่ให้แม่ก็จะมานั่งเครียดเสียใจว่าแม่ยุ่งวุ่นวายทำร้ายชีวิตเรา เราไม่อยากให้แม่ร้องอีกแล้วแต่เราก็พยายามพูดกับแม่แล้วจนตอนนี้น้ากับเราก็ต้องลงกันว่าจะเรียนให้แม่ไปก่อนแล้วรอสอบที่ตัวเองอยากเรียนจริงๆ ไปเรื่อยๆ ทุกวันนี้เราทุกข์มากคือมันไม่มีความสุขมันมีความรู้สึกว่าบ้านไม่อบอุ่นไม่อยากอยู่บ้านทำอะไรก็ไม่ได้ มันอยู่ในภาวะตึงเครียดหมด แม่เครียดก็พาทุกคนในบ้านเครียดเราอยากไปเล่นสงกรานต์กับเพื่อนแม่ก็บอกว่า "รอให้มีที่เรียนก่อนแล้วค่อยคิดเรื่องเที่ยว" คือเราเข้าใจแม่แต่เราก็อยากคลายเคลียดเหมือนกันเราพยายามจะทำทุกอย่างแล้วแต่เหมือนแม่ไม่เห็นความพยายามของเรา เราควรจะแก้ปัญหายังไงดีคะในเมื่อเราพูดทุกอย่างกับแม่แล้ว