แต่ก่อนเราเป็นคนที่ยิ้มง่ายมากๆหัวเราะง่ายมาก​ อะไรนิดๆหน่อยๆก็หัวเราะ​ เราค่อนข้างร่าเริงไม่ค่อยมีเรื่องให้กลุ้มใจ​ เราเป็นคนที่พูดเก่งมากๆเวลาอยู่กับเพื่อนหาเรื่องมาคุยได้ตลอด แต่พอตัดภาพมาตอนนี้​ เรารู้สึกเบื่อ​ รู้สึกเนือย​ เอือยๆยังไงไม่รู้​ รู้สึกหงุดหงิดง่ายขึ้นกว่าแต่ก่อน​ แล้วปกติเราเป็นคนที่ร้องไห้ยากมาก(ยากจริงๆ)​ถ้าไม่มีอะไรที่มีผลกระทบต่อจิตใจจริงๆเราแทบจะไม่ร้องไห้เลย​ แต่พอมาตอนนี้แค่พ่อพูดเสียงแข็งใส่ในใจเรามันก็ก่อความเศร้า​ น้ำตาคลอแล้ว​ แต่พอตัดมาอีกวันนึงเราก็รู้สึกอยากคุย​ อยากพูด​ อยากทำอะไรร่วมกับคนอื่น​ แต่หมู่นี้เรามักจะเป็นแบบ​รู้สึกเบื่อมากกว่า​ เบื่ออาหาร​ อยากอยู่คนเดียว​ แค่น้อง(คนอื่นๆด้วย)​เรียกเราก็เลือกที่จะเงียบ​ หรือถ้าน้องเรียกบ่อยๆเราก็จะสวนกลับว่า​ 'มีอะไร...(ชื่อน้อง)'​ และค่อนข้างพูดไปในทางที่เสียงแข็ง​​ แล้วเรารู้สึกว่าทุกวันนี้เราขี้หงุดหงิดจริงๆ​ ปกติเรามีอะไรก็จะคุย​ จะบอกกับแม่​ แต่เดี๋ยวนี้เราแทบไม่บอกอะไรเลย​ บางครั้งแม่บอกเราก็แอบหงุดหงิดหรือไม่ทำตามที่แม่บอกก็มี(บางครั้ง)​ เราเป็นไบโพล่าร์​หรือเปล่าคะหรือซึมเศร้า?
ปล.ถ้าเราพิมพ์วกไปวนมาก็ขออภัยด้วยนะคะ​ เราไม่รู้จะพิมพ์แบบไหนดี
ปล2.เรารู้สึกว่าทุกวันนี้ที่ยึดเหนี่ยวเราคือนิยายค่ะ​ เราจะเอนจอยด์ทุกครั้งเวลาอ่านนิยาย​ และเราติ่ง555555​
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ